سه سازمان حقوق بشری در بیانیه‌ای مشترک از جامعه جهانی خواسته‌اند در مذاکرات خود با ایران مواضعی جدی‌تر برای تضمین رعایت حقوق بشر در جمهوری اسلامی اتخاذ کنند.
این سازمان‌های مدافع حقوق بشر همچنین خواهان محکومیت صریح و علنی رفتار غیر قابل پذیرش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با زندانیان عقیدتی، روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران هستند.
در گفت‌وگو با رضا معینی از سازمان گزارشگران بدون مرز، از جزئیات این بیانیه مشترک پرسیده‌ایم.
رضا معینی: این بیانیه از سوی گزارشگران بدون مرز، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و همچنین جامعه دفاع از حقوق بشر ایران منتشر شد و در آن دو مسئله اساسی را مورد بحث قرار دادیم، یکی خطر اعدام برای برخی از شهروند-وب‌نگاران است مثل سعید ملک‌پور، وحید اصغری و محمدرضا هاشم‌پور که احکام اعدام این سه نفر از سوی دیوان عالی تایید شده و نیز مهدی علیزاده که از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به مرگ محکوم شده‌است. ما در اطلاعیه خود از بیانیه‌ای که از سوی ۳۹ زندانی عقیدتی در ایران روز پنجم بهمن ماه منتشر شده بود نیز حمایت کردیم.
دراین بیانیه که توسط سازمان‌های حقوق بشری صادر شده و نام سازمان گزارشگران بدون مرز هم در آن وجود دارد، شما نسبت به اعدام بعضی از وب‌نگاران انتقاد داشتید. انتقاد شما به چه چیز از این احکام برمی‌گردد؟
در این اطلاعیه ما توضیح دادیم که این افراد از زمانی که دستگیر شدند تا هنگام دادگاهشان شدیدا تحت فشار بودند برای اعتراف و این اعترافاتی که با شکنجه و اعمال فشار به دست آمده در دادگاه علیه خود این افراد استفاده و این احکام صادر شده‌است.
ما دراین رابطه تاکید داریم دادگاه به شکل عادلانه و حتی در چهارچوب قوانین جمهوری اسلامی هم به موارد اتهامی این افراد توجه نکرده و عملا همان چیزی که بازجویان وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران می‌خواستند را به اجرا گذاشته‌است.
شما در این بیانیه از درخواست ۳۹ زندانی عقیدتی حمایت می‌کنید. خواسته اصلی این ۳۹ زندانی عقیدتی در ایران چیست؟
ما از انتشار این بیانیه حمایت کردیم چون این زندانیان در مجموع از روشنفکران، روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایرانی هستند که در زندان به سر می‌برند. آنها پیشنهاد و راه حلی هم مطرح کردند برای شرایط امروز ایران که کشور در آستانه جنگ است و با بحران شدیدی روبرو است و همان چیزی است که ما هم سال‌ها است اعلام می‌کنیم و می‌خواهیم زندانیان سیاسی آزاد شوند.
در این بیانیه به آقایان میرحسین موسوی و کروبی و خانم زهرا رهنورد اشاره شده و گفته‌اید بازداشت مخفی آنها از مصادیق بارز ناپدید کردن قهری است. منظور از «ناپدید کردن قهری» دراین بیانیه چیست؟
این یک اصطلاح مشخص قضایی و بین‌المللی است. زندانی می‌تواند زندانی باشد اما دارای حقوقی است. در تمام قوانین این حقوق در مورد تمام زندانیان باید رعایت شود حتی در قوانین جمهوری اسلامی هم که آن چنان با قوانین بین‌المللی و قوانین ناظر بر حقوق بشر منطبق نیست، اما نوع اتهامات و محل زندان طرح شده‌است.
امروز خانواده آقایان موسوی و کروبی نمی‌دانند به شکل مشخص و معین محل بازداشت این افراد کجاست، چون زندانی بودن این افراد در هیچ دفتری ثبت نشده‌است. ما موارد بسیار زیادی داریم که می‌تواند مصداق بارز ناپدید شدن قهری باشد. این ناپدید کردن اجباری در قوانین بین‌المللی به صراحت وجود دارد و هدف ما گوشزد این بوده که ناپدید کردن قهری یکی از موارد جنایت علیه بشریت است.
این سازمان‌های مدافع حقوق بشر همچنین خواهان محکومیت صریح و علنی رفتار غیر قابل پذیرش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با زندانیان عقیدتی، روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران هستند.
در گفت‌وگو با رضا معینی از سازمان گزارشگران بدون مرز، از جزئیات این بیانیه مشترک پرسیده‌ایم.
رضا معینی: این بیانیه از سوی گزارشگران بدون مرز، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و همچنین جامعه دفاع از حقوق بشر ایران منتشر شد و در آن دو مسئله اساسی را مورد بحث قرار دادیم، یکی خطر اعدام برای برخی از شهروند-وب‌نگاران است مثل سعید ملک‌پور، وحید اصغری و محمدرضا هاشم‌پور که احکام اعدام این سه نفر از سوی دیوان عالی تایید شده و نیز مهدی علیزاده که از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به مرگ محکوم شده‌است. ما در اطلاعیه خود از بیانیه‌ای که از سوی ۳۹ زندانی عقیدتی در ایران روز پنجم بهمن ماه منتشر شده بود نیز حمایت کردیم.
دراین بیانیه که توسط سازمان‌های حقوق بشری صادر شده و نام سازمان گزارشگران بدون مرز هم در آن وجود دارد، شما نسبت به اعدام بعضی از وب‌نگاران انتقاد داشتید. انتقاد شما به چه چیز از این احکام برمی‌گردد؟
در این اطلاعیه ما توضیح دادیم که این افراد از زمانی که دستگیر شدند تا هنگام دادگاهشان شدیدا تحت فشار بودند برای اعتراف و این اعترافاتی که با شکنجه و اعمال فشار به دست آمده در دادگاه علیه خود این افراد استفاده و این احکام صادر شده‌است.
ما دراین رابطه تاکید داریم دادگاه به شکل عادلانه و حتی در چهارچوب قوانین جمهوری اسلامی هم به موارد اتهامی این افراد توجه نکرده و عملا همان چیزی که بازجویان وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران می‌خواستند را به اجرا گذاشته‌است.
شما در این بیانیه از درخواست ۳۹ زندانی عقیدتی حمایت می‌کنید. خواسته اصلی این ۳۹ زندانی عقیدتی در ایران چیست؟
ما از انتشار این بیانیه حمایت کردیم چون این زندانیان در مجموع از روشنفکران، روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایرانی هستند که در زندان به سر می‌برند. آنها پیشنهاد و راه حلی هم مطرح کردند برای شرایط امروز ایران که کشور در آستانه جنگ است و با بحران شدیدی روبرو است و همان چیزی است که ما هم سال‌ها است اعلام می‌کنیم و می‌خواهیم زندانیان سیاسی آزاد شوند.
در این بیانیه به آقایان میرحسین موسوی و کروبی و خانم زهرا رهنورد اشاره شده و گفته‌اید بازداشت مخفی آنها از مصادیق بارز ناپدید کردن قهری است. منظور از «ناپدید کردن قهری» دراین بیانیه چیست؟
این یک اصطلاح مشخص قضایی و بین‌المللی است. زندانی می‌تواند زندانی باشد اما دارای حقوقی است. در تمام قوانین این حقوق در مورد تمام زندانیان باید رعایت شود حتی در قوانین جمهوری اسلامی هم که آن چنان با قوانین بین‌المللی و قوانین ناظر بر حقوق بشر منطبق نیست، اما نوع اتهامات و محل زندان طرح شده‌است.
امروز خانواده آقایان موسوی و کروبی نمی‌دانند به شکل مشخص و معین محل بازداشت این افراد کجاست، چون زندانی بودن این افراد در هیچ دفتری ثبت نشده‌است. ما موارد بسیار زیادی داریم که می‌تواند مصداق بارز ناپدید شدن قهری باشد. این ناپدید کردن اجباری در قوانین بین‌المللی به صراحت وجود دارد و هدف ما گوشزد این بوده که ناپدید کردن قهری یکی از موارد جنایت علیه بشریت است.
