اولین معبد آیین بهایی (مشرق‌الاذکار) در کشور شیلی روز پنجشنبه ۲۲ مهر در این کشور افتتاح شد. این معبد در عین حال اولین مشرق‌الاذکار بهاییان در آمریکای جنوبی است.
در مراسم افتتاح مشرق‌الاذکار کشور شیلی، صدها پیرو آیین بهایی از این کشور و دیگر کشورهای جهان حضور داشتند.
در حال حاضر هشت مشرق‌الاذکار بهاییان در آمریکا، آلمان، استرالیا، اوگاندا، پاناما، هند و ساموآ وجود دارد و مشرق‌الاذکار شیلی، جدیدترین آنهاست.
جامعه جهانی بهایی با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده که افتتاح معبد شیلی «پایانی تاریخی برای فرآیند ۱۰۰ ساله برپایی معابد قاره‌ای در سراسر دنیا» است.
در این بیانیه گفته شده که «طراحی معابد بهایی، نمادی از یگانگی نوع انسان است» و افزوده شده که «این معابد، محل آرامی برای دعا و تمرکز و توجه و همچنین شرکت در برنامه‌های نیایش که در آنها آثار مقدس ادیان جهان خوانده می‌شوند، به روی همگان باز هستند».
جامعه جهانی بهایی افزوده است: «هیچ مراسم یا آداب و رسوم خاصی بر آنها {معابد} حاکم نیست. منبر و موعظه در آنها جایی ندارد و اعانه جمع‌آوری نمی‌شود. در حقیقت، معابد بهایی که هزینه‌های آنها به طور کامل از مبالغی که افراد بهایی از سراسر دنیا داوطلبانه تقدیم می‌کنند تامین می‌شود، هدایای جامعه بهایی به بشریت هستند».
آیین بهایی را میرزا حسینعلی نوری، ملقب به بهاءالله، از اتباع ایران، در قرن ۱۳ خورشیدی بنیان گذاشت. عباس افندی، ملقب به عبدالبهاء که فرزند بهاءالله بود، این آیین را گسترش داد. تخمین زده می‌شود که بیش از پنج میلیون پیرو این آیین در سراسر جهان پراکنده هستند.
پیروان آیین بهایی از آغاز، توسط روحانیت شیعه و حاکمان ایران و ظاهرا به علت رقابتی که با مذهب تشیع داشت، به شدت سرکوب شدند.
وضعیت پیروان آیین بهایی در دوران پادشاهی پهلوی بهبود نسبی یافت اما با پیروزی انقلاب بهمن ۱۳۵۷ و استقرار نظام جمهوری اسلامی، صدها نفر از پیروان این آیین، زندانی، از کار بیکار یا از تحصیل محروم شده و تعداد نامشخصی از آنها نیز به اتهاماتی مانند جاسوسی برای اسرائیل اعدام شدند.
مسئولان جمهوری اسلامی و بسیاری از روحانیون شیعه از آیین بهایی به عنوان «فرقه ضاله» نام می‌برند و اماکن مذهبی و قبرستان‌های این آیین را تخریب کرده‌اند.
در آیین بهایی از ایران به عنوان کشوری «مقدس» نام برده می‌شود و آموختن زبان فارسی را به پیروان خود توصیه می‌کند.
جمهوری اسلامی ایران ایران قرار داشتن مرکز عالی تصمیم‌گیری و مدیریت این آیین در شهر حیفای اسرائیل را نشانه‌ای از وابستگی بهاییت به کشوری عنوان می‌کند که موجودیت آن را به رسمیت نمی‌شناسند.
این در حالی است که بهاءالله، بنیانگذار آیین بهایی، سال‌ها پیش از تشکیل کشور اسرائیل، توسط حکومت‌های ایران و عثمانی اخراج و به عکا در استان حیفا تبعید شد، همانجا درگذشت و به خاک سپرده شد. از آن پس بود که مرکز عالی تصمیم‌گیری آیین بهایی (بیت‌العدل اعظم) در اسرائیل کنونی تشکیل شد.
