راديو فردا در پرونده ويژهای ابعاد مختلف هزار روز حصر خانگی رهبران جنبش اعتراضی ايران پس از انتخابات رياست جمهوری در سال ۱۳۸۸ را با کارشناسان، ناظران و نزدیکان آنها بررسی میکند.
رضا عليجانی، تحليلگر مسائل سياسی در فرانسه به راديو فردا میگويد «با کمی تسامح» میتوان از عنوان «رهبران مطالبات سبز» برای توصيف ميرحسين موسوی و مهدی کروبی در شرايط فعلی استفاده کرد.
آقای عليجانی اعتقاد دارد جنبش سبز به معنی «اعتراض خيابانی» ديگر «نه وجود دارد و نه دنبال آن روش است.»
اين تحليلگر مسائل سياسی معتقد است «مطالبات ناراضيان سياسی که در جنبش سبز خود را نشان داد»، اکنون «متعين» شده و ميرحسين موسوی و مهدی کروبی، رهبری آنها را بر عهده دارند.
مطالباتی که به گفته رضا عليجانی، شامل «آزادی بيان، آزادیهای مذهبی، زبانی، قومی، آزادی احزاب و روشنفکران و آزادی زنان و دانشجويان» میشود.
ميرحسين موسوی و مهدی کروبی اکنون ۱۰۰۰ روز است که در حبس به سر میبرند. آقای موسوی همراه با همسرش، زهرا رهنورد، در خانه خود که در خيابان پاستور تهران قرار دارد، زندانی است و آقای کروبی در يکی از ساختمانهای وزارت اطلاعات که به «خانه امن» شهرت دارند، نگهداری میشود.
پس از آنکه حکومت ايران، محمود احمدینژاد را با بيش از ۲۴ ميليون رأی به عنوان برنده دهمين دوره انتخابات رياست جمهوری در سال ۱۳۸۸ معرفی کرد، ميرحسين موسوی و مهدی کروبی اعلام کردند که اين نتايج را نمیپذيرند.
آقای موسوی در ساعات پايانی روز جمعه، ۲۲ خرداد ۸۸، در يک کنفرانس مطبوعاتی، خود را پيروز انتخابات ناميد و گفت که هر نتيجه ديگری به جز اين به معنی «تقلب» در انتخابات است.
محسن رضايی، دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام، ديگر کانديدای آن انتخابات بود که اگرچه او نيز به نتيجه انتخابات اعتراض داشت اما پس از آنکه شورای نگهبان قانون اساسی، شکايتها درباره نتايج را رد کرد و آيتالله علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی نيز درباره تظاهرات خيابانی مخالفان هشدار داد، آقای رضايی هم از پيگيری شکايت خود صرفنظر کرد.
با وجود اين، تظاهرات خيابانی طرفداران ميرحسين موسوی و مهدی کروبی که با حمايت اين دو کانديدای معترض در مناسبتهای مختلف برگزار میشد، برای ماهها ادامه داشت تا اينکه در بهمن ماه ۱۳۸۹، ماموران امنيتی هر دوی آنها را در خانههای خود حبس کردند و ارتباط آنها را با دنيای بيرون قطع کردند.
حبسی که تاکنون ادامه داشته است.
رضا عليجانی، حکومت ايران را يک «حکومت ترکيبی» میداند که ولايت فقيه در «عمق غير انتخابی» آن قرار دارد اما «يک بخش انتخابی» نيز در آن هست که به گفته او «صدای مردم را اگرچه با فيلترهايی مانند نظارت استصوابی و در يک انتخابات نيمه آزاد و نيمه سالم» منعکس میکند.
اين تحليلگر مسائل سياسی بر اساس اين وضعيت معتقد است که ميرحسين موسوی و مهدی کروبی، «نماد مطالبات مردمی هستند که به حسن روحانی رأی دادند و يک نماينده نصف و نيمه را درون حکومت فرستادند.»