جمعه شب نمایش فیلم‌های بخش مسابقه شصت و ششمین دوره جشنواره فیلم برلین در محل کاخ این جشنواره با نمایش فیلم ایرانی «اژدها وارد می‌شود» به پایان رسید.
این فیلم نماینده امسال سینمای ایران در بخش مسابقه این جشنواره معتبر محسوب می‌شود و برای دریافت جوایز اصلی از جمله خرس طلایی با ۱۷ فیلم دیگر این بخش رقابت می‌کند. نمایش فیلم اژدها وارد می‌شود با حضور برخی سازندگانش از جمله مانی حقیقی (نویسنده و کارگردان)، امیر جدیدی، همایون غنی‌زاده، احسان گودرزی، کیانا تجمل (بازیگران)، کریستف رضاعی (سازنده موسیقی متن) و هایده صفی‌یاری (تدوینگر) انجام شد.
فیلم اژدها وارد می‌شود روایت تحقیق یک مامور ساواک همراه دو نفر دیگر درباره کشف راز یک اتفاق عجیب در جزیره قشم در دهه ۴۰ شمسی است. داستانی که به نوشته عنوان بندی فیلم بر اساس یک اتفاق واقعی روایت می‌شود اما شکل بیان داستان و نحوه پرداخت کارگردان به گونه‌ای است که بیننده در میانه تردید درستی و خیالی بودن ماجرا باقی می‌ماند.
جابجایی روایت فیلم و نیز استفاده از نظرات برخی شخصیت‌های واقعی در یک اثر داستانی، فیلم اژدها وارد می‌شود را تبدیل به نمونه تازه‌ای از تلاش‌های فرم گرایانه سال‌های اخیر سینماگران ایرانی در بیان داستان فیلم‌هایشان می‌کند. تلاشی که به دلیل ابهام‌های متعدد داستانی و اصرار آشکار در پیچیده کردن خط روایی، همراهی با فیلم را برای برخی تماشاگران دشوار می‌کند.
مانی حقیقی در نشست رسانه‌ای پس از نمایش فیلمش درمقابل پرسش‌های متعدد خبرنگاران درباره مفاهیم و اشاره‌های احتمالی نمادگرایانه او در فیلمش به صراحت گفت که فیلمی سورئال ساخته است و نمی‌تواند تحلیل‌های نمادگرایانه یا استعاری درباره فیلمش را رد کند. او گفت خوشحال است که تاویل‌ها و تفسیرهای مختلفی درباره فیلمش می‌بیند و یکی از اهدافش رسیدن به چنین فضایی بوده است.
در نسخه‌ای که از فیلم اژدها وارد می‌شود در برلین به نمایش درآمد، صحنه‌های حضور مسعود بهنود، روزنامه‌نگار ایرانی مقیم خارج از کشور دیده می‌شد. این بخش‌ها در نسخه به نمایش درآمده از فیلم در جشنواره فیلم فجر حذف شده و به جای آن نظرات صادق زیباکلام و سعید حجاریان جایگزین شده است.
آخرین گمانه‌زنی‌ها درباره برندگان
جشنواره امسال فیلم برلین شنبه شب برندگانش را خواهد شناخت. این دوره جشنواره با آنکه نمایشگر فیلم‌های متعددی در بخش‌های مختلفش بود، اما بیش از هرچیز تحت تاثیر تحولات سیاسی و اجتماعی دنیا قرار داشت.
بر همین اساس دو مستندی که با اشاره مستقیم به همین اتفاقات ساخته شده‌اند، در جمع بندی نظرات منتقدان و رسانه‌ها از شانس‌های اصلی دریافت جایزه به شمار می‌روند. یکی از آنها مستند «آتش در دریا» ساخته جیان‌فرانکوی روسی فیلمساز ایتالیایی تبار است که بحران پناهجویی در اروپا را از یکی از مبادی ورودی‌اش، جزیره لامپدوسا در ایتالیا روایت می‌کند. مستند پرشانس دیگر، اثر افشاگرایانه «روزهای صفر» ساخته الکس گیبنی است که با محور قرار دادن حملات سایبری به برنامه هسته‌ای ایران، انتقادهای سختی علیه عملکرد دولت‌های آمریکا و اسرائیل بیان می‌کند.
با درنظر گرفتن نگاه انتقادی رفیع پیتز در فیلم «من نرو هستم» به موضوع مهاجرت، می‌توان آن را هم از شانس‌های امسال دانست. واکنش‌ها به فیلم المانی «۲۴ هفته» نیز در جشنواره مثبت بوده است و بویژه اجرای تحسین برانگیز بازیگر اصلی‌اش جولیا ینتش، آن را به عنوان یکی از نامزدهای جایزه بازیگر زن تبدیل کرده است. او در این راه رقابت دشواری با ایزابل هوپر بازیگر شناخته شده فرانسوی خواهد داشت که در فیلم «آینده» نقش یک استاد دانشگاه فلسفه را بازی می‌کند که ناگهان باید با واقعیت تصمیم همسرش در ترک او کنار بیاید.
