معمر قذافی، رهبر لیبی، می‌گوید بحران معاصر خاورمیانه تنها یک راه حل دارد: تشکیل کشوری واحد و دربرگیرنده یهودیان وفلسطینیان با نام «اسراطین».
دیدگاه آقای قذافی در مقاله‌ای در صفحه دیدگاه‌های روز پنجشنبه، ۲۱ ژانویه، روزنامه نیویورک تایمز منتشر شده است.
رهبر لیبی با اشاره به رویدادهای تاریخی منطقه و بحران معاصر در خاورمیانه، تنها راه‌حل را تشکیل کشوری واحد و در برگیرنده یهودیان وفلسطینیان ذکر کرده و این کشور را «اسراطین» نام داده است.
معمر قذافی در ابتدای مطلب خود، با اشاره به جنگ اخیر در غزه می‌نویسد: «پایان این دور و تسلسل خشونت امری حیاتی است؛ با یافتن راه‌حلی عادلانه و دائمی باید از ادامه سوء استفاده مذهبیون تندرو از این بحران جلوگیری کرد.»
به باور معمر قذافی، تمام راه حل‌های ارائه شده تا به امروز به خاطر نادیده گرفتن عناصر اصلی در تاریخ این منطقه ناکارآمد بوده‌اند. «زیرا اساس آنها تفکیک ساکنان این سرزمین به دو ملت و دو کشور جداگانه بوده است».
رهبر لیبی در مقاله خود در نیویورک تایمز می‌افزاید: «هر چند بحران پنجاه ساله اخیر در فلسطین و اسرائیل چنین القا می‌کند که گویا این منطقه و ساکنان مسلمان و یهود آن همیشه در جنگ بوده‌اند ولی تاریخ کهن حاکی از همزیستی مسالمت آمیز این دو بخش از ساکنان منطقه است.»
آقای قذافی اشاره می‌کند که هر دو قوم از نوادگان ابراهیم هستند و هر کدام از این دو قوم در برهه‌ای از تاریخ تحت فشار و سرکوب قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی بوده‌اند و در تمام این دوره‌ها هر یک به دیگری کمک کرده و پناه داده است.
رهبر لیبی در مقاله خود در نیویورک تایمز می‌نویسد: «هر چند بحران پنجاه ساله اخیر در فلسطین و اسرائیل چنین القا می‌کند که گویا این منطقه و ساکنان مسلمان و یهود آن همیشه در جنگ بوده‌اند ولی تاریخ کهن حاکی از همزیستی مسالمت آمیز این دو بخش از ساکنان منطقه است.»
به نوشته معمر قذافی، «فلسفه وجودی تشکیل اسرائیل سرکوب یهودیان در طول تاریخ، و به ویژه نسل‌کشی آنان در زمان آلمان نازی، بوده است. بنابر این حق این قوم برای برخورداری از یک سرزمین غیرقابل کتمان است. فلسطینیان نیز در طول تاریخ سرکوب شده‌اند و بخش اعظم سرزمینی که امروز اسرائیل مدرن را تشکیل می‌دهد خاک اجدادی خود می‌دانند.»
این مقاله با اشاره به احساس مالکیت هر دو طرف بر این اراضی مشترک ادامه می‌دهد که راه حل «تقسیم این مناطق به دو کشور جداگانه» کارساز نخواهد بود؛ و به همین خاطر است که این ایده تاکنون نتوانسته از تکرار بحران و جنگ جلوگیری کند.
به باور نویسنده این مقاله، یکی از معضلات طرح تشکیل دو کشور جداگانه خطراتی است که ایجاد یک کشور عربی در همسایگی حساس‌ترین بخش از خاک اسرائیل ایجاد می‌کند. «بنای یک کشور فلسطینی در اراضی محدود ساحل غربی رود اردن و نوار غزه معضل بازگشت و اسکان آوارگان فلسطینی را حل نخواهد کرد.»
رهبر لیبی در بخش دیگری از یاداشت خود، که در روزنامه نیویورک تایمز به چاپ رسیده است، می‌نویسد: فقط و فقط تشکیل کشوری واحد و در برگیرنده هر دو ملت قادر خواهد بود فلسطینیان رانده شده را در خود جای دهد. بدون حل معضل آوارگان فلسطینی هیچ‌گاه بحران فعلی پایان نخواهد یافت. او برای این کشور پیشنهادی نام «اسراطین» را پیشنهاد می‌کند.
معمر قذافی در پایان مطلب خود می‌نویسد: «روند ادغام این دو قوم را از هم اکنون شاهد هستیم. بیش از یک میلیون عرب فلسطینی در قلمرو اسرائیل زندگی می‌کنند و در حیات سیاسی و اجتماعی این کشور سهیم هستند. در مقابل، شهرک‌های مهاجرنشین در ساحل غربی رود اردن محل زندگی هزاران یهودی است. بسیاری از مراکز تولیدی اسرائیل به نیروهای کار فلسطین نیاز دارند و در دهه‌های اخیر مناسبات در حوزه تولید، تجارت، خدمات و معاوضه کالا بین دو بخش رو به گسترش گذاشته است.»
مقاله رهبر لیبی در روزنامه نیویورک تایمز با این عبارات به پایان می‌رسد: «اگر تاریخ همزیستی و اتکای متقابل بین دو قوم راهنمای رهبران فعلی باشد، آنها درخواهند یافت که تنها راه رسیدن به صلحی پایدار زندگی دو ملت در زیر یک سقف است.»
