مصطفی آجورلو، مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی تبریز، دوشنبه شب اعلام کرده بود که وارازدات هارویان، مدافع تیم ملی ارمنستان، را به مدت دو سال به خدمت گرفته است، اما صبح سه‌شنبه از تغییر در نظر خود خبر داد.
آقای آجورلو در متنی که در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد نوشت: «من براى وحدت آذرى‌هاى عزیز به تبریز آمدم. هدفم اتحاد همه ترک‌هاى شریف حول محور تراکتور است. از آنجا که پیوستن بازیکن ارمنستان می‌تواند این وحدت را تهدید کند از خریدش صرف نظر می‌کنیم.»
سردار آجورلو که به تازگی در انتخابات فدراسیون فوتبال شکست خورده است، می‌توانست از رویه رایج مدیران فوتبال استفاده کند.
مدیران فوتبال، زمانی که به هر دلیلی یک بازیکن را نمی‌خواهند و قصد دارند محترمانه عذرش را بخواهند، خواستار تخفیف چشمگیر می‌شوند و سپس به بهانه مشکلات مالی، قطع همکاری می‌کنند.
با توجه به کامنت‌های انتقادی عده‌ای در صفحه آجورلو که خواستار عدم جذب هارویان بودند او یادآور شد: «لطفاً دیگر به بحث‌ها پایان دهیم و به سمت موفقیت تراکتور حرکت کنیم. به زودی با مدافعان دیگر مذاکره می‌کنیم تا خط دفاعی قدرتمندی برای تراکتور بسازیم.»
آقای آجورلو در حالی تلویحا حذف ارامنه از یک تیم فوتبال را عامل وحدت آذری‌ها می‌داند که آندرانیک تیموریان نیز در همین تیم تراکتورسازی بازی کرد و آسیبی به وحدت مورد نظر این مدیر وارد نشد.
گارنیک محرابیان بومی‌ترین تیم ایران را تحویل جام تخت جمشید داد و خدمات او به فوتبال آذربایجان، بیش از سردار آجورلو و بقیه نظامی‌های شاغل در لیگ برتر است.
بعید است سردار آجورلو نام آرمان هوسپیان را شنیده باشد که تبریزی بود. اما دست‌کم در دوران جنگ، فیلم «عقاب‌ها» را دیده و کارگردانش ساموئل خاچیکیان را می‌شناسد. خاچیکیان نیز متولد تبریز بود و هنرش در خدمت «وحدت»، نه تفرقه!
وارطان سالاخانیان هم از ارامنه تبریز بود، کسی که شش دهه قبل بدنش را با مته سوراخ کردند و جسدش را به جاجرود انداختند تا نامش بر صدر یکی از ماندگارترین سوگ‌سروده‌های احمد شاملو بنشیند:
وارطان سخن نگفت.
سرافراز، دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت.
وارطان سخن بگو
مرغ سکوت، جوجه مرگی فجیع را در آشیان به بیضه نشسته است.
