رادیوفردا: رسانه‌های ایرانی و بین‌المللی از امضای یک توافق نهایی بین گروه صنعتی ایران‌خودرو و شرکت فرانسوی پژو بر سر تاسیس یک کارخانه مشترک خودروسازی در تهران خبر می‌دهند. چه ویژگی‌هایی دارد این توافق و آیا در نوع همکاری میان خودروسازان ایرانی و فرانسوی تغییری به وجود آمده است؟
فریدون خاوند: رسانه‌ها، اعم از ایرانی و خارجی، گزارش مربوط به این توافق را به نقل از هاشم یکه زارع، مدیر عامل گروه صنعتی ایران‌خودرو مخابره کرده‌اند، و تا امروز از سوی مقر پژو در پاریس این خبر تایید یا تکذیب نشده است.
آن چه آقای یکه زارع در مورد ویژگی‌های این توافق‌نامه گفته هماهنگ است با نکاتی که طی چند ماه گذشته درباره گفت‌وگو میان ایران‌خودرو و پژو منتشر شده. گویا در این گفت‌وگوها بر سه نکته عمده تاکید شده: اول این که ایرانی‌ها از مونتاژکاری فاصله بگیرند و به معنای واقعی تبدیل بشوند به تولیدکننده. دوم این که تولید ایران بالا برود. و سوم بخشی از این تولید به خارج صادر بشود.
از گفته‌هایی که رسانه‌های ایرانی و خارجی به نقل از آقای یکه زارع نقل کردند، چنین پیداست که هر سه هدف تامین شده. بر پایه توافقی که امضا شده، کارخانه مشترکی تاسیس خواهد شد که پنجاه درصد سهام آن متعلق به ایران‌خودرو خواهد بود و پنجاه درصد متعلق به پژو. همراه با انتقال تکنولوژی و مرکز تحقیقاتی مشترک. و باز بر پایه همین توافق، به نقل از مدیرعامل ایران‌خودرو، قرار است سی درصد تولیدات حتما صادر بشود.
آیا بازگشت پژو به ایران نشانه خوش‌بینی فرانسوی‌ها به تامین تفاهم بر سر پرونده هسته‌ای ایران است؟
این یک پرسش مهم است. می‌دانیم که در فوریه ۲۰۱۲، شرکت فرانسوی پژو، شریک اصلی صنعت خودروسازی ایران، زیر فشار تحریم، همکاری خودش را با جمهوری اسلامی قطع کرد و این ضربه شدیدی بود برای ایران، و در همان حال زیان سنگینی هم به بار آورد برای پژو.
ولی در توافق نوامبر ۲۰۱۳ ژنو بین ایران و گروه «پنج به علاوه یک» تسهیلاتی در نظر گرفته شد برای خودروسازی ایران و راه باز شد برای تحویل دوباره قطعات از سوی فرانسوی‌ها و افزایش چشمگیر تولید خودرو در ایران.
با این حال اگر گفت‌وگوهای جاری بر سر پرونده هسته‌ای به جایی نرسد، این خطر وجود دارد که همکاری میان ایران و پژو دوباره قطع بشود.
پس چرا شرکت فرانسوی پژو پیش از روشن شدن نتیجه گفت‌وگوهای هسته‌ای، با ایران توافق‌نامه امضا کرده است؟
به این دلیل که می‌خواسته دست پیش را داشته باشد تا مواضع قدیمی خودش را در ایران از دست ندهد، چون می‌داند پایان تحریم‌های ایران راه را باز خواهد کرد برای ورود رقیبان ژاپنی، آلمانی و حتی آمریکایی به صنعت خودروسازی ایران.
