کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران گزارش داد که شش زندانی کرد سنیمذهب به نامهای حامد احمدی، کمال مولایی، جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، صدیق محمدی و هادی حسینی صبح روز چهارشنبه، ۱۳ اسفندماه، در زندان رجاییشهر کرج اعدام شدند.
عثمان مولایی، برادر کمال مولایی، یکی از شش زندانی اعدام شده، ساعت شش صبح به وقت ایران به این سازمان مدافع حقوق بشر در ایران گفت که خانواده آنان در مقابل در ورودی زندان منتظر تحویل جنازهها بودند.
وی تصریح کرد: «ما ساعت ۱۰ شب از سنندج به زندان رجاییشهر کرج رسیدیم. کمال را چند دقیقهای ملاقات کردیم. حالش خوب بود. بد نبود. چه بگویم؟ حرف زدیم، خداحافظی کردیم و آمدیم بیرون منتظر ایستادیم تا ببینیم چه میشود. ماموری ۵ صبح آمد و گفت تمام شد. اعدام شدند.»
به گفته وبسایت کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران، به خانوادههای این شش نفر که در استان کردستان ساکن هستند در تماس تلفنی گفته شده بود که برای آخرین ملاقات پیش از صبح ۱۳ اسفندماه به زندان بروند.
در همین حال محمد نوریزاد، روزنامهنگار منتقد حکومت ایران، که از شب گذشته به همراه خانوادههای این زندانیان در مقابل زندان رجاییشهر حضور داشته نیز در وبسایت خود نوشت که آمبولانسها جنازههای شش زندانی کرد اعدام شده را از زندان خارج کردهاند.
اعدام این شش زندانی در حالی است که پیشتر سازمان عفو بینالملل در خردادماه محاکمه حامد احمدی، کمال مولایی، جمشید و جهانگیر دهقانی را خلاف معیارهای بینالمللی و اصول دادرسی عادلانه دانسته بود.
این چهار زندانی متهم بودند که در سوءقصد به جان ملا محمد شیخالاسلام، روحانی سنی، دست داشتهاند.
ملا محمد شیخالاسلام نماینده استان کردستان در مجلس خبرگان رهبری بود که روز ۲۶ شهریور ۱۳۸۸ به ضرب گلوله به قتل رسید.
پس از قتل این نماینده مجلس خبرگان، مقامات جمهوری اسلامی اعلام کردند که این چهار تن عاملان ترور بودهاند، اما سازمان عفو بینالملل تاکید دارد که آنها در ماههای خرداد و تیر ۱۳۸۸ بازداشت شدهاند.
در همین حال کمپین بینالمللی حقوق بشر در گزارش روز چهارشنبه خود اعلام کرده است که این چهار زندانی بعدتر از اتهام ترور ملا محمد شیخالاسلام «تبرئه شدند و به اتهام محاربه از طریق هواداری از احزاب کرد مخالف دولت در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به اعدام محکوم شدند».
عفو بینالملل در گزارشهای پیشین خود از «شکنجه» و «تهدید» این چهار زندانی در دوران بازداشت خبر داده و تاکید کرده بود که آنها در جریان محاکمه از داشتن وکیل محروم بودهاند.
یک عضو خانواده حامد احمدی در خرداد ۱۳۹۳ به کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران گفته بود: «شکنجههای آنها فلک شدن، از سقف آویزان شدن، شوک برقی و گرسنگیهای شدید بوده است. در طول دو سال که در سلول انفرادی اداره اطلاعات سنندج بودند فقط دو بار با خانوادههایشان ملاقات چند دقیقهای داشتند، تنها در حدی که خانواده بداند آنها زندهاند. آنها پس از این که به بند عمومی منتقل شدند بارها اعلام کردند که تحت شکنجههای شدید اتهامات خود را قبول کردهاند.»
صدیق محمدی و هادی حسینی دیگر زندانیان اعدام شده در روز چهارشنبه نیز در خردادماه ۱۳۸۸ بازداشت و در دادگاهی به ریاست قاضی مقیسه به اتهام «محاربه از طریق هواداری از گروههای سلفی» به اعدام محکوم شده بودند.
این دو نفر در سال ۱۳۹۲ دست به اعتصاب غذا زدند، اما پس از آن که به آنها اعلام شد که حکم اعدامشان لغو شده به اعتصاب غذای خود پایان دادند.