آژانس دفاع موشکی ایالات متحده با تاکید بر «تهدید موشکی فزاینده» از سوی ایران و کره شمالی اشاره کرد که جمهوری اسلامی کار روی «موشک‌های پیچیده‌تر» را گسترش داده است.
به گفته جیمز سایرینگ، مدیر آژانس دفاع موشکی آمریکا، در روز چهارشنبه، ۲۷ اسفندماه، دو کشور ایران و کره شمالی می‌توانند «در یک سال پیش رو» به توانایی پرتاب موشک‌های بالیستیک قاره‌پیما دست یابند.
به گزارش خبرگزاری رویترز به نقل از این مقام نظامی ایالات متحده که روز چهارشنبه در یک کمیته فرعی کنگره این کشور سخن می‌گفت، کره شمالی اکنون دارای صدها موشکی است که می‌توانند به پایگاه‌های آمریکا در کره جنوبی و ژاپن برسند.
در همین زمینه دو هفته پیش نیز یک مقام عالی در ارتش ایالات متحده اعلام کرده بود که واشینگتن طرح استقرار سامانه دفاع موشکی تاد در خاورمیانه و کره جنوبی را در دست بررسی دارد.
ژنرال وینسنت بروکز، فرمانده یگان ارتش آمریکا در اقیانوس آرام، روز چهارشنبه، ۱۴ اسفند، در گفت‌وگو با خبرگزاری رویترز تاکید کرد که آمریکا نیازی مبرم به استقرار سامانه موشکی تاد در این دو منطقه دارد، چرا که ایالات متحده دشمنانی در این مناطق دارد که از توانایی موشکی برخوردارند و نشان هم داده‌اند که تمایل به استفاده از آن را دارند.
جمهوری اسلامی ایران به‌ویژه در سال‌های اخیر سالی چند بار به آزمایش موشک‌هایی دست می‌زند که گفته می‌شود تماما تولید داخل کشور است، اقدامی که باعث افزایش نگرانی کشورهای عرب منطقه و همین طور کشورهای غربی شده است.
همین امر باعث شده است که کشورهای طرف مذاکره ایران در پرونده هسته‌ای همواره از ایران بخواهند که در همین چارچوب بابت فعالیت موشکی خود نیز توضیح دهد، امری که مقامات جمهوری اسلامی بارها رد کرده‌اند.
فرمانده قرارگاه پدافند هوايی ايران در شهريورماه سال جاری خبر داد که اولين شليکِ موشک، توسط «سامانه باور ۳۷۳» که بنا است «جايگزين» سامانه دفاع موشکی اس ۳۰۰ روسی شود، با «موفقيت» انجام شده است.
سامانه دفاعی اس ۳۰۰ قادر است تا شعاع ۱۵۰ کيلومتری با شناسايی و رهگيری موشک‌های بالیستيک، کروز و هواپيماهای پروازی در ارتفاع کم آنها را مورد هدف قرار داده و منهدم کند. ايران قصد داشت از اين سامانه برای مقابله با هر گونه حمله احتمالی عليه تاسيسات اتمی خود استفاده کند.
قرارداد تحويل سامانه دفاع موشکی اس ۳۰۰ به ايران سال ۲۰۰۷ ميان تهران و مسکو منعقد شد. اما شورای امنيت سازمان ملل متحد در ژوئن ۲۰۱۰ قطعنامه‌ای را عليه ايران و با هدف بازداشتن آن از ادامه برنامه اتمی خود تصويب کرد که قرارداد تهران و مسکو را نيز تحت‌الشعاع خود قرار داد.
