تعدادی از روزنامه‌نگاران و زندانیان سابق سیاسی در واکنش به سخنان وزیر خارجه ایران مبنی بر این که «هیچ کسی» در ایران به «خاطر عقیده‌اش» زندانی نشده و نمی‌شود، محمدجواد ظریف را به «دروغگویی» متهم کردند.
آقای ظریف، وزیر خارجه ایران، در مصاحبه با چارلی رز، مجری تلویزیون پی‌بی‌اس آمریکا، که چهارشنبه شب پخش شد گفت که «افرادی که جرایمی مرتکب می‌شوند یا قوانین کشور را نقض می‌کنند، نمی‌توانند پشت این که روزنامه‌نگار یا فعال سیاسی هستند پنهان شوند».
در واکنش به این سخنان، بهمن احمدی امویی، روزنامه‌نگاری که پس از سال ۸۸ مدت پنج سال را در حبس گذراند در وبلاگ خود با اشاره به «بازجویی و شکنجه‌های روحی و جسمی» در ایام بازداشت خود نوشت: «شهادت می‌دهم همچنان که پیش از این احمدی‌نژاد و دیگر مقامات قضایی و سیاسی کشور در این باره دروغ گفته‌‌اند، دولت روحانی و وزیر خارجهاش نیز در این مورد دروغ میگویند.»
آقای احمدی امویی همچنین خواستار انتشار متن کامل حکم و پرونده خود شده و افزوده است که «در این صورت مشخص می‌شود که چه کسی دروغ می‌گوید و دیگر مقامات جمهوری اسلامی برای پیدا کردن کلمه و جمله‌‌ای مناسب در چنین مواردی دچار زحمت نخواهند شد».
در همین حال علی جمالی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی و عضو سابق ادوار تحکیم وحدت، که پس از سال ۸۸ دو سال زندانی بود نیز در صفحه فیس‌بوک خود با نام بردن از تعدادی از زندانیان سیاسی نوشت: «هیچ مصلحتی حتی حمایت از دولت روحانی و وزیر خارجه خوشنام و مدبرش نباید باعث شود که مبارزه شرافتمندانه تمام این سال‌هایمان در برابر دروغ و دروغگویی را رها کنیم. »
پیش از این نیز حسن روحانی، رئیس جمهور، طی سفر خود به نیویورک، در سال ۹۳، در مصاحبه‌ای با شبکه خبری سی‌ان‌ان، گفته بود فکر نمی‌کند که کسی در ایران به خاطر فعالیت روزنامه‌نگاری بازداشت شده باشد.
۱۳۵ روزنامه‌نگار ایرانی از این سخنان آقای روحانی انتقاد کرده و آن را یادآور «تحریف و انکار واقعیت» توصیف کرده بودند.
در ادامه واکنش‌ها به سخنان آقای ظریف، امین بزرگیان، روزنامه‌نگار، نیز در صفحه فیس‌بوک خود با اشاره به اخراج مهسا امرآبادی، همسر مسعود باستانی، روزنامه‌نگار زندانی، از همکاری با یک پروژه در کتابخانه ملی نوشته است که «نه تنها منکر زندانیان سیاسی می‌شود که خانواده‌های آنان را از یک کار کوچک در گوشه‌ای از کتابخانه ملی اخراج می‌کند».
مهسا امرآبادی و ریحانه طباطبایی، دو روزنامه‌نگاری که پیش از این مدتی زندانی بوده‌اند، در روزهای گذشته خبر داده بودند که با فشار سپاه پاسداران و اعلام حراست کتابخانه ملی، کار در این مرکز «برای انتشار چند کتاب» را «از دست داده‌اند».
در همین حال مهسا امرآبادی «دفتر ریاست جمهوری ایران» را به اعمال «فشار» برای اخراج او از این کار متهم کرده است.
نوشابه امیری و سیامک قادری از جمله دیگر روزنامه‌نگارانی هستند که با نوشتن مطالبی در صفحات فیس‌بوک خود آقای ظریف را به «دروغگویی» متهم کرده‌‌اند.
هم‌اکنون تعدادی از روزنامه‌نگارانی که پس از اعتراضات به انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ دستگیر و زندانی شده‌اند، از جمله احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، علیرضا رجایی و کیوان صمیمی همچنان در زندان به سر می‌‌برند.
در همین حال جیسون رضائیان و سراج‌الدین میردامادی، نیز پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی بازداشت شده‌اند، و در حالی که وضعیت پرونده قضایی جسیون رضائیان همچنان نامشخص است، سراج الدین میردامادی به سه سال زندان محکوم شده است.
در سال گذشته همچنین تعدادی از روزنامه‌نگاران از جمله یگانه صالحی، یغما فشخامی و صبا آذرپیک بازداشت و پس از مدتی آزاد شدند.
بر اساس گزارش‌های متعدد سازمان ملل متحد و سازمان‌های غير دولتی مدافع حقوق بشر و آزادی رسانه در دنيا، جمهوری اسلامی ايران همواره در ميان سرکوبگرترين دولت‌های جهان عليه مطبوعات، روزنامه‌نگاران، فعالان سياسی‌ـ مدنی، روشنفکران و دگرانديشان، اقليت‌های دينی و نهادهای مدنی و اجتماعی قرار داشته است.
از جمله در جدیدترین مورد،در گزارش سالانه فریدم هاوس (خانه آزادی) از آزادی مطبوعات در کشورهای جهان، ایران با رتبه ۱۹۱ در میان ۱۹۹ کشور در زمره «بدترین بدترین‌ها» جای گرفت.
