در گالری «تامن» در برلين تابلوهای نقاشی هنرمند ايرانی، علی نصير توجه بسياری از هنردوستان آلمانی و ايرانی را به خود جلب کرده است.
اين نمايشگاه که از دهم نوامبر - نوزدهم آبان- آغاز شده، به مدت دو ماه ادامه دارد و در آن بخشی از نقاشی های جديد علی نصير در کنار آثار ديگر هنرمندان آلمانی به نمايش گذاشته شده است.
آثار علی نصيرتاکنون در نمايشگاه های متعددی در آلمان و نيز ايران، ژاپن، سوئد، آمريکا و لهستان به نمايش در آمده است. در گالری «تامن» در برلين او بخشی از کارهای جديدش را به تماشا گذاشته است.
اين هنرمند ايرانی درباره سبک کارش به راديو فردا می گويد که از مدت ها پيش، يعنی از دهه ۱۹۸۰موضوع خشونت و بيان بی واسطه آن محور کارش بوده و بعد از مدتی «از خودبيگانگی انسان ها، يعنی روابط انسان ها و دنيای اطرافشان» مورد توجه اش قرار گرقته و موضوع کار های فعلی او را نيز تشکيل می دهند.
به گفته علی نصير هرکدام دوره های خلق آثار هنری برای او، اگر چه از نظر او مستقل هستند، «ولی يک خط را می توان در تمام کاره ها دنبال کرد». او معتقد است که مفهوم «انسان» مرکز ثقل کارهايش است.
اما اين انسانها در کارهای گذشته او بنا بر مناسبات فرم و محتوا شکل های خيلی عام داشتند و در واقع پيکره هايی بودند که فقط نشانه هايی از انسان در آنها ديده می شد.
اما درآثار جديد او که به گفته خود هنرمند بخشی از آ نها در نمايشگاه تامن برلين به نمايش گذاشته شده، می توان مشاهده کرد که انسان مورد نظر هنرمند، شکل مشخص تری پيدا کرده است، ولی کماکان موقعيت جغرافيائی مشخصی ندارد، معلوم نيست کجاست؛ انسان هايی در فضا های بسته يا معلق، يا در طبيعت و يا درميان اشيای گوناگون؛ آدم هايی که از هم فاصله می گيرند، گرفتار اضطراب هستند و بيگانه با اشيائی که دور آنهارا احاطه کرده اند.
علی نصير درباره تفاوت آثار اين دوره اش با دوره های قبل می گويد: «در اين کارها مناظر طبيعی فقط شکل توده های رنگی به خودشان گرفته اند و تمام روابطی که در گذشته بين انسان و پيرامونش در کارهايم بود، وجود دارند ولی کمی ناپيدا ترند ودر لايه های درونی کار قرارگرفته اند ولی استتيک و ترکيب بندی رنگی حضور مشخص تری دارد؛ موضوعی که به خصوص مورد توجه بينندگان گالری تامن قرارگرفته است.»
جلال سرفراز شاعر و نقاش مقيم برلين نيز اين موضوع را تاييد می کند.
او به راديو فردا می گويد: «ما وقتی کارهای علی نصير را درطول سال ها در طی نمايشگاه های متعدد مشاهده می کنيم، می بينيم که ديگر اگر حتی امضای علی نصير زير آن نباشد، اين تابلو مال اوست. يعنی او دارای مهر ونشان خودش است. اين دستخط، اين نوع خطوطی که می کشد و نوع رنگ هايی که به کار می برد، همه ويژگی های او را تداعی می کند.»
علی نصير نقاشی است که به عقيده جلال سرفراز، آثار او می تواند «تاثيری ماندگار روی ذهن بيننده» بگذارد.
فضای اکسپرسيونيستی نقاشی های علی نصير به گفته جلال سرفراز هنرمند شاعر و نقاش، «در عين حال نوعی رئاليسم را در خود به نمايش می گذارد و اين در نوع نگاهی است که به مردم وکوچه و بازار دارد و رنگ ها در آثار او رنگ های شرقی هستند.»
آقای سرفراز در تشريح تاثير رنگ های مورد علاقه علی نصير در ميان هنردوستان آلمانی نيز معتقد است: «رنگ هايی که او استفاده می کند، رنگهايی هستند که در جامعه آلمان خيلی ها کمتر به کار می گيرند و اين رنگ ها درخشش خاصی دارند، فضا های خيلی پر نوری را تداعی می کنند. ضمن اينکه شلوغ هستند، ولی در اين فضاها يک نوع غم آرامی وجود دارد که آدم را جذب می کند و با زندگی پيوند خاصی دارد.»
اما اين رنگ ها از کجا می آيند؟ علی نصير می گويد که به نگاره گری ايرانی و مينياتور ايرانی خيلی علاقه دارد و خيلی به آن رجوع می کند
او معتقد است که هيچ هنرمندی «نمی تواند يا مطلقا به سنت تکيه کند و يا فقط به مدرنيته.» او مدعی است که همواره «تلفيقی از اين دو پاسخ يک جستجوی هنرمندانه است.»
علی نصير می گويد: «من از کل نظام ساختاری مينياتور ايرانی عنصر رنگ را انتخاب کرده ام و سعی دارم آن را با مصالح امروزی پيوند بزنم. به عقيده من برگزيدن عناصر پويای يک سبک يا دوره هنری به مفهوم پذيرش همه ارزش ها ی فلسفی وهنری آن سبک نيست.»
در مينياتورهای ايرانی در يک صفحه کوچک دهها رنگ ديده می شود. علی نصير می گويد که او سعی کرده است از اين ايده استفاده کند و آن را در کارهايش انعکاس دهد و ترکيب بندی آثار او «بيشتر مثل ترکيب بندی يک فرش است يعنی يک پلان مرکزی ندارد عناصر کار پخش هستند.»
علی نصير فارغ التحصيل رشته نقاشی از دانشگاه هنر برلين است.
او همچنين در مدرسه عالی فنی برلين در رشته معماری و در دانشگاه هنر برلين به تدريس پرداخته ودر دانشکده معماری و نقاشی دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد نيز به عنوان استاد مد عو تدريس کرده است.
