سخنگوی کاخ سفيد، صدور حکم اعدام برای پرستاران بلغاری و يک دکتر فلسطينی توسط دادگاهی در ليبی را «نااميد کننده» خواند.
روز سه شنبه، نوزدهم دسامبر، دادگاهی در ليبی، پنج پرستار بلغار و يک دکتر فلسطينی را به اتهام تزريق ويروس HIV به ۴۲۶ کودک ليبيايی، به اعدام محکوم کرد. مقام های ليبيايی می گويند که اين شش تن، در زمانی که در بيمارستان «الفاتح» در شهر «بنغازی» کار می کردند، به کودکان آمپول های حاوی ويروس HIV تزريق کرده اند و تا کنون ۵۰ تن از اين کودکان، جان خود را از دست داده اند.
به گزارش خبرگزاری ها، تونی اسنو، سخنگوی کاخ سفيد در اين باره گفت: «ما از رای دادگاه نا اميد شديم.»
«نهايت ستمگری»
همچنين سازمان «عفو بين الملل» نيز روز سه شنبه، حکم اعدام شش خارجی را در ليبی، محکوم کرد.
اين سازمان مدافع حقوق بشر که مرکز آن در لندن قرار دارد، حکم اعدامی که به گفته یکی از دبیران این سازمان «حتی روشن نيست با طناب دار اجرا خواهد شد يا با جوخه آتش» را محکوم کرد.
مالکوم اسمارت، دبير بخش خاورميانه و شمالی آفريقای سازمان عفو بين الملل در اين باره گفت: «ما از دولت ليبی می خواهيم که هر چه سريعتر حکم اعدام اين شش تن را لغو کند.»
آقای اسمارت، مجازات اعدام را «نهايت ستمگری»، «ضد انسانی» و «مجازاتی تحقير کننده» توصيف کرد که در پرونده اخير، در دادگاهی به گفته او «شديدا ناعادلانه» صادر شده است.
به گفته آقای اسمارت اين دومين بار است که دادگاهی در ليبی برای اين شش تن، حکم اعدام صادر می کند.
آقای اسمارت گفت که پرستارها و دکتر فلسطينی برای اعتراف به اين جرم، شکنجه شده اند و به وکلای آنها نيز اجازه داده نشده تا از شاهدان معتبر و کارشناسان بين المللی برای دفاع از موکلان خود بهره ببرند.
اين فعال حقوق بشر گفت: «تنها يک دادگاه عادلانه می تواند حقيقت را روشن کند و عدالت را برای کودکان مبتلا شده به بيماری ايدز و والدينشان، به ارمغان بياورد.»
خانواده های نااميد
به نوشته خبرگزاری فرانسه، خانواده پنج پرستار بلغاری گفته اند که بعد از شنيدن حکم دادگاه در روز سه شنبه، اميد خود را از دست داده اند و از مقامات خواستند که با «مداخله سياسی»، مانع از مرگ پنج پرستار محکوم به اعدام شوند.
زورکا آناچکووا، مادر يکی از پرستاران محکوم به اعدام، به اين خبرگزاری گفت: «ليبيايی ها آدم کشند. آنها به چه حقی اين بی گناهان را هشت سال نگاه داشته اند و حتی تقاضای پول خون کرده اند؟»
خانم آناچکووا که يک خياط بازنشسته است، از سياستمداران خواست که برای اين مشکل راه حلی بيابند.
کريستينا والچه وا، دختر خانم آناچکووا، يک پرستار ۴۸ ساله است که سال ها در بيمارستانی در شهر صوفيه، پايتخت بلغارستان کار می کرده، اما به گفته مادرش، «مانند بسياری از بلغاری ها برای زندگی بهتر» کشورش را ترک کرده بود.
پسر ناتنی اين پرستار که اکنون به اعدام محکوم شده، در اين باره گفت: «تا زمانی که پول مورد درخواست خانواده های کودکان به خانواده های آنها پرداخت نشود، پرستارهای بلغار آزاد نخواهند شد؛ حتی اگر اتحاديه اروپا و ايالات متحده هم دخالت کنند، باز هم فايده ای نخواهد داشت.»
پولينا ديميتروا، دختر يکی ديگر از پرستارهايی که از بيماری ديابت رنج می برد نيز به خبرگزاری پکن گفت: «زمانی که ديدم بی عدالتی ظالمانه رخ داده و تعدادی بی گناه به مرگ محکوم شده اند و حتی حکم تاييد هم شده، آخرين اميدهايم را از دست دادم.»
استوچو استواف، پدر ناسيا ننوا، پرستار ۴۰ ساله ای که اکنون در زندان های ليبی در انتظار اجرای اعدامش به سر می برد، به «راديو فوکوس» گفت: «ما تنها می توانيم به معجزه اميدوار باشيم.»
بلغارستان اعلام کرده که حاضر نيست «پول خون» کودکانی که به ايدز مبتلا شده اند را بپردازد، چرا که انجام چنين کاری، به معنای پذيرفتن جرم پرستارها است.
