تسیپی لیونی، وزیر خارجه اسراییل و رهبر حزب کادیما، گفته است خود را به سخنان اهود اولمرت در مورد عقب‌نشینی از شرق اورشلیم، کرانه باختری و بلندی‌های جولان «متعهد نمی‌داند».
حزب حاکم کادیما نیز اعلام کرد که «سخنان اولمرت بازتاب‌دهنده اساسنامه این حزب نیست».
اهود اولمرت طی هفته جاری چندین بار گفت که «اسراییل باید با اندکی تغییر، به پشت مرزهای پیش از جنگ شش‌روزه سال ۱۹۶۷ بازگردد».
خانم لیونی که از نوامبر سال ۲۰۰۷ سرپرستی مذاکرات صلح نهایی با فلسطینی‌ها را بر عهده دارد روز سه‌شنبه گفت: «حساسیت چند هزار ساله یهودیان نسبت به اماکن مقدس و تاریخی اورشلیم به آسانی قابل چشم‌پوشی نیست.»
آقای اولمرت همچنین روز دوشنبه در آیین رسمی یادبود سیزدهمین سالروز ترور اسحاق رابین گفته بود: «محله‌های عرب‌نشین شرق اورشلیم و کرانه باختری را باید به فلسطینی‌ها داد و برای صلح با سوریه نیز باید از بلندی‌های جولان صرف‌نظرکرد.»
اهود اولمرت، که در شهریور ماه امسال رهبری حزب حاکم کاریما را به خانم لیونی واگذار کرد، ضمن ابراز نگرانی از «بسته شدن دریچه تنگ صلح» گفت: «برای صلح باید آماده باشیم و رنج بزرگ بهایی سنگین را تحمل کنیم».
تسیپی لیونی، که به عنوان حقوق‌دان تنظیم‌کننده مرام‌نامه حزب کادیما بوده است، گفت: «خود را تنها به مرام‌نامه حزب متعهد می‌دانم، نه اظهارات اولمرت».
دستیابی به معاهدات مقطعی صلح با فلسطینی‌ها در تاریخ احزاب سیاسی اسرائیل سابقه دارد: آریل شارون عقب‌نشینی از غزه را بر خلاف اساسنامه حزب «لیکود» اجرا کرد. اسحاق رابین و شیمون پرز نیز در حالی با سازمان آزادی‌بخش فلسطین پیمان صلح بستند که این امر در اساسنامه حزب «کارگر» قید نشده بود.
ناظران سیاسی در اسراییل می‌گویند در طول دهه‌های اخیر حتی چپ‌گراترین احزاب نیز با چنین صراحتی، مانند اولمرت، از لزوم عقب‌نشینی اسراییل سخن نگفته‌اند.
انتخابات آینده اسراییل
حزب کادیما نگران است سخنان اولمرت بسیاری از رأی‌دهندگان را نسبت به حمایت از این حزب در انتخابات آینده، که در جریان آن نخست‌وزیر برگزیده خواهد شد، از دست بدهد. شماری از سیاستمداران وابسته به این حزب با حضور در رسانه‌های اسراییل، اظهارات اولمرت را «دیدگاه شخصی او» جلوه می‌دهند.
از شامگاه سه‌شنبه پوسترهای بزرگی در اسرائیل نصب شده است که خانم لیونی را با این گفته‌ها تصویر می‌کند: فقط مجری برنامه‌هایی خواهم بود که در انتخابات برای آن از ملت اختیار بگیرم.
انتخابات اسراییل دهم فوریه سال ۲۰۰۹ (بهمن ۱۳۸۷) برگزار می‌شود و نظرسنجی‌ها همچنان نشان از آن دارد که رقابت اصلی میان تسیپی لیونی و بنیامین نتانیاهو، رهبرحزب لیکود، خواهد بود.
بنیامین نتانیاهو می‌گوید: «با رسیدن به نخست‌وزیری، مذاکرات صلح با فلسطینی‌ها را دنبال خواهد کرد، اما نه طبق سازش‌های اولمرت».
حزب لیکود نیز اعلام کرده است که از سخنان اولمرت، که طی چند دهه عضو ارشد این حزب بوده است، «قاطعانه برائت می‌جوید»، و با سیاستی جدید وارد عرصه انتخابات خواهد شد.
سیاستمداران لیکود و احزاب دست راستی اظهارات اولمرت را «حراج آخر فصل سرزمین اسراییل» لقب داده‌اند.
همزمان محمود عباس، رییس تشکیلات فلسطینی، در سخنرانی چهارمین سالگرد درگذشت یاسر عرفات اعلام کرد که اهود اولمرت در مذاکرات صلح نهایی در یک سال اخیر پیشنهادهایی برای عقب‌نشینی از تقریبا تمامی کرانه باختری به او ارائه کرده است، اما عباس به این دلیل آنها را نپذیرفته که «اسراییل حاضر به گذشت در مورد پناهندگان فلسطینی پراکنده در جهان» نبوده است.
