سازمان گزارشگزان بدون مرز، همزمان با چهارمين سالگرد مرگ زهرا کاظمی، خبرنگار ايرانی – کانادايی، خواهان بازگشايی پرونده اين قتل و رسيدگی مجدد به آن شد.
زهرا کاظمی، خبرنگاری با تابعيت دو گانه درسن ۵۴ سالگی، درسوم تيرماه سال ۱۳۸۲، درحالی که سرگرم گرفتن عکس از خانواده های زندانيان سياسی در برابر زندان اوين بود، دستگيرشد و در ۱۹ تيرماه بر اثر خونريزی مغزی ناشی از ضرباتی که بر سر او وارد آمده بود، در زندان درگذشت.
سازمان گزارشگران بدون مرز در اطلاعيه خود براين موضوع تأکيد کرده که ديوانعالی کشور بايد با بازگشايی پرونده قتل زهراکاظمی، دادگاه جديدی برای محاکمه مسئولين اين قتل تشکيل دهد، «چراکه در دادگاه تجديد نظر نقائصی وجود دارد.»
اين سازمان که مقر آن در پاريس است و برای دفاع از آزادی بيان فعاليت می کند، بازگشايی پرونده قتل زهراکاظمی را، «آخرين اميد برای شناختن مسئولين واقعی قتل اين خبرنگار ايرانی ـ کانادايی» توصيف کرده است.
رضا معينی مسئول ايرانی سازمان گزارشگران بدون مرز درگفت و گويی با راديو فردا موضع اين سازمان را تشريح کرد.
آقای معينی، چرا بعد از چهار سال گزارشگران بدون مرز بار ديگر برای زهرا کاظمی بيانيه ای صادر کرده است؟
رضا معینی: پس از چهار سال که زهرا کاظمی در ايران به قتل رسيده، (من روی کلمه ی قتل به اين دليل تأکيد می کنم، چون به کاربردن اين واژه در پرونده زهرا کاظمی برای تمام روزنامه نگاران ايران ممنوع شده است و اشاره می کنند فوت زهراکاظمی. حال به قول يک روزنامه نگار ايرانی، چگونه روزنامه نگاری درزندان کشته می شود و می گويند فوت کرده است، بحث ديگری است.) اما برای اينکه اين واقعه به ياد بماند، ما اين اطلاعيه را با توجه به رويدادهايی که اتفاق افتاده منتشر کرده ايم.
از جمله اين رويدادها، بررسی اين پرونده درديوانعالی کشور بود و وکلای زهرا کاظمی و مادر زهراکاظمی درآنجا حضورداشتند و به تفصيل اين اعتراضات و نقائص پرونده را طرح کردند.
گذشته ازياد آوری قتل زهراکاظمی، آيا شما در بيانيه هايتان با مسئولان سخن می گوييد يا افکار عمومی؟
وظيفه ما فرياد زدن و گفتن اين است که نبايد فراموش کرد. دربرابر قتل يک روزنامه نگار، يک سازمان مدافع آزادی بيان و روزنامه نگاران بر اين مسئله تأکيد می کنند که نبايد سکوت کرد. چرا که فراموشی خود عاملی است برای قتل های بيشتر. اين را ما در تجربه روزمره درهمه کشورها می بينيم.
ازسوی ديگر، آنچه به طور مشخص با فراموشی درارتباط هست، مصونيت ازمجازات است. امسال چهارمين سالی است که قاتلان، عاملان و آمران قتل زهراکاظمی ازمجازات مصون مانده اند.
دراين رابطه تأکيد ما براين مبنا است، که مصونيت ازمجازات غيرقانونی است. کشوری که مصونيت از مجازات را روا می دارد، عملأ قتل و جنايت را توجيه و تشويق می کند و از سوی ديگر، قتل يک روزنامه نگار، قتل «دانستن» و قتل هر گونه اطلاع رسانی و کار آگاه گرانه است.
ضمن همه اينها، به عنوان همکار، به عنوان مدافعين آزادی بيان، وظيفه ما بود که بگوئيم دراين رابطه، يک روزنامه نگار درايران کشته شده است و عاملين و آمران آن بايد مجازات شوند و همگان نبايد فراموش کنند.
اما اين پرونده يک بار بررسی شده و بسته شده است ...
ما دراين پرونده تأکيد کرده ايم که ازخواست وکلای خانواده زهرا کاظمی به شکل همه جانبه حمايت می کنيم.
با آنچه که خانم شيرين عبادی، و آقايان دادخواه و سلطانی در ديوانعالی کشور طرح کرده اند، با تفصيل تمام نقائص پرونده را برشمرده اند، توافق داريم. خوشبختانه با تلاش و کوشش اين وکلا، اين پرونده هميشه مفتوح خواهد ماند تا زمانی که عاملين قتل مجازات شوند.
دراطلاعيه ای که ما طرح کرده ايم، گفته ايم آنچه که وکلای زهرا کاظمی، و خانواده زهرا کاظمی در دادگاه ابراز کرده اند، اگر به طور مشخص مورد توجه دادگاه قرار بگيرد و اگر ديوانعالی کشور بخواهد عادلانه رفتار کند، بايد رأی به بازگشائی اين پرونده بدهد.
همان طور که آقای سلطانی و ديگر وکلا گفته اند، بايد اين پرونده از سر گرفته شود. تحقيقات ناکامل بوده، نقائص فراوانی درآن هست، در اين پرونده، به عده ای ظلم و تحميل شده است، و به طور مشخص بر مبنای آنچه که می گويند، اين پرونده براساس قتل غيرعمد، يا به قول خودشان شبه عمد بررسی شده که اساسأ اين گونه نيست، چرا که اين قتل، قتل عمد است.
