او با بزرگ ترين نويسندگان فرانسه کار کرده؛ از مارگريت دوراس تا آلن رپ گريه؛ از نمايشنامه ها (فيلم «قلب ها») و حتی اپرت های مختلفی (فيلم «روی لب نه») اقتباس کرده؛ اما هيچ گاه رمانی را به روی پرده سينما نبرده است.
اين بار آلن رنه، سينماگر نامی فرانسه در ۸۵ سالگی قرار است فيلمبرداری فيلمی بر اساس رمان «حادثه»، نوشته کريستيان گئی را در نخستين فصل سال ۲۰۰۸ آغاز کند.
کريستيان گئی، نويسنده ۶۴ ساله فرانسوی که ساکسيفونيست جز و روانشناس است؛ پيش از اين در سال ۲۰۰۲ ميلادی جايزه بهترين رمان سال فرانسه را برای رمان «غروبی در کلوب» از مجله ادبی «لير» (خواندن) دريافت کرده است.
رمان «حادثه» در سال ۱۹۹۶ توسط انتشارات Minuit منتشر شد.
برای نوشتن فيلمنامه اين فيلم، آلن رنه با لوران اربيه، کارگردان فيلم «سرهنگ من» (۲۰۰۶) همکاری می کند. اربيه در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ در دو فيلمی که در بالا نام برده شد دستيار آلن رنه بود.
همچنين پس از ۱۵ سال همکاری با برونو پزری، تهيه کننده فيلم؛ اين بار آلن رنه با ژان لوئی ليوی کار خواهد کرد.
نقش های اصلی «حادثه» را بازيگران مورد علاقه آلن رنه، سابين آزما و آندره دووسوليه بازی خواهند کرد. اين دو بازيگر که از هنرپيشگان نامی فرانسه هستند؛ به ترتيب در ۹ و ۷ فيلم ديگر آلن رنه ايفای نقش کرده اند.
در «حادثه»، مارگريت موئير (با بازی آزما) دندانپزشک و خلبان آماتور، در پارکينگی کيفش را بيرون می کشد و محتويات آن بيرون می ريزد.
ژرژ پاله (با بازی دووسوليه) مرد تنها که آشفته خاطر از آن جا می گذرد کيف پول مارگريت را پيدا می کند... آشنايی اين دو نفر ماجرای اين داستان است.
فيلم چهل و هفتم
اين چهل و هفتمين فيلم آلن رنه خواهد بود. رنه که قبل از جنگ دوم جهانی کار سينما را آغاز کرده با فيلم های «شب و مه» (۱۹۵۵) و «هيروشيما، عشق من» (۱۹۵۹) شهرتی جهانی يافت. «شب و مه» را از فيلم های مستند مرجع تاريخ سينما در باره کوره های آدم سوزی حکومت نازی ها می دانند.
«هيروشيما، عشق من» که نخستين فيلم بلند داستانی آلن رنه و درامی عاشقانه و ضد جنگ است نيز بحث های سينمايی بسياری را در باره سبک ويژه او برانگيخت.
فيلم های آلن رنه در آغاز به دليل علاقه او به ادبيات سوررئاليستی گرايشاتی به اين سمت داشتند. اما عمده ترين ويژگی تمام دوران های فعاليت سينمايی آلن رنه جنبه های روانشناسانه فيلم های او هستند که آن نيز به علاقه وی به روانشناسی باز می گردد.
رنه سينمای خود را اين گونه تعريف می کند: «من مايلم فيلم را به پيچيدگی ذهن و ساخت درونی آن نزديک کنم. همين که در ناخودآگاه تماشاگر نشست، تأثير و هيجان زائيده می شود؛ و سينما نبايد چيزی جز مونتاژ هيجانات و تأملات باشد.»
در فيلم های رنه علاوه بر اين، نگاه به مسائل اجتماعی و سياسی نيز بارز است. فيلم هايی چون «جنگ تمام شده» (۱۹۶۶) و «استاويسکی» (۱۹۷۴) از اين زمره اند.
آلن رنه در دهه ۹۰ ميلادی به ساخت تئاتری فيلم نزديک شد و آثار او بيشتر حال و هوای صحنه تئاتر را يافتند.
«سيگار کشيدن / سيگار نکشيدن» (۱۹۹۳) و کمدی موزيکال «ترانه را می شناسيم» (۱۹۹۷) و... آخرين فيلم او «قلب ها» (۲۰۰۶) از اين گونه اند.
آلن رنه از آن فيلمسازانی است که کمتر دل به گفت و گو و مصاحبه می دهد و بيشتر کار می کند. رنه سال ها با فلورانس مالرو، دختر آندره مالرو، زندگی مشترک داشت اما از پايان دهه ۸۰ ميلادی با سابين آزما زندگی می کند.
