آن گونه که سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است سيگار دومين دليل اصلی مرگ و مير در جهان است.
در حال حاضر سيگار کشيدن سالانه عامل مرگ يک دهم از جمعيت بزرگسال در سال است که تقريبا معادل ۵ ميليون انسان در سال است.
روز پنج شنبه ۳۱ می، از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان روز جهانی بدون سيگار نام گذاری شده است.
به گزارش سازمان بهداشت جهانی، اگر الگوهای فعلی سيگار کشيدن در جهان به همين شکل ادامه يابد، تا سال ۲۰۲۰، حدود ۱۰ ميليون انسان به کام مرگ خواهند رفت و نيمی از سيگاری های امروز، که شمارشان حدود ۶۵۰ ميليون تن است، در نتيجه سيگارکشيدن خواهند مرد.
سيگار همچنين چهارمين عامل محرک ابتلای انسان ها به بيماری های مختلف در سراسر جهان است.
هزينه خريد سيگار نيز سرسام آور است. علاوه بر هزينه های درمانی گران عمومی برای درمان بيماری های ناشی از سيگار، سيگار موجب مرگ افراد در بالاترين نقطه کارآيی آنان می شود، خانواده را از نان آور و کشورها را از نيروی کار سالم محروم می سازد.
سيگاری ها همچنين به خاطر ابتلای بيشتر به بيماری کارايی کمتری نسبت به غيرسيگاری ها دارند.
به گزارش سازمان بهداشت جهانی ، سيگار و فقر به شدت با يکديگر مرتبط اند. بسياری از تحقيق های انجام شده نشان می دهند که تا ۱۰ درصد از درآمد فقيرترين خانوارها در کشورهای کم درآمد، صرف هزينه کشيدن سيگار می شود؛ به اين معنی که اين خانواده ها پول کمتری برای موارد اساسی زندگی مثل تغذيه، تحصيل و بهداشت صرف می کنند.
به علاوه سيگار به سوء تغذيه، افزايش هزينه های بهداشت و درمان، و مرگ زودرس نيز منجر می شود.
همچنين مصرف سيگار نرخ بی سوادی را افزايش می دهد، چرا که پولی که می تواند صرف تحصيل شود، صرف سيگارکشيدن می شود.
به نوشته سايت سازمان بهداشت جهانی، محققان نقش سيگار در تشديد فقر را به شدت ناديده گرفته اند.
سازمان بهداشت جهانی اعلام می کند تجربه نشان داده است که روش های ارزان بسياری برای کنترل مصرف سيگار وجود دارد که تاثير فراوانی بر مصرف سيگار دارد.
ارزان ترين روش، سياست های عمومی جمعيت شناختی است؛ از جمله نصب تبليغات مستقيم و غير مستقيم ضد سيگار، افزايش قيمت و ماليات سيگار، ممنوعيت سيگار در تمامی محيط های کاری و عمومی و چاپ پيغام های حاکی از تاثير سيگار بر سلامتی روی بسته بندی های سيگار.
