وب‌سایت نشریه «فارن پالسی» در مطلب مفصلی به معضل اعتیاد در ایران پرداخته و می‌نویسد که ایران در پس چهره «منزه اسلامی» خود یکی از «آلوده‌ترین کشورهای جهان» به مواد مخدر است.
در مقدمه این مطلب به گردهمایی ۲۰ هزار معتاد سابق در ماه ژوئن، تابستان گذشته، همزمان با روز جهانی مبارزه با مواد مخدر در استادیوم آزادی تهران اشاره می‌شود، اجتماعی که در آن محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور، در سخنان خود غرب و کشورهای «استکباری» را متهم کرد که با مواد مخدر به ایران ضربه می‌زنند.
او گفت که این کشور‌ها ژست دفاع از حقوق بشر می‌گیرند، ولی در عالم واقع «بزرگ‌ترین تبهکاران در جهان» هستند.
به گزارش دفتر مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد، فقط در شهر تهران یک میلیون و دویست هزار نفر به اشکال مختلف از مواد مخدر استفاده می‌کنند و ۲.۲۶ درصد از جمعیت بین ۱۵ تا ۶۴ سال در ایران به مواد مخدر افیونی معتاد است.
در همین حال رئیس این نهاد از دولت ایران به خاطر مبارزه گسترده و موثر با قاچاق مواد مخدر، کشف این مواد و همین طور اجرای برنامه‌های موثر برای ترک اعتیاد ستایش کرده است.
اما نهادهای مدافع حقوق بشر می‌گویند که سیستم قضایی جمهوری اسلامی در برخورد با افراد متهم به مشارکت در قاچاق این مواد نقایص فراوانی دارد. در همین چهارچوب هر سال عده زیادی به خاطر جرایم مربوط به مواد مخدر به اعدام محکوم می‌شوند. در عین حال در مواردی افراد منتقد یا مخالفان دولت تحت عنوان مجرمین مواد مخدر به زندان افتاده و یا مثل نمونه «صحرا (زهرا) بهرامی»، به گفته این نشریه خارجی، با یک چنین اتهامی اعدام می‌شوند.
گزارشگر هفته‌نامه «فارن پالسی» سپس از مشاهدات سفر خود به ایران به نمونه‌های بارزی از ناهنجاری و آسیب‌های اجتماعی اشاره می‌کند که منشاء آن اعتیاد است. از دختران بسیار جوانی که برای تامین هزینه اعتیاد خود و خانواده‌شان تن‌فروشی می‌کنند تا دختران و پسران جوانی که در گوشه و کنار پارک‌های جنوب شهر در مقابل چشم ماموران پارک شیشه مصرف می‌کنند.
نویسنده در ادامه گزارش خود یادآوری می‌کند که مشکل اعتیاد فقط مربوط به لایه‌های بسیار فقیر یا افرادی که به اصطلاح از جامعه رانده شده‌اند نیست. او از دیدار خود از خانه‌ای در شهر شیراز یاد می‌کند که محل اجتماع گروهی از معتادان به تریاک است و از مکالمات با این افراد می‌گوید که چگونه در مدح تریاک و حالت خلسه و نشئه در فرهنگ و تاریخ ایران می‌گویند.
کسانی که در این خانه جمع شده و تریاک می‌کشند هر یک از معایب و محاسن آن می‌گویند. اکثر این افراد به نظر تحصیل‌کرده و از اقشار مرفه یا میانی جامعه هستند. می‌گویند که با وجود آن که قانون چه در گذشته و چه در زمان جمهوری اسلامی کشیدن تریاک را جرم اعلام نکرده، ولی کشیدن تریاک از نظر فرهنگی و اجتماعی کار خوب و پسندیده‌ای تلقی نمی‌شود.
طبق مقررات یا شرع اسلامی نیز کشیدن تریاک حرام نیست و یا حداقل چیزی در این مورد گفته نشده است. با این همه کسانی که با خبرنگار «فارن پالسی» صحبت کرده‌اند مدعی‌اند که حکومت ایران تحت فشار جامعه بین‌الملل مبارزه با تریاک و سایر مواد مخدر از جمله هروئین را تشدید کرده است، چون بخش اعظم مواد مخدری که به اروپا منتقل می‌شود از خاک ایران عبور می‌کند.
در یک چنین شرایطی بهای تریاک افزایش یافته و اگر کسی پول کافی نداشته باشد ممکن است مجبور شود ترکیبات نامرغوب و شیمیایی استفاده کند که از نظر سلامتی خطر آن بسیار بیشتر از مواد مخدر سنتی است. مددکارانی که با معتادین یا معتادین سابق کار می‌کنند می‌گویند از هر قشر و لایه اجتماعی را می‌توان در میان معتادان دید، از افراد مرفه گرفته تا کارگران مهاجر افغان.
در بخش دیگری از این گزارش از قول مددکاران نقل می‌شود که در سه دهه اخیر روش‌های کمک به معتادان برای ترک اعتیاد در ایران پیشرفت زیادی کرده است. سی سال پیش اگر کسی معتاد بود از خانواده و جامعه طرد می‌شد، ولی اکنون فارغ از این که سیاست‌های دولت چیست و چه نتایجی داشته است، در مجموع نگاه جامعه ایران به این معضل تغییر کرده و امکانات برای کمک به ترک اعتیاد بیشتر شده است.
در مقدمه این مطلب به گردهمایی ۲۰ هزار معتاد سابق در ماه ژوئن، تابستان گذشته، همزمان با روز جهانی مبارزه با مواد مخدر در استادیوم آزادی تهران اشاره می‌شود، اجتماعی که در آن محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور، در سخنان خود غرب و کشورهای «استکباری» را متهم کرد که با مواد مخدر به ایران ضربه می‌زنند.
او گفت که این کشور‌ها ژست دفاع از حقوق بشر می‌گیرند، ولی در عالم واقع «بزرگ‌ترین تبهکاران در جهان» هستند.
به گزارش دفتر مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد، فقط در شهر تهران یک میلیون و دویست هزار نفر به اشکال مختلف از مواد مخدر استفاده می‌کنند و ۲.۲۶ درصد از جمعیت بین ۱۵ تا ۶۴ سال در ایران به مواد مخدر افیونی معتاد است.
در همین حال رئیس این نهاد از دولت ایران به خاطر مبارزه گسترده و موثر با قاچاق مواد مخدر، کشف این مواد و همین طور اجرای برنامه‌های موثر برای ترک اعتیاد ستایش کرده است.
اما نهادهای مدافع حقوق بشر می‌گویند که سیستم قضایی جمهوری اسلامی در برخورد با افراد متهم به مشارکت در قاچاق این مواد نقایص فراوانی دارد. در همین چهارچوب هر سال عده زیادی به خاطر جرایم مربوط به مواد مخدر به اعدام محکوم می‌شوند. در عین حال در مواردی افراد منتقد یا مخالفان دولت تحت عنوان مجرمین مواد مخدر به زندان افتاده و یا مثل نمونه «صحرا (زهرا) بهرامی»، به گفته این نشریه خارجی، با یک چنین اتهامی اعدام می‌شوند.
گزارشگر هفته‌نامه «فارن پالسی» سپس از مشاهدات سفر خود به ایران به نمونه‌های بارزی از ناهنجاری و آسیب‌های اجتماعی اشاره می‌کند که منشاء آن اعتیاد است. از دختران بسیار جوانی که برای تامین هزینه اعتیاد خود و خانواده‌شان تن‌فروشی می‌کنند تا دختران و پسران جوانی که در گوشه و کنار پارک‌های جنوب شهر در مقابل چشم ماموران پارک شیشه مصرف می‌کنند.
نویسنده در ادامه گزارش خود یادآوری می‌کند که مشکل اعتیاد فقط مربوط به لایه‌های بسیار فقیر یا افرادی که به اصطلاح از جامعه رانده شده‌اند نیست. او از دیدار خود از خانه‌ای در شهر شیراز یاد می‌کند که محل اجتماع گروهی از معتادان به تریاک است و از مکالمات با این افراد می‌گوید که چگونه در مدح تریاک و حالت خلسه و نشئه در فرهنگ و تاریخ ایران می‌گویند.
کسانی که در این خانه جمع شده و تریاک می‌کشند هر یک از معایب و محاسن آن می‌گویند. اکثر این افراد به نظر تحصیل‌کرده و از اقشار مرفه یا میانی جامعه هستند. می‌گویند که با وجود آن که قانون چه در گذشته و چه در زمان جمهوری اسلامی کشیدن تریاک را جرم اعلام نکرده، ولی کشیدن تریاک از نظر فرهنگی و اجتماعی کار خوب و پسندیده‌ای تلقی نمی‌شود.
طبق مقررات یا شرع اسلامی نیز کشیدن تریاک حرام نیست و یا حداقل چیزی در این مورد گفته نشده است. با این همه کسانی که با خبرنگار «فارن پالسی» صحبت کرده‌اند مدعی‌اند که حکومت ایران تحت فشار جامعه بین‌الملل مبارزه با تریاک و سایر مواد مخدر از جمله هروئین را تشدید کرده است، چون بخش اعظم مواد مخدری که به اروپا منتقل می‌شود از خاک ایران عبور می‌کند.
در یک چنین شرایطی بهای تریاک افزایش یافته و اگر کسی پول کافی نداشته باشد ممکن است مجبور شود ترکیبات نامرغوب و شیمیایی استفاده کند که از نظر سلامتی خطر آن بسیار بیشتر از مواد مخدر سنتی است. مددکارانی که با معتادین یا معتادین سابق کار می‌کنند می‌گویند از هر قشر و لایه اجتماعی را می‌توان در میان معتادان دید، از افراد مرفه گرفته تا کارگران مهاجر افغان.
در بخش دیگری از این گزارش از قول مددکاران نقل می‌شود که در سه دهه اخیر روش‌های کمک به معتادان برای ترک اعتیاد در ایران پیشرفت زیادی کرده است. سی سال پیش اگر کسی معتاد بود از خانواده و جامعه طرد می‌شد، ولی اکنون فارغ از این که سیاست‌های دولت چیست و چه نتایجی داشته است، در مجموع نگاه جامعه ایران به این معضل تغییر کرده و امکانات برای کمک به ترک اعتیاد بیشتر شده است.
