روز جمعه هفته گذشته، ۱۳ آبان‌ماه، در مجموعه فرهنگی – هنری سعدآباد، در شمال تهران، از آن چه «نماد ِ مَشک ِ اباالفضل العباس» خوانده شده رونمایی شد.
این تندیس با ابعاد سه در دو و نیم متر و یک تن وزن، از جنس سنگ و کامپوزیت ساخته شده است. محمدرضا پوینده، مدیرکل میراث فرهنگی استان البرز، در این باره می‌گوید: برای ساختن این نماد، شانزده تن، هشت ماه تمام، زیر نظر محسن گلستانی، استاد پیکره‌تراشی، کار کرده‌اند.
در رونمایی از این فرآورده یک تنی سنگ و کامپوزیت در مجموعه فرهنگی- هنری سعدآباد در تهران، افزوده بر اعضای انجمن دوستی ایران و عراق، شماری از نمایندگان مراجع تقلید نیز حضور داشتند.
محمدرضا پوینده، مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری استان البرز ابراز امیدواری کرده است که این کار با همیاری انجمن یاد شده به زودی در کربلا در محوطه‌ای که حرم عباس خوانده می‌شود برپا گردد.
رونمایی از نمادسنگ مشک ابوالفضل العباس، برادر ناتنی حسین بن علی، سومین امام شیعیان، در رسانه‌های گروهی جمهوری اسلامی بدون هیچ گونه ابراز نظری، بازتابی گسترده داشت.
مجسمه مشک حضرت عباس
اما بازتاب آن در وبلاگ‌های فارسی‌زبان خالی از انتقاد نبود. یکی از همین وبلاگ‌نویسان می‌گوید: گذشته از آن که ایران برای هر چه باشکوه‌تر جلوه دادن حرم ائمه شیعیان، همواره میلیون‌ها دلار هزینه می‌کند، و به تازگی در‌ها و دریچه‌هایی از طلا و نقره به کربلا فرستاده است، اما نماد مشک ابوالفضل العباس با مجموعه سنتی حرم‌های شیعی همخوانی ندارد و رگه‌هایی از گرایش‌های مدرن در آن دیده می‌شود.
یک وبلاگ‌نویس دیگر هم یادآور شده است که پایه‌های این کار، نمایشگر فرشتگانی است که مشک را استوار بر حوضی چند پر بر دوش گرفته‌اند، سبکی رومی دارد که «به هیچ روی بوی ایرانی – اسلامی از آن به مشام نمی‌خورد».
وبلاگ‌نویس دیگری تهی بودن این کار از سوگ‌آلود بودن روایت سوزناک روضه‌خوانان از کشته شدن ابوالفضل العباس در صحرای کربلا را درخور انتقاد دانسته است.
یکی دیگر از وبلاگ‌نویسان تاکید می‌کند که این کار به نمایش عظمتی که به روایت روضه‌خوانان از فداکاری‌های این فرزند علی ابن ابی‌طالب به دست می‌دهد، یاری نمی‌رساند.
در واقع این وبلاگ‌نویس به مداحانی اشاره دارد که برای تشریح عظمت این برادر ناتنی حسین بن علی، این ادعا را دستمایه می‌کنند که حتی ارامنه نیز نام پسران‌شان را ابوالفضل می‌گذارند و برای او سفره نذری می‌گسترند.
بر پایه نقدی دیگر، تک‌تیری که در این نماد در مشک ابوالفضل العباس فرو رفته بیشتر به تیر سرخ‌پوستان آمریکایی می‌ماند تا به تیر سپاهیان زیر فرمان یزید بن معاویه.
این نکته نیز درخور انتقاد آمده است که از آنجا که سوگ‌نامه عاشورا بر پایه کمبود آب و تشنگی مظلومان استوار است، فوران آب فراوان از این مشک که بیشتر به یک حوض شباهت دارد، نوعی نقض غرض می‌نماید.
هر چند در یکی از عکس‌های همین نمادسنگ، آن چه از مشک ابوالفضل العباس به آسمان فوران می‌کند، خون است یا در واقع به رنگ خون است.
