رخشان بنی‌اعتماد، جعفر پناهی و محمد نوری‌زاد، سه سینماگر ایرانی، در نامه‌ای سرگشاده که روز پنج‌شنبه منتشر شد با اشاره به بازداشت شماری از مستندسازان ایرانی به اتهام جاسوسی، از رئیس قوه قضاییه خواسته‌اند تا با اشخاص و دستگاه‌هایی که پیش از احراز جرم، آبروی هنرمندان مستندساز را ریختند برخورد قانونی شود.
اواخر شهریورماه وب‌سایت‌های خبری از بازداشت مجتبی میرطهماسب، هادی آفریده، ناصر صفاریان، شهنام بازدار، محسن شهرنازدار (همگی مستندساز) و کتایون شهابی، تهیه‌کننده، به اتهام «جاسوسی و فروش فیلم به شبکه تلویزیونی بی‌بی‌سی فارسی» خبر دادند.
این سه کارگردان سرشناس سینمای ایران از رئیس قوه قضاییه می‌پرسند: «چگونه است که تعدادی از هنرمندان مستندساز دستگیر می‌شوند و هنوز پای‌شان به زندان و انفرادی و بازجویی و تشکیل پرونده و تفهیم اتهام و داشتن وکیل نرسیده، شخص وزیر اطلاعات از دستگیری عده‌ای جاسوس و برانداز و عمله استکبار خبر می‌دهد؟»
رخشان بنی‌اعتماد، جعفر پناهی و محمد نوری‌زاد در نامه سرگشاده خود به رئیس قوه قضاییه یادآور شده‌اند که «هنوز که هنوز است، برای این متهمان دادگاهی تشکیل نشده، چرا که این هنرمندان جرم و خطایی مرتکب نشده‌اند تا برای برپایی یک محکمه مطلوب بهانه‌ای حاصل آید».
رخشان بنی‌اعتماد، جعفر پناهی و محمد نوری‌زاد سپس می‌پرسند اکنون مستندسازان همگی به قید وثیقه آزاد شده‌اند، جز یک نفر، مجتبی میرطهماسب، مستندسازی که برپایه آن چه در این نامه سرگشاده آمده ماه‌هاست «برای اعتراف به خطایی مرتکب نشده تحت فشار است».
فیلم مستند «بانوی گل سرخ» که سینماگران ایرانی در نامه‌شان به رئیس قوه قضاییه برای معرفی مجتبی میرطهماسب از آن یاری گرفتند، روایت شهین‌دخت صنعتی، بانوی کرمانی، است که حدود دو دهه پیش کار تغییر کشت در منطقه لاله‌زار کرمان را از خشخاش به گل سرخ به تنهایی بر دوش گرفت.
سه سینماگر ایرانی از رئیس قوه قضاییه خواسته‌اند شرایطی فراهم آورد تا همین فیلم مستند «بانوی گل سرخ» از رسانه ملی پخش شود تا همگان بدانند سازنده این اثر نمی‌تواند وطنش و مردم وطنش را دوست نداشته باشد، چه رسد به این که جاسوس اجنبی هم باشد.
رخشان بنی‌اعتماد، یکی از امضاکنندگان این نامه، اواخر خرداد سال ۸۸ بیانیه بیش از یک صد مستندساز ایرانی را در انتقاد از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرائت کرد.
جعفر پناهی، دیگر امضاکننده نامه، در دوران بعد از انتخابات سال ۸۸ دو بار بازداشت و سرانجام اوایل خرداد سال گذشته آزاد شد.
و بااخره محمد نوری‌زاد، سومین امضاکننده نامه سرگشاده، تا پیش از سال ۸۸ از هواداران آیت‌لله علی خامنه‌ای به شمار می‌آمد،اما در جریان اعتراضات پس از انتخابات ریاست جمهوری، او نیز به صف منتقدان حکومت پیوست و به خاطر نامه‌های انتقادیش به رهبر جمهوری اسلامی ایران بازداشت و زندانی شد.
اواخر شهریورماه وب‌سایت‌های خبری از بازداشت مجتبی میرطهماسب، هادی آفریده، ناصر صفاریان، شهنام بازدار، محسن شهرنازدار (همگی مستندساز) و کتایون شهابی، تهیه‌کننده، به اتهام «جاسوسی و فروش فیلم به شبکه تلویزیونی بی‌بی‌سی فارسی» خبر دادند.
این سه کارگردان سرشناس سینمای ایران از رئیس قوه قضاییه می‌پرسند: «چگونه است که تعدادی از هنرمندان مستندساز دستگیر می‌شوند و هنوز پای‌شان به زندان و انفرادی و بازجویی و تشکیل پرونده و تفهیم اتهام و داشتن وکیل نرسیده، شخص وزیر اطلاعات از دستگیری عده‌ای جاسوس و برانداز و عمله استکبار خبر می‌دهد؟»
رخشان بنی‌اعتماد، جعفر پناهی و محمد نوری‌زاد در نامه سرگشاده خود به رئیس قوه قضاییه یادآور شده‌اند که «هنوز که هنوز است، برای این متهمان دادگاهی تشکیل نشده، چرا که این هنرمندان جرم و خطایی مرتکب نشده‌اند تا برای برپایی یک محکمه مطلوب بهانه‌ای حاصل آید».
رخشان بنی‌اعتماد، جعفر پناهی و محمد نوری‌زاد سپس می‌پرسند اکنون مستندسازان همگی به قید وثیقه آزاد شده‌اند، جز یک نفر، مجتبی میرطهماسب، مستندسازی که برپایه آن چه در این نامه سرگشاده آمده ماه‌هاست «برای اعتراف به خطایی مرتکب نشده تحت فشار است».
فیلم مستند «بانوی گل سرخ» که سینماگران ایرانی در نامه‌شان به رئیس قوه قضاییه برای معرفی مجتبی میرطهماسب از آن یاری گرفتند، روایت شهین‌دخت صنعتی، بانوی کرمانی، است که حدود دو دهه پیش کار تغییر کشت در منطقه لاله‌زار کرمان را از خشخاش به گل سرخ به تنهایی بر دوش گرفت.
سه سینماگر ایرانی از رئیس قوه قضاییه خواسته‌اند شرایطی فراهم آورد تا همین فیلم مستند «بانوی گل سرخ» از رسانه ملی پخش شود تا همگان بدانند سازنده این اثر نمی‌تواند وطنش و مردم وطنش را دوست نداشته باشد، چه رسد به این که جاسوس اجنبی هم باشد.
رخشان بنی‌اعتماد، یکی از امضاکنندگان این نامه، اواخر خرداد سال ۸۸ بیانیه بیش از یک صد مستندساز ایرانی را در انتقاد از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرائت کرد.
جعفر پناهی، دیگر امضاکننده نامه، در دوران بعد از انتخابات سال ۸۸ دو بار بازداشت و سرانجام اوایل خرداد سال گذشته آزاد شد.
و بااخره محمد نوری‌زاد، سومین امضاکننده نامه سرگشاده، تا پیش از سال ۸۸ از هواداران آیت‌لله علی خامنه‌ای به شمار می‌آمد،اما در جریان اعتراضات پس از انتخابات ریاست جمهوری، او نیز به صف منتقدان حکومت پیوست و به خاطر نامه‌های انتقادیش به رهبر جمهوری اسلامی ایران بازداشت و زندانی شد.
