اتحادیه اروپا و آمریکا در روزهای گذشته اسامی برخی دیگر از فرماندهان نظامی ایران را به فهرست تحریم‌های خود اضافه کردند.
اضافه شدن نام مقامات و شرکت‌های ایرانی به فهرست تحریم‌ها، سال‌هاست که ادامه دارد. اما اکنون سوال این است که این روش و شیوه تا چه حد موثر بوده است.
رادیوفردا در گفت‌وگویی با مهرداد خوانساری، دیپلمات پیشین ایران ساکن لندن، نظر او را درباره این افزایش تحریم‌ها و اثرات آنها جویا شده است.
مهرداد خوانساری: موقعی که اقدامات حادتری عملی نیست و هدف این کشور‌ها این است که به نوعی جدی بودن خودشان را به دولت ایران منتقل کنند، طبیعی است که افزایش این اسامی، آن جدیت را نشان می‌دهد و فشار‌ها را با درجات ملایم‌تری بالا می‌برد.
ولی آن ضربه کوبنده‌ای که باعث بشود که دولت ایران از آن راه و روشی که دارد صرف نظر کند، نیست و به طور مسلم این اقدامات آن نقش را ایفا نمی‌کند. آن نقش، نقشی است که به شرایط و زمان دیرتری موکول می‌شود.
به هر حال زمانی که یک چنین شرایط این چنینی پیش می‌آید تر و خشک با هم می‌سوزند. این امر غیر قابل انکار است. امکان ندارد که شما بر دولت ایران در شرایط فعلی فشار بیاورید و به مردم آسیبی نرسد. اما آن چه مسلم است این است که زمانی که فشار‌ها محدود به یک سری مسائلی است که به روند کار دولت مرتبط می‌شود، و فشار‌ها به شکلی است که دخالت مستقیمی در امور زندگی روزمره مردم ندارد، تا حدودی می‌شود گفت که یک حقیقتی پشت این ماجرا هست.
ولی در اصل، وقتی فشار به دولت وارد می‌شود و دولت از بابت آن فشار‌ها به ناتوانی می‌رسد که سرویس‌های لازم را به ملت ارائه کند، طبیعی است که ملت هم آسیب می‌بینند.
و زمانی که دولت سیاست‌هایی را اتخاذ می‌کند که مردم را با دنیا روبه‌رو می‌سازد، طبیعی است که تا زمانی که مردم خودشان متوجه عملکرد دولت نشوند و نخواهند که آن آسیب‌ها را در زندگی روزمره خودشان به حساب بیاورند، هیچ وقت به فکر این که بخواهند یک اقدام جدی برای عوض کردن شرایط بکنند هم نمی‌افتند.
به هر حال آن چه که مسلم است این است که تحریم‌ها به آن هدفی که مورد نظرشان بوده نرسیده‌اند. هدف این بوده که ایران غنی‌سازی را متوقف کند که دولت جمهوری اسلامی با یک دهن‌کجی خیلی بیشتر به آن روش ادامه داده است و آن هم علی‌رغم این که تحریم‌ها روز به روز افزایش یافته‌اند و اثرات آن در زندگی روزمره مردم عادی هم ملموس شده است.
به لحاظ فشارهایی که در پی تحریم‌ها به بانک‌ها وارد شده است و آسیب و صدمه‌ای که شرکت‌های بخش خصوصی دیده‌اند، طبیعتا مردم عادی هم به لحاظ زندگی روزمره خود با این مشکلات درگیرند.
به طور مسلم تحریم‌ها دولت جمهوری اسلامی را متقاعد نکرده است که سیاست‌های خودش را در ارتباط با پروژه هسته‌ای، در ارتباط با صلح و ثبات منطقه و در ارتباط با برنامه‌هایی که جزء برنامه‌های همیشگی‌اش در رابطه با اشاعه تروریسم در جهان اسلام، منطقه خلیج فارس و حتی در مناطق دوردستی مثل آمریکای جنوبی بوده است، ترک کند یا تغییر دهد. ضمن این که در اثر به کارگیری این تحریم‌ها، پیاده کردن این سیاست‌ها برای مجریانش در دولت جمهوری اسلامی- بی‌شک- مشکل‌تر شده است.
گفت‌وگوی مراد ویسی با مهرداد خوانساری
اضافه شدن نام مقامات و شرکت‌های ایرانی به فهرست تحریم‌ها، سال‌هاست که ادامه دارد. اما اکنون سوال این است که این روش و شیوه تا چه حد موثر بوده است.
رادیوفردا در گفت‌وگویی با مهرداد خوانساری، دیپلمات پیشین ایران ساکن لندن، نظر او را درباره این افزایش تحریم‌ها و اثرات آنها جویا شده است.
مهرداد خوانساری: موقعی که اقدامات حادتری عملی نیست و هدف این کشور‌ها این است که به نوعی جدی بودن خودشان را به دولت ایران منتقل کنند، طبیعی است که افزایش این اسامی، آن جدیت را نشان می‌دهد و فشار‌ها را با درجات ملایم‌تری بالا می‌برد.
ولی آن ضربه کوبنده‌ای که باعث بشود که دولت ایران از آن راه و روشی که دارد صرف نظر کند، نیست و به طور مسلم این اقدامات آن نقش را ایفا نمی‌کند. آن نقش، نقشی است که به شرایط و زمان دیرتری موکول می‌شود.
- آقای خوانساری، اتحادیه اروپا و آمریکا بار‌ها اعلام کرده‌اند که تحریم‌ها را علیه دولت و حکومت ایران اعمال می‌کنند، و در صدد اعمال فشار از طریق تحریم‌ها بر مردم ایران نیستند. چنین تفکیکی در عمل چه قدر ممکن است؟
به هر حال زمانی که یک چنین شرایط این چنینی پیش می‌آید تر و خشک با هم می‌سوزند. این امر غیر قابل انکار است. امکان ندارد که شما بر دولت ایران در شرایط فعلی فشار بیاورید و به مردم آسیبی نرسد. اما آن چه مسلم است این است که زمانی که فشار‌ها محدود به یک سری مسائلی است که به روند کار دولت مرتبط می‌شود، و فشار‌ها به شکلی است که دخالت مستقیمی در امور زندگی روزمره مردم ندارد، تا حدودی می‌شود گفت که یک حقیقتی پشت این ماجرا هست.
ولی در اصل، وقتی فشار به دولت وارد می‌شود و دولت از بابت آن فشار‌ها به ناتوانی می‌رسد که سرویس‌های لازم را به ملت ارائه کند، طبیعی است که ملت هم آسیب می‌بینند.
و زمانی که دولت سیاست‌هایی را اتخاذ می‌کند که مردم را با دنیا روبه‌رو می‌سازد، طبیعی است که تا زمانی که مردم خودشان متوجه عملکرد دولت نشوند و نخواهند که آن آسیب‌ها را در زندگی روزمره خودشان به حساب بیاورند، هیچ وقت به فکر این که بخواهند یک اقدام جدی برای عوض کردن شرایط بکنند هم نمی‌افتند.
- در مورد تاثیرگذاری تحریم‌ها دو دیدگاه وجود دارد. برخی بر این باورند که تحریم‌ها، به‌خصوص تحریم‌های بانکی موثر بوده است. اما برخی هم معتقدند که تحریم‌ها آن نتیجه‌ای را که در پی‌اش بوده، محقق نکرده است. کدام یک از این دو ادعا درست است؟
به هر حال آن چه که مسلم است این است که تحریم‌ها به آن هدفی که مورد نظرشان بوده نرسیده‌اند. هدف این بوده که ایران غنی‌سازی را متوقف کند که دولت جمهوری اسلامی با یک دهن‌کجی خیلی بیشتر به آن روش ادامه داده است و آن هم علی‌رغم این که تحریم‌ها روز به روز افزایش یافته‌اند و اثرات آن در زندگی روزمره مردم عادی هم ملموس شده است.
به لحاظ فشارهایی که در پی تحریم‌ها به بانک‌ها وارد شده است و آسیب و صدمه‌ای که شرکت‌های بخش خصوصی دیده‌اند، طبیعتا مردم عادی هم به لحاظ زندگی روزمره خود با این مشکلات درگیرند.
به طور مسلم تحریم‌ها دولت جمهوری اسلامی را متقاعد نکرده است که سیاست‌های خودش را در ارتباط با پروژه هسته‌ای، در ارتباط با صلح و ثبات منطقه و در ارتباط با برنامه‌هایی که جزء برنامه‌های همیشگی‌اش در رابطه با اشاعه تروریسم در جهان اسلام، منطقه خلیج فارس و حتی در مناطق دوردستی مثل آمریکای جنوبی بوده است، ترک کند یا تغییر دهد. ضمن این که در اثر به کارگیری این تحریم‌ها، پیاده کردن این سیاست‌ها برای مجریانش در دولت جمهوری اسلامی- بی‌شک- مشکل‌تر شده است.
