جکسون دییل، از سردبیران روزنامه «واشینگتن پست»، با اشاره به برنامه خروج نیروهای آمریکایی از عراق می‌پرسد که آیا این عقب‌نشینی به افزایش نفوذ ایران و تبدیل شدن عراق به یکی از اقمار جمهوری اسلامی در منطقه خاورمیانه منجر خواهد شد؟
سردبیر روزنامه واشینگتن پست با انتقاد از سیاست خارجی دولت باراک اوباما می‌نویسد که در کمال تعجب یکی از ویژگی‌های سیاست خارجی اوباما برخورد نرم و دیپلماتیک با رژیم‌های دیکتاتوری و رقبای آمریکا مثل چین، روسیه و ونزوئلا و در مقابل برخوردهای شتاب‌زده با دوستان و کشورهای وابسته به آمریکاست.
در مورد عراق و عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی که تا پایان سال جاری قرار است کامل شود باید دید که آیا حکومت نوری المالکی از آمریکا خواهد خواست که ده هزار نفر از نیروهای خود را در عراق نگاه دارد یا این که خواهان خروج تمامی ۴۷ هزار نفر باقی مانده خواهد شد.
دولت آمریکا تقریبا با صراحت نشان داده است که خواستار نگاه داشتن بخشی از نیروهای خود در عراق است. اما برخورد با دولت عراق که در برگیرنده جناح‌های مختلفی است، به شکیبایی و تماس و مذاکره طولانی نیاز دارد، کما این که در موارد قبلی، مثل زمان‌بندی خروج نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۰۸ یا تعیین سهم جناح‌های مختلف در حکومت جدید عراق در سال ۲۰۱۰، مذاکرات طولانی توانست راه را برای توافق بین واشینگتن و بغداد فراهم کند.
سردبیر واشینگتن پست با انتقاد از ناشکیبایی وزیر دفاع آمریکا در برخورد با موضع رهبران عراق تاکید می‌کند که دولت باراک اوباما باید متوجه باشد که تداوم حضور بخشی از نیروهای آمریکایی نه فقط به نفع عراق، بلکه در راستای منافع آمریکا نیز هست و برای رسیدن به چنین هدفی باید حوصله به خرج داد.
نوری المالکی همچون فرماندهان نظامی آمریکا در منطقه به خوبی می‌داند که بدون حضور و کمک نیروهای آمریکایی، گروه‌های شورشی و به خصوص شیعیان تندرو که توسط ایران حمایت می‌شوند، به حملات خود خواهند افزود و ارتش عراق به تنهایی قادر به مقابله با آن‌ها نیست. مهم‌تر آن که ارتش عراق توانایی رویارویی با نیروهای مسلح ایران را ندارد.
برخی از کار‌شناسان معتقدند که نخست وزیر عراق با انتخابی سرنوشت‌ساز روبه‌رو است. اگر نوری المالکی با خرو ج تمام سربازان آمریکایی موافقت کند عملا نشان خواهد داد که خواستار نزدیکی به ایران، تبعیت از سیاست‌های منطقه‌ای تهران و تبدیل شدن به کارگزار حکومت ایران در بغداد است.
گزینه دیگر این است که عراق با استفاده از درآمد نفت، ارتش و نیروی هوایی خود را به شکلی تجهیز کند که بتواند در برابر ایران بایستد. ولی هر دو این گزینه‌ها از نگاه عربستان سعودی و سایر دولت‌های عربی خلیج فارس به عنوان تهدید تلقی خواهد شد.
جکسون دییل، از سردبیران روزنامه «واشینگتن پست»، می‌افزاید که اکثر کار‌شناسان امور عراق معتقدند که نوری المالکی طرفدار باقی ماندن بخشی از نیروهای آمریکایی در خاک عراق است. اما گذشته از عادت همیشگی سیاستمداران عراق که تصمیمات مهم را به آخرین لحظات وامی‌گذارند، مشکل اصلی آقای مالکی مخالفت گروه شیعه مقتدا الصدر است. این گروه که از ایران تبعیت می‌کند هم اکنون بخشی از ائتلاف سیاسی به رهبری نوری المالکی است و تهدید کرده که در صورت باقی ماندن نیروهای آمریکا در عراق جنگ مسلحانه را علیه آن‌ها آغاز خواهد کرد.
اما اکثر مقامات دولت اوباما معتقدند که حکومت ایران با توجه به مشکلات داخلی و جنگ قدرتی که در میان جناح‌های حکومتی در گرفته، قادر نیست نفوذ خود را در عراق گسترش دهد. علاوه بر این نوری المالکی ملی‌گرایی عراقی است که به هیچ وجه به دست‌نشانده حکومت ایران بدل نخواهد شد. از نگاه این مقامات ادامه حضور دیپلماتیک و فروش تسلیحات آمریکایی به عراق برای تضمین تداوم نفوذ آمریکا کافی خواهد بود.
سردبیر واشینگتن پست در پایان مطلب خود یادآوری می‌کند که رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق آمریکا، تنها مقام دولت باراک اوباما بود که به صراحت از ادامه حضور در عراق دفاع می‌کرد. او در ماه مه گفت تداوم حضور نیرومند آمریکا پیامی صریح برای تمام کشورهای منطقه خواهد بود. وی افزود حضور آمریکا برای کشورهای عربی خلیج فارس مثبت و برای ایران نگران‌کننده خواهد بود.
گذشته از این که ایران تا چه حد خواهد توانست از خروج نیروهای آمریکایی بهره‌برداری کند، نباید با دولت عراق که متحد آمریکا است با ناشکیبایی و عصبانیت برخورد کرد. باید تلاش کرد و بهترین راه‌های ممکن برای تداوم همکاری‌های امنیتی دو کشور را یافت.
سردبیر روزنامه واشینگتن پست با انتقاد از سیاست خارجی دولت باراک اوباما می‌نویسد که در کمال تعجب یکی از ویژگی‌های سیاست خارجی اوباما برخورد نرم و دیپلماتیک با رژیم‌های دیکتاتوری و رقبای آمریکا مثل چین، روسیه و ونزوئلا و در مقابل برخوردهای شتاب‌زده با دوستان و کشورهای وابسته به آمریکاست.
در مورد عراق و عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی که تا پایان سال جاری قرار است کامل شود باید دید که آیا حکومت نوری المالکی از آمریکا خواهد خواست که ده هزار نفر از نیروهای خود را در عراق نگاه دارد یا این که خواهان خروج تمامی ۴۷ هزار نفر باقی مانده خواهد شد.
دولت آمریکا تقریبا با صراحت نشان داده است که خواستار نگاه داشتن بخشی از نیروهای خود در عراق است. اما برخورد با دولت عراق که در برگیرنده جناح‌های مختلفی است، به شکیبایی و تماس و مذاکره طولانی نیاز دارد، کما این که در موارد قبلی، مثل زمان‌بندی خروج نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۰۸ یا تعیین سهم جناح‌های مختلف در حکومت جدید عراق در سال ۲۰۱۰، مذاکرات طولانی توانست راه را برای توافق بین واشینگتن و بغداد فراهم کند.
سردبیر واشینگتن پست با انتقاد از ناشکیبایی وزیر دفاع آمریکا در برخورد با موضع رهبران عراق تاکید می‌کند که دولت باراک اوباما باید متوجه باشد که تداوم حضور بخشی از نیروهای آمریکایی نه فقط به نفع عراق، بلکه در راستای منافع آمریکا نیز هست و برای رسیدن به چنین هدفی باید حوصله به خرج داد.
نوری المالکی همچون فرماندهان نظامی آمریکا در منطقه به خوبی می‌داند که بدون حضور و کمک نیروهای آمریکایی، گروه‌های شورشی و به خصوص شیعیان تندرو که توسط ایران حمایت می‌شوند، به حملات خود خواهند افزود و ارتش عراق به تنهایی قادر به مقابله با آن‌ها نیست. مهم‌تر آن که ارتش عراق توانایی رویارویی با نیروهای مسلح ایران را ندارد.
برخی از کار‌شناسان معتقدند که نخست وزیر عراق با انتخابی سرنوشت‌ساز روبه‌رو است. اگر نوری المالکی با خرو ج تمام سربازان آمریکایی موافقت کند عملا نشان خواهد داد که خواستار نزدیکی به ایران، تبعیت از سیاست‌های منطقه‌ای تهران و تبدیل شدن به کارگزار حکومت ایران در بغداد است.
گزینه دیگر این است که عراق با استفاده از درآمد نفت، ارتش و نیروی هوایی خود را به شکلی تجهیز کند که بتواند در برابر ایران بایستد. ولی هر دو این گزینه‌ها از نگاه عربستان سعودی و سایر دولت‌های عربی خلیج فارس به عنوان تهدید تلقی خواهد شد.
جکسون دییل، از سردبیران روزنامه «واشینگتن پست»، می‌افزاید که اکثر کار‌شناسان امور عراق معتقدند که نوری المالکی طرفدار باقی ماندن بخشی از نیروهای آمریکایی در خاک عراق است. اما گذشته از عادت همیشگی سیاستمداران عراق که تصمیمات مهم را به آخرین لحظات وامی‌گذارند، مشکل اصلی آقای مالکی مخالفت گروه شیعه مقتدا الصدر است. این گروه که از ایران تبعیت می‌کند هم اکنون بخشی از ائتلاف سیاسی به رهبری نوری المالکی است و تهدید کرده که در صورت باقی ماندن نیروهای آمریکا در عراق جنگ مسلحانه را علیه آن‌ها آغاز خواهد کرد.
اما اکثر مقامات دولت اوباما معتقدند که حکومت ایران با توجه به مشکلات داخلی و جنگ قدرتی که در میان جناح‌های حکومتی در گرفته، قادر نیست نفوذ خود را در عراق گسترش دهد. علاوه بر این نوری المالکی ملی‌گرایی عراقی است که به هیچ وجه به دست‌نشانده حکومت ایران بدل نخواهد شد. از نگاه این مقامات ادامه حضور دیپلماتیک و فروش تسلیحات آمریکایی به عراق برای تضمین تداوم نفوذ آمریکا کافی خواهد بود.
سردبیر واشینگتن پست در پایان مطلب خود یادآوری می‌کند که رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق آمریکا، تنها مقام دولت باراک اوباما بود که به صراحت از ادامه حضور در عراق دفاع می‌کرد. او در ماه مه گفت تداوم حضور نیرومند آمریکا پیامی صریح برای تمام کشورهای منطقه خواهد بود. وی افزود حضور آمریکا برای کشورهای عربی خلیج فارس مثبت و برای ایران نگران‌کننده خواهد بود.
گذشته از این که ایران تا چه حد خواهد توانست از خروج نیروهای آمریکایی بهره‌برداری کند، نباید با دولت عراق که متحد آمریکا است با ناشکیبایی و عصبانیت برخورد کرد. باید تلاش کرد و بهترین راه‌های ممکن برای تداوم همکاری‌های امنیتی دو کشور را یافت.
