در آمریکا، مبارزات انتخابات ریاست جمهوری «مسابقه برای رسیدن به کاخ سفید» عنوان دارد و برای نخستین بار در تاریخ آمریکا، دو چهره جنجالی، به مرحله نهائی این مسابقه رسیده اند که میزان مقبولیتشان به نحو چشمگیری کمتر از محبوبیتشان است. هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ.
هریک از این دو مدعی جانشینی باراک اوباما، در رسیدن به مرحله نهایی پیروزی، مسیر متفاوتی را پیموده و می پیمایند.
خانم کلینتون با تکیه بر پشتوانه سیاسی خود با بیش از دو دهه حضور متناوب در صحنه سیاسی آمریکا، نخست بعنوان بانوی اول این کشور، سپس در کسوت یکی از دو سناتور ایالت نیویورک و سرانجام در مقام ریاست بر دستگاه دیپلماسی ایالات متحده در دور اول ریاست جمهوری باراک اوباما گام در میدان رقابت گذاشت.
و دونالد ترامپ میلیاردر، با اندوخته‌ای از تاکتیک‌های تبلیغاتی و تکیه بر شیوه‌های عوامانه در گفتار و کردار و پیش کشیدن سیاست‌های ماجراجویانه (مانند اخراج حدود ۱۲ میلیون مهاجران غیرقانونی لاتین تبار، ایجاد دیوار بلندی در مرز آمریکا با کشور همسایه، مکزیک و جلوگیری از ورود مسلمانان به آمریکا) و همینطور مخالفت با روش‌های مدیریتی رهبران حزب جمهوریخواه و اینکه او بشخصه هزینه‌های انتخاباتی را برعهده گرفته و دلاری از هیچ فرد و سازمانی دریافت نکرده و نخواهد کرد، بر شانزده رقیب در انتخابات مقدماتی پیروز شد.
راههای پیروزی هیلاری...
روزنامه پولیتیکو چاپ واشینگتن، در گزارشی مستقل، با بررسی مسیر پیروزی خانم کلینتون می گوید که او در ماه نوامبر گذشته (آبان و آذر ماه) ۱۴۵ میلیون دلار در هشت ایالت آمریکا هزینه کرد تا پیروزی در انتخابات مقدماتی را تضمین کند. این ایالت‌ها در انتخابات پیشین، جملگی گرایش‌های نوسانی داشته اند، به عبارتی، گاهی به این و گاهی به آن کاندیدا رای داده اند. پولیتیکو می گوید که اگر در رای گیری پائیز آینده، شهروندان تنها یکی از این ایالت ها، آرای خود را به سود این بانوی سیاست پیشه در صنودقها بریزند، مسیر پیروزی او در رسیدن به کاخ سفید، هموار خواهد شد.
به باور شین گُلدماخر و انی کارنی، دو تن از تحلیل گران پولیتیکو، این امر نشانه محکمی است براینکه، نقشه کالج انتخاباتی نوامبر آینده، به سود هیلاری است. چنین نقشه‌ای بر پایه ساختار جمعیتی و جغرافیایی پیشین متکی است که پیروزی تکان دهنده باراک اوباما در دو انتخابات سراسری پیشین آمریکا را ممکن ساخت؛ در مقابل، دونالد ترامپ برای پیروزی در این مسابقه، بطور حتم باید گستره سیاسی هر یک از هشت ایالت با گرایش‌های نوسانی را دگرگون سازد.
اردوی انتخاباتی هیلاری کلینتون بجای وسعت دادن به نقشه انتخاباتی سال ۲۰۱۲ اوباما، برآنست تا آن را تکرار کند. اعضای تیم کمپین انتخاباتی کاندیدای دمکرات در اجرای این استراتژی، می کوشد تا نفسگاه دونالد ترامپ در ایالت هایی مانند فلوریدا را ببندد و در همانحال بگونه تهاجمی در منطقه صنعتی غرب میانه که کاندیدای جمهوریخواه مکرر در باره آن سخن گفته و مدعی محبوبیتش در آن منطقه شده، عمل کند وعرصه مبارزه تبلیغاتی را بمیزان قابل توجهی در ایالتهایی که به دمکرات‌ها متمایل هستند و مهمتر از همه در ایالت پنسیلوانیا متمرکز کند.
بانو کلینتون به گفته مشاورانش حتا قادر است در این ایالت ها، نسبت به انتخابات پیشین، بیشتر از اوباما، زنان رای دهنده را به سود خود به پای صندوق‌های رای بکشاند، البته آنچه در این محاسبه فراموش شده، عامل «اوباما» ست که در انتخابات پائیز آینده وجود نخواهد داشت و بجای آن هیلاری در صحنه است که جذابیت‌های سیاسی اوباما را ندارد.
از جمله نبردگاه‌های سنتی برای هردو کاندیدا، ایالت کُلرادو خواهد بود که در آن هجوم ونفوذ رای دهندگان جوان و جمعیت رو به افزایش لاتین تبار و ترکیب رای دهندگانی که اکثرشان دارای مدارک بالای دانشگاهی هستند، چشمگیر است.
تحلیل گران پولیتیکو می گویند چنین فضایی که گرایش به چپ در آن آشکار است، برای دونالد ترامپ، مسموم کننده خواهد بود.
ولی ایالت اوهایو هم، صحنه نبرد دیگری است که استراتژیست‌های حزب دمکرات از افتادن آن به دست جمهوریخواهان بیمناکند.
در اوهایو، نگرانی اصلی، ناتوانی خانم کلینتون در جلب و جذب نخستین رای دهندگان هزاره سوم و ازجمله دختران و زنان جوانی است که بیشتر به سوی سناتور برنی سندرز سوسیالیست متمایل شدند. در این ایالت محبوبیت آقای ترامپ در میان رای دهندگان سفید پوست چشمگیر است و ممکن است که در ایالت هایی مانند پنسیلوانیا، میشیگان، ویسکانسن، آیووا و نیوهمپشایر هم که دارای ترکیب جمعیتی نامتناسب از سفیدپوستان است، کفه ترازو به سود کاندیدای جمهوریخواه سنگینی کند.
هیلاری کلینتون در میان طبقه کارگر سفیدپوست محبوبیت چندانی ندارد و خود او به این امر آگاه است و انتظار اندکی برای کسب آرای آنها دارد و از همین رو، تیم کمپین کاندیدای دمکرات می کوشد که هرچه بیشتر میزان باخت را کاهش دهد؛ با اینحال یکی از مشاوران عالی کلینتون ابراز اطمینان کرده که موقعیت هیلاری در نزد رای دهندگان سفیدپوست ایالتهای غرب میانه، بهتر از موقعیت اوباما در انتخابات گذشته است و حتا می تواند در این ایالت‌ها هم بر رقیب خود پیروز شود.
میت رامنی کاندیدای جمهوریخواهان در انتخابات سال ۲۰۱۲ میلادی توانست %۶۲ آرای سفیدپوستان مناطق صنعتی ایالتهای غرب میانه را بدست آورد با اینحال نتیجه پایانی انتخابات را به اوباما واگذار کرد و از ورود به کاخ سفید بازماند.
هیلاری کلینتون نخستین پایگاه محکم در فلوریدا را برپا کرده و دوازده تن از کارکنان ورزیده و باتجربه را در آن مستقر کرده است. یکی از مشاوران هیلاری می گوید: «اگر جمهوریخواهان در فلوریدا موفق نشوند، شاید در انتخابات سراسری هم ناکام بمانند.
راههای پیروزی دونالد...
در انتخابات سراسری آمریکا، ایالت‌ها با رنگ‌های سرخ و آبی مشخص می شوند. رنگ سرخ معرف حزب جمهریخواه و رنگ آبی از آن حزب دمکرات است.
دونالد ترامپ در میان گفته‌های تبلیعاتی خود چندین بار تاکید کرده که برآنست تا تصویر انتخابات ایالت‌ها را دگرگون کند، بدین معنا که ایالت هایی را که با رنگ آبی مشخص می شوند و معرف گرایش رای دهندگان آنها به حزب رقیب دمکرات است بسوی خود جلب کند و رنگ آنها را به سرخ تغییر دهد.
ناظران انتخاباتی حزب جمهوریخواه اما، می گویند که آرزوی دونالد ترامپ برای چنین دگرگونی ژرفی، از واقعیت‌ها بسیار دور است.
روزنامه پولیتیکو در واشینگتن، طی تحلیل جداگانه‌ای از الی استوکولس مسیر پیروزی دونالد ترامپ را بررسی کرده و گفته است که آقای ترامپ تبلیغات انتخاباتی در ایالت هایی را که گرایش‌های نوسانی دارند، آهسته آغاز کرده و به گردآوری کمک‌های مالی در ایالت هایی مانند تگزاس پرداخته که احتمال پیروزی‌اش در آن بسیار است.
این تحلیل گر می گوید که براساس محاسبه حزب جمهوریخواه، کاندیدای حزب احتمالا انتخابات سراسری را با اطمینان از پیروزی در نوزده ایالت آغاز خواهد کرد که مجموع آرای آنها، ۱۶۴ کالج انتخاباتی است.
برای رسیدن به عدد مورد نیاز ۲۷۰ اعضای اردوی انتخاباتی دونالد ترامپ، از هم اینک توجه خود را به پیروزی در ایالتهای باصطلاح صنعتی و آرای کارگران سفید پوست بویژه در پنسیلوانیا، اوهایو، میشیگان و ویسکانسن متمرکز کرده اند و در صورتی که بتوانند در فلوریدا موفق شوند و وضعیت مساعد در کارولینای شمالی را حفظ کنند، مسیر پیروزی آقای ترامپ در مسابقه رسیدن به کاخ سفید هموار خواهد شد ولی به عقیده یک استراتژیست آگاه و با تجربه، دستیابی به چنین تحولی، افتادن در دام یک فانتزی و حصول آن دور از دسترس می نماید.
استیوارت استیونس، استراتژیست کمپین میت رامنی کاندیدای جمهوریخواهان در انتخابات ۲۰۱۲ میلادی، می گوید که: «چنین امری تنها یک ادعا و یک شوخی است و هیچگونه رنگی از واقعیت ندارد چرا که میت رامنی با آن همه تلاش و بکارگیری قدرت بیانش، تنها توانست %۱۹ آرای کارگران سفید پوست را بدست آورد و دونالد نمی تواند بهتر از او عمل کند».
با اینحال دونالد ترامپ حتا به افقی فراتر نظر دارد و صحبت از شانس پیروزی در ایالت هایی چون نیویورک و کالیفرنیا می کند، دو ایالتی که از سال ۱۹۸۰ میلادی یعنی ۳۶ سال پیش تا کنون هیچ جمهوریخواه مدعی کسب مقام ریاست جمهوری موفق به جلب آرای آنها نشده است.
ولی بدون توجه به این واقعیت تاریخی، آقای ترامپ بعنوان کاندیدای بی‌رقیب در عرصه رقابت حزب خود، مدت سه هفته در کالیفرنیا به کمپین بی‌امان پرداخت تا در انتخابات نوامبر (آبانماه) آینده، آرای ۵۵ کالج انتخاباتی این ایالت را از بانو کلینتون برباید.
در نیویورک هم کاندیدای میلیاردر، جان مک لافلین یک استراتژیست نامدار جمهوریخواه را دعوت به همکاری کرده تا او را برای پیروزی در ایالتی که زیر نفوذ دمکراتهاست کمک کند و این در حالی است که در تازه‌ترین نظرخواهیهای نیویورک، هیلاری کلینتون %۲۰ از رقیب جمهوریخواهش جلوتر است.
ترامپ در ایالتهای نیوجرسی و مریلند هم هدف مشابهی را دنبال می کند ولی تحلیل گر پولیتیکو با تکیه بر باور اکثریت استراتژیست‌ها و ناظران انتخاباتی جمهوریخواه می گوید که این کاندیدای جدال برانگیز، نمی تواند با این چنین هجوم ناگهانی، معادلات اساسی کالجهای الکترال را در انتخاباتی که تاکنون، حرکت و گردشی غیرقابل پیش بینی داشته است، برهم بزند.
اردوی انتخاباتی دونالد ترامپ که حدود چهار ماه و نیم مانده به روز رای گیری سراسری در آمریکا، هنوز هم از یک انسجام کامل برخوردار نیست، نیازمند یک نمایش موفق در کنوانسیون ملی حزب جمهوریخواه است ولی بنظر می رسد که اعضای تیم این میلیاردر بلندپرواز، در مسابقه رسیدن به کاخ سفید، سربالایی مسیر پیروزی را به کندی و آهستگی طی می کنند.
یک ناظر جمهوریخواه در واشینگتن می گوید که تاریخ مدرن آمریکا هرگز شاهد دو مدعی مقام ریاست جمهوری (کلینتون و ترامپ) با عدم محبوبیتی به میزان بیش از %۵۰ نبوده و تکیه بر تاریخ انتخابات پیشین برای پیش بینی احتمالات، مانند گرفتار شدن در سرزمینی ناشناخته است.
