غنچه قوامی بيست و پنج ساله است . تابعيت دو گانه ايرانی – بريتانيايی دارد و تحصيل کرده رشته حقوق است.
خانم قوامی آنطور که سازمان عفو بين المللی در بيانيه ای اعلام کرده است، روز ۹ تيرماه ، به بازداشتگاهی در خيابان وزرا رفته بود، تا موبايل خود را از نيروهای امنيتی پس بگيرد. از همان زمان، او در بازداشت به سر می برد. برادرش، نيما قوامی که ۲۸ سال دارد و ساکن بريتانياست، از دليل سفر خواهرش به تهران به راديوفردا ميگويد: « يک مدتی در فکر اين بود که چند ماه به ايران برود و خانواده را ببيند و در عين حال کار داوطلبانه انجام دهد و فکر می کنم مدتی بود که به کودکان کار خواندن و نوشتن ياد می داد.»
اما ديدارهای خانوادگی و آموزش، آغاز دردسر برای غنچه قوامی نبود. او يکی از دهها زنی بود، که می خواست بازی تيم ملی واليبال ايران را نه از تلويزيون بلکه در استاديوم آزادی و از نزديک تماشا کند. برادرش دراينباره می گويد: « تيم واليبال ايران خيلی خوب بازی می کند، فقط خواهر من نبود، خيلی از ايرانی ها حتی ايرانی های خارج از کشور هم اين بازی ها را دنبال می کنند و خب در داخل کشور ايرانی ها می خواستند که چون موقعيت وجود داشت اين بازيها را از نزديک ببينند. همان روز هم پدر و مادری اعتراض کرده بودند به غنچه و گفتند نرو ممکن است مشکلی پيش بياد، گويا در همان روز روزنامه ها نوشته بودند که خانمها می توانند به استاديوم بروند. پيش از آن هم آقای روحانی دراينباره صحبت کرده بودند. بعد از اينکه غنچه اين روزنامه را خريده و به مادرم نشان داد، او راضی شده که غنچه به استاديوم برود. اينگونه او رفت و دستگير شد.»
اين دستگيری در روز سی ام خرداد انجام شد. در آن روز غنچه قوامی يکی از زنانی بود که در اعتراض به راه ندادنشان به استاديوم آزادی، دست به اعتراض زدند، و پس از برخورد نيروهای امنيتی ، تعدادی از آنها بازداشت و به وزرا منتقل شدند اما ساعاتی بعد پس از دادن تعهد آزاد شدند. عفو بين الملل در بيانيه ای دراينباره آورده است که خانم قوامی پس از آزادی به يکی از دوستان خود گفته بود که در بازداشت کوتاه مدتش به سيلی زده شده و بر روی زمين کشيده شده بود و آثار کبودی بر بدن او مشهود بوده است.
ده روز بعد، غنچه قوامی که برای بازپس گرفتن موبايل خود به بازداشتگاه بازميگردد، آنطور که عفو بين الملل اعلام کرده، توسط نيروهای لباس شخصی بازداشت می شود، به خانه محل سکونتش برده شده ، کامپيوتر و کتابهايش را جمع می کنند، و او را به بند دو الف سپاه در زندان اوين می برند. در اين بيانيه آمده است که خانم قوامی در ۴۱ روز اول که در سلول انفرادی بوده، تحت فشار شديد روانی بوده و تهديد شده که به زندان قرچک فرستاده خواهد شد جايی که محکومان جرايم خطرناک در آنجا زندانی هستند.
پس از اين ۴۱ روز، از سلول انفرادی بيرون آورده شده، چند ديداری با خانواده اش داشته، اما بدون تفهيم اتهام از ديدار با وکيلش و دسترسی او به پرونده خانم قوامی ، همچنان در بازداشت به سر می برد. خانواده قوامی هفته ها درباره بازداشت غنچه دخترشان خبری منتشر نکردند. نيما قوامی می گويد با اينکه در ابتدا خانواده اش مخالف بوده اند، او اولين بار با رسانه ها درباره بازداشت خواهرش صحبت کرده است. او دراينباره به راديوفردا می گويد« علت رسانه ای کردن اين است که مسئولان صدای ما را بشنوند و شايد بهتر به پرونده رسيدگی کنند. اقای روحانی گفته بود خانم ها می توانند به استاديوم بروند و حالا غنچه را گرفتند. اين حرفها با اتفاقی که برای غنچه افتاده در تضاد است.»
سازمان عفو بين الملل خواستار آزادی فوری و بدون قيد و شرط غنچه قوامی شده است چرا که اين سازمان می گويد او تنها به صورت صلح آميز از حقوق خود در زمينه آزادی بيان و تجمع استفاده می کرده است.
