شرکت‌های ایران ایر و آسمان مذاکراتی را برای خرید جت مسافربری با شرکت می‌تسوبیشی ژاپن آغاز کرده‌اند.
پایگاه خبری نیکی ژاپن در گزارشی از مذاکرات شرکت هواپیماسازی می‌تسوبیشی برای فروش هواپیمای مسافربری به ایران خبر داده است. بر اساس این گزارش، واحد صنایع سنگین می‌تسوبیشی، سپتامبر گذشته، ۴ ماه پیش از برداشته شدن تحریم‌ها، مطالعه در مورد بازار ایران را آغاز کرد. این شرکت ژاپنی با شرکت‌های ایران‌ایر و آسمان و همچنین مقامات هوانوردی ایران در ارتباط است.
شرکت می‌تسوبیشی و شرکت‌های هواپیمایی ایران در حاشیه نمایشگاه هوانوردی فانبورگ در حومه لندن که از روز دوشنبه آغاز شده است، در مورد سفارش‌های خرید هواپیما در حال مذاکره هستند.
به نوشته این گزارش، سابقه مذاکرات مدیران دو طرف به ماه گذشته در جریان کنفرانس اتحادیه بین‌المللی حمل و نقل هوایی در دوبلین برمی‌گردد که در مورد احتمال انعقاد یک قرارداد با یکدیگر گفتگو کردند. همچنین ایران‌ایر در حال بررسی خرید ۸۰ فروند جت‌های منطقه‌ای ۸۰ تا ۱۰۰ صندلی می‌تسوبیشی است تا از آن‌ها برای مسیرهای زیر چهار هزار کیلومتر استفاده کند.
شرکت می‌تسوبیشی در این مذاکرات با مشارکت دولت ژاپن شرکت کرده است و قصد دارد تا از تامین مالی تحت حمایت دولت ژاپن استفاده کند.
از طرفی، شرکت‌های رقیب نظیر امبرائر برزیل و بمباردیر کانادا نیز در حال بازاریابی برای فروش هواپیماهای خود به ایران هستند.
جت ژاپنی که ایران قصد خرید آن را دارد از پیشرفته‌ترین گزینه‌های حال حاضر جهان در کلاس هواپیماهای مسافربری زیر ۱۰۰ نفره است. MRJ در نوامبر سال گذشته نخستین پرواز خود را با موفقیت انجام داده و دومین پیش نمونه نیز به تازگی به پرواز درآمده است. این جت مسافربری در دو سری MRJ۷۰ و MRJ۹۰ تولید خواهد شد. در ساخت این هواپیما شرکت‌های بزرگ غربی مانند Pratt & Whitney ایالات متحده مشارکت دارند.
اما هواپیماهای می‌تسوبیشی چگونه هواپیماهایی هستند؟
می‌تسوبیشی ( Mitsubishi Regional Jet) جت نسل جدید منطقه‌ای است که از سال ۲۰۱۷ تولید آن آغاز خواهد شد.
خانواده MRJ شامل MRJ۹۰ و MRJ۷۰ است. هر دو مدل این هواپیما دارای بال‌های مشترک، مجموعه دم، موتور، و سیستم‌های اویونیکی مشترک هستند و تنها در تعداد صندلی، طول هواپیما و برد عملیاتی با هم تفاوت‌هایی را دارند.
MRJ۹۰ ظرفیت ۹۰ سرنشین و MRJ۷۰ ظرفیت ۷۰ سرنشین را دارد. برد مدل ۹۰ نفره ۳۷۰۰ کیلومتر و برد مدل ۷۰ نفره سه هزار کیلومتر است. با این برد این هواپیما علاوه بر پوشش شهر‌های مهم داخلی ایران می‌تواند کشور‌های همسایه ایران مانند امارات، ترکیه و عراق را که بیشترین بار مسافری را برای ایرلاین‌های ایرانی دارد به راحتی پوشش دهد.
سرعت هر دو مدل ۷۸ صدم ماخ است که اندکی از بوئینگ ۷۳۷ کمتر است.
برای سبک شدن وزن هواپیما در بسیاری از قطعات مانند بال‌ها از فیبر کربن استفاده شده که علاوه بر سبک شدن که نقش زیادی در کاهش مصرف سوخت دارد سبب انعطاف پذیری و افزایش قدرت مانور هواپیما هم شده است.
مدل ۷۰ نفره این جت ۳۴ و مدل ۹۰ نفره ۴۲ میلیون دلار قیمت دارد.
موتور این هواپیما توسط شرکت پرت اند ویتنی آمریکا تولید می‌شود این شرکت یکی از قوی‌ترین سازندگان موتورهای توربو فن دنیاست. موتوری هم که بر روی این هواپیما نصب شده یکی از موتورهای مشترکی است که شرکت‌های امبرائر برزیل و بمباردیر کانادا هم از آن استفاده می‌کند.
این موتور با نام «پی‌دابلیو ۱۰۰۰ جی» همان موتوری است که روی هواپیماهای سری «سی» بمباردیر کانادا، سری E۲ امبرائر برزیل و ایرباس ۳۲۱ استفاده می‌شود. این موتور فعلا یکی از پیشرفته‌ترین و کم مصرف‌ترین موتورهای توربو فن در جهان محسوب می‌شود.
البته استفاده از موتور آمریکایی شاید یکی از نقاط ضعف این هواپیما برای خریدارن ایرانی باشد چرا که در صورت تحریم دوباره ایاالات متحده در فروش هواپیما و قطعات آن به ایران، تامین موتور این هواپیما می‌تواند دردسر ساز باشد. البته احتمالا صنایع سنگین می‌تسوبیشی می‌تواند برای سفارش ایران، موتور دیگری را از محصولات خود جایگزین کند.
هم اکنون به غیر از می‌تسوبیشی، شرکت امبرائر برزیل، بمباردیر کانادا و سوخو روسیه مذاکرات گسترده‌ای را با طرف‌های ایرانی برای فروش هواپیماهای خود که رقیب اصلی محصولات می‌تسوبیشی محسوب می‌شود پیگیری می‌کنند. شرکت کوماک چین که به تازگی ساخت هواپیماهای مسافربری ۸۰ نفره را آغاز کرده هم قصد دارد هواپیمای خود را به ایران صادر کند.
یکی از بزرگ‌ترین نیاز‌های صنعت هوایی ایران به هواپیماهایی با ظرفیت سرنشین ۸۰ تا ۱۴۰ نفر باز می‌گردد.
هم اکنون سه هواپیما فوکر ۱۰۰، بی‌ای‌ئی ۱۴۶ و مک‌دانل داگلاس ام‌دی-۸۰ در خطوط هوایی ایران نیاز هواپیماهای ۸۰ تا ۱۴۰ نفره را تامین می‌کنند اما نه تنها هر کدام از این هواپیما‌ها سال هاست از رده خارج شده‌اند بلکه کارخانه سازنده هر سه هواپیما هم ورشکست شده و با ادغام در شرکت‌های دیگر هم اکنون وجود خارجی ندارد.
هواپیماهای شرکت می‌تسوبیشی ژاپن، بمباردیر کانادا، امبرائر برزیل، سوخو روسیه و کوماک چین می‌تواند نیاز هوایی ایران در این بخش را تامین کنند.
فوکر ۱۰۰ بازوی اصلی شرکت ایران ایر و آسمان در پروزا‌های داخلی است. احتمالا دو جت مسافربری می‌ستوبیشی گزینه اصلی برای جایگزین شدن با هواپیماهای فوکر است.
فوکر یک شرکت هواپیماسازی هلندی بود که در پی ورشکستگی در سال ۱۹۹۶ منحل شد. به همین دلیل یکی از بزرگ‌ترین مشکلات فعلی فوکر‌ها در ایران به دلیل انحلال شرکت مادر، بحث تعمیراتی و تامین قطعه است.
فوکر ۱۰۰ در سال ۱۹۸۸ وارد بازار شد. در مجموع ۲۸۳ فروند از این هواپیما ساخته شد. ایران ایر با داشتن ۱۶ فروند فوکر ۱۰۰ و آسمان با داشتن ۲۰ فروند یکی از بزرگ‌ترین استفاده‌کنندگان این هواپیما است.
