دیدبان حقوق بشر روز پنجشنبه با انتشار بیانیه‌ای از فدراسیون جهانی والیبال خواست تا از میزبانی ایران در رقابت‌های والیبال سال آینده جلوگیری کند.
این نهاد حقوق بشری در بیانیه خود خواستار پایان دادن به ممانعت حضور زنان در ورزشگاه‌های ایران شده و از فدراسیون جهانی والیبال خواسته است که در این زمینه دست به اقدامی جدی بزند.
دیدبان حقوق بشر دراین بیانیه ممانعت از حضور زنان و دختران در جریان بازی‌های والیبال را تبعیضی آشکار علیه زنان خوانده که بر پایه این بیانیه «باعث سرافکندگی این ورزش شده است».
هادی قائمی، سخنگوی کمپین حقوق بشر در ایران در نیویورک درباره این بیانیه دیدبان حقوق بشر و نقش کمپین حقوق بشر در این زمینه چنین می‌گوید:
«سازمان دیدبان حقوق بشر امروز با انتشار بیانیه‌ای آغاز کمپین گسترده‌ای را در حمایت از درخواست زنان ایران برای حضور در استادیوم‌های ورزشی و به خصوص در استادیوم‌های والیبال که در چند سال گذشته به طور گسترده در ایران وجود داشته، آغاز کرده. به خصوص دیدبان حقوق بشر با همکاری‌های سازمان‌های مختلف منجمله سازمان خود ما یعنی کمپین بین‌المللی حقوق بشر درخواست دارد از فدراسیون بین‌المللی والیبال که به قولی که در سال گذشته داده بود و حتی کسانی هم در دولت ایران آن را اجرایی دانستند که این بود که حق مردان و زنان برای تماشای مسابقات ورزشی مساوی انجام شود و در ورزشگاه‌های والیبال روی زنان باز شود، این کمپین را آغاز کرده و تمرکز آن روی فدراسیون بین‌المللی والیبال است.»
اما آیا کارزار دیدبان حقوق بشر برای اجازه یافتن زنان ایرانی در ورزشگاه‌ها به نتیجه خواهد رسید و مقامهای جمهوری اسلامی تحت تاثیر اینگونه فشارهای جهانی به زنان اجازه می‌دهند تا در استادیوم‌ها حضور پیدا کنند؟
مهدی رستم‌پور کارشناس ورزشی رادیو فردا در دانمارک در این زمینه چندان خوشبین نیست.
مهدی رستم‌پور در این مورد می گوید «آنچه که مسلم است تاکنون که موثر واقع نشده. نه در والیبال نه درهیچ رشته دیگری. اگر از این به بعد این اتفاق بیافتد خب قاعدتا‌ً باعث خوشحالی خیلی از علاقمندان ورزش در ایران می‌شود. البته زمانی باعث خوشحالی می‌شود که راه ورود به ورزشگاه را باز کند برای خانمها. اما به طور کلی نهادهای غیرورزشی اعم از سیاسی، حقوق بشری، ان جی اوها، سازمان‌ها، تاثیری در نحوه تصمیم‌گیری فدراسیون‌های جهانی در رشته‌های مختلف ورزشی ندارند.
عالی‌رتبه‌ترین نهادی که می‌تواند این کار را انجام دهد کمیته بین‌المللی المپیک یا آی او سی است که می‌تواند این را بخواهد از فدراسیون‌های عضو. و قاعدتا‌ً اگر بخواهد دیگر محدود به یک رشته یا دو رشته خاص نمی‌شود. شامل تمام رشته‌های ورزشی می‌شود که خانمها باید وارد ورزشگاه شوند. مگر اینکه با توجه به این نهاد که زیر نظر سازمان ملل متحد است بتواند دست کم از لحاظ خبری به نحوی پوشش داده شود که ایجاب کند ایران را در این زمینه تصمیم دیگری اتخاذ کند.»
در همین حال از سوی دیگر هادی قایمی سخنگوی کمپین حقوق بشر در ایران نسبت به نتیجه این کارزار بسیار خوشبین است:
«من بسیار خوشبین هستم در این زمینه. فدراسیون بین‌المللی والیبال نهادی است که در منشور خودش برای مساوی بودن حقوق مردان و زنان تعهد داده. حتی در این زمینه موافقت کرد چند ماه پیش. فقط پی‌گیری نکرد. با آغاز این کمپین و فشارهای گسترده‌ای که ما انتظار داریم مال آن باشد فدارسیون بین‌المللی والیبال راه دیگری ندارد والا منشور بین‌المللی المپیک و منشور خودش را زیر پا خواهد گذاشت و من فکر نمی‌کنم به هیچ وجه بتواند از آن دفاع کند یا در این زمینه عکس‌العملی نشان ندهد.»
دیدبان حقوق بشر سازمان ملل متحد در بیانیه خود با اشاره به نیلوفر اردلان که چندی پیش به خاطر عدم اجازه همسرش نتوانست در مسابقات فوتسال در مالزی شرکت کند اینگونه اقدامات را تبعیضی آشکار علیه زنان دانسته و خواستار پایان دادن به آنها در ایران شده است.
