مقام‌های لبنانی جزئیات تازه‌ای از «خطرناک‌ترین شبکه تجارت انسان» منتشر کردند؛ خبری که افکار عمومی لبنان را به ویژه پس از اعلام آزادی ۷۵ دختر از بردگی جنسی لرزاند؛ دخترانی که در معرض تجاوز جنسی، سقط جنین اجباری، شکنجه روحی و بدنی و تن‌فروشی اجباری قرار گرفته بودند.
در بیانیه‌ای که روابط عمومی سازمان امنیت داخلی لبنان منتشر کرده، آمده است که سقط جنین‌ها توسط یک پزشک و پرستار لبنانی انجام می‌شد.
در متن بیانیه آمده است: «در ادامه اعلام دستگیری مجموعه‌ای از افراد که خطرناک‌ترین شبکه تجارت انسان را در لبنان تشکیل می‌دادند و آزادی ۷۵ دختر که اکثر آن‌ها سوری هستند، نیروهای امنیتی موفق به شناسایی هویت پزشکی شدند که عمل سقط جنین دختران را انجام می‌داد. او ر.ع نام دارد، متولد سال ۱۹۶۱ در لبنان است و پرستاری که به او کمک می‌کرد، ج.۱ نام دارد که او نیز متولد سال ۱۹۶۱ در لبنان است، آن‌ها اعتراف کردند که حدود ۲۰۰ عمل سقط جنین انجام دادند».
شبکه چگونه کشف شد؟
منابع سازمان امنیت داخلی لبنان به روزنامه «الاخبار» گفته‌اند که شبکه پس از موفقیت دو تن از دختران به فرار کشف شد. این دختران از کاهش شمار نگهبانان و حضور تنها یک نگهبان زن در ورودی محل نگهداری‌شان استفاده کردند، نگهبان را مورد مورد ضرب و شتم قرار دادند و در راه فرار با فردی روبه‌رو شدند که به آن‌ها در تماس با پاسگاه نیروهای امنیتی منطقه جبل لبنان کمک کردند.
بنا بر این گزارش، عملیات امنیتی در دو مرحله انجام شد، پاسگاه مذکور در دو تاریخ ۲۷ و ۲۹ مارس گذشته، به چند کاباره و آپارتمان که شبکه از آن‌ها برای نگهداری دختران استفاده می‌کند، یورش بردند و ۱۰ مرد و ۸ زن را که در این اماکن به عنوان «نگهبان» کار می‌کردند، دستگیر کردند.
به گفته منابع آگاه، ریاست شبکه را شخصی لبنان با نام «علی حسن زعیتر» بر عهده دارد در حالی که مدیر اجرایی شبکه، شخصی سوری با نام «عماد الریحانی» است. این شبکه از چند کاباره، هتل و آپارتمان استفاده می‌کرد از جمله دو کابراه «شی موریس» و «سیلور» در جنویه با مدیریت موریس جعجع که از ۳ ماه پیش به اتهام «تسهیل فحشا» در بازداشت به سر می‌برد.
جلاد
به گفته دختران قربانی، الریحانی به «جلاد» شهرت دارد زیرا مسئولیت شکنجه دخترانی که از قوانین شبکه تخلف می‌کردند، با او بود.
جلاد خود قربانی را شکنجه می‌کرد و از این عمل خود فیلم می‌گرفت تا برای ترساندن دیگر دختران، این فیلم را به آن‌ها نمایش دهد.
مدیر شبکه هم برای ترساندن دختران، برخی از مشتریان قلابی میان آن‌ها می‌فرستاد تا دخترانی را که قصد برنامه ریزی برای فرار یا تماس با خانواده و بستگانشان در خارج را داشتند، شناسایی کند.
در اعتراف‌ها آمده است که مدیر همچنین دخترانی را میان قربانیان می‌فرستاد تا اطلاعات مفصلی از چگونگی کار آن‌ها یا برنامه‌هایی که دارند، به دست آورد.
شکنجه برای اجبار به اطاعت
دختران مجبور بودند روزی ۲۰ ساعت کار کنند. آن‌ها باید با آرایش کامل در محل کار خود از ۱۰ صبح تا ۶ صبح روز بعد، حضور داشته باشند. اگر صاحبان شغل از شکل و شمایل و آرایش دختران راضی نباشند، آن‌ها را از راه کتک زدند یا شلاق زدن، مجازات می‌کردند. تعداد مشتریانی که هر دختر مجبور می‌شد روزانه با آن‌ها همخوابی کند، ۱۰ مشتری بود و این شمار در روزهای تعطیل آخر هفته، به ۲۰ مشتری می‌رسید.
به نوشته روزنامه «العربی الجدید» صاحبان شبکه در برابر هر ۱۵ دقیقه کار دختر، ۵۰ هراز لیر لبنانی (۳۳ دلار) و در مقابل هر ساعت کار ۱۰۰ هزار لیر لبنانی (حدود ۶۶ دلار) از مشتریان دریافت می‌کردند.
چنانچه مشتری تنها به ۱۵ دقیقه اکتفا کند و درخواست تمدید زمان نکند، دختر مجازات می‌شد زیرا این مسئله نشانه‌ای از عدم رسیدگی قربانی به مشتری بود. اگر هم یک مشتری از «خدمات ارائه شده» توسط یکی از قربانیان شکایت کند، این دختر شلاق می‌خورد. یک منبع امنیتی می‌گوید که شماری از دختران در نتیجه شلاق‌هایی که خوردند، دچار التهابات پوستی شدند.
زن‌های نگهبان معمولاً انعامی که مشتریان به دختران می‌دادند را مصادره می‌کردند، و اگر انعام کمتر از ۱۰ دلار بود، دختر شلاق می‌خورد.
مدیران شبکه هر از چند گاهی دخترانی را به عنوان مخبر به میان دختران قربانی می‌فرستادند. کار اصلی آن‌ها انتقال سخنان خصوصی قربانیان به مدیران شبکه بود به ویژه اگر این سخنان حاوی جزئیاتی درباره طرح فرار یا سرپیچی در برابر دستورات باشد.
شبکه چگونه قربانیان خود را به دام می‌اندازد؟
در شبکه دستکم ۱۸ عضو اصلی کار می‌کنند. جوزف مسلم مدیر روابط عمومی سازمان امنیت داخلی لبنان به «العربی الجدید » می‌گوید که این شمار نشان از آن دارد که این شبکه اقدام به «تجارت انسان» می‌کند و تنها در «فحشا» فعال نیست.
به نوشته این روزنامه، دو مرد سوری، مسئولیت انتقال دختران را از سوریه بر عهده داشتند؛ این دو مرد با خودرویی شاسی بلند و گران قیمت به سوریه می‌رفتند و به دختران می‌گفتند که رستوران‌هایی بزرگ در لبنان دارند و از آن‌ها می‌خواهند در این رستوران‌ها کار کنند. این دختران به محض رسیدن به لبنان، با واقعیت دیگری مواجه می‌شوند و مدیران شبکه، تلفن‌های همراه و گذرنامه‌ها و کارت‌های شناسی‌شان را مصادره می‌کنند.
از دیگر اتفاقات دیگر این است که صاحبان شبکه، دخترانی را که به شرایط کار پایبند نباشند، به دیگر شبکه‌ها «می‌فروشند» یا «اجاره می‌دهند». قیمت هر دختر حدود ۲ هزار دلار است. مدیران شبکه پس از حدود ۴ ماه از فشار روانی یا شکنجه بدنی یک دختر، به این نتیجه می‌رسیدند که او دیگر فایده ندارد و باید او را بفروشند.
دخترها کجا هستند؟
دختران آزاد شده با دستور قضایی، در اختیار مراکز ویژه قرار گرفتند. برخی از دختران هنگام به دام افتادن، به سن قانونی نرسیده بودند. نیروهای امنیتی همجنین یک نوزارد ۸ ماهه یافتند که دختر یکی از قربانیان است.
منابع امنیتی می‌گویند: «مدیران شبکه با عدم سقط جنین موافقت کردند چرا که جنین بزرگ شده بود و فهمیدند که دختر است و در آینده می‌توانند از او نیز استفاده کنند».
این دختران در اختیار شماری از مراکز خیریه قرار گرفته‌اند.
