زنان «طالبان یهودی» در اورشلیم

«زنان طالبان» به تازگی در خیابان‌های بخش یهودی اورشلیم ( بیت المقدس) هرچه بیشتر نگاه‌ها را به خود جلب کرده‌اند.

«زنان طالبان»، گروهی از زنان یهودی بشدت متعصب، در حالی که مقنعه‌های بلند تیره بر سر دارند، روی خود را نیز با روبنده می‌پوشانند.

لباس بلند آن‌ها تا انگشتان پایشان را نیز می‌پوشاند و درمیان «آزاده‌ترین» آن‌ها تنها کف دستان و انگشتان دیده می‌شود.

«زنان طالبان» پدیده‌ای بود که از چند سال پیش در محله‌هایی در مرکز بیت المقدس که یهودیان فرقه‌های افراطی اولترا اورتودوکس در آن زندگی می‌کنند، مشاهده شد اما به تازگی شمار آن‌ها افزایش یافته است.

افزودن روبنده سیاه بخش جدید پوشش این دسته از زنان متعصب است که توجه‌ها را بیشتر به خود جلب می‌کند.

اما از میان حدود ده هزار زن این گروه، گفته می‌شود که یک تشکل چند صد نفره آنان روبنده را نیز به پوشش خود افزوده است.

پیش از «تحول» اخیر در پوشش، آن‌ها «زنان شال پوش» لقب داشتند زیرا با شال‌های بلند سیاه بر سر و شانه، خود را از سایر زنان جامعه یهودی متمایز می‌کردند.

تا قبل از این، زنان در میان گروههای متعصب یهودیان، با ریشه‌های اروپایی، موهای خود را می‌تراشیدند و کلاه گیس بر سر می‌گذاشتند.

زنان اولترا اورتودوکس یهودی، مانند مسلمانان معتقد، بر این باور هستند که موی زن یک جذبه جنسی است.

استفاده از کلاه گیس در میان یهودیان با رگ و ریشه‌های اروپایی در چند دهه اخیر به یهودیان کشورهای شرقی تبار نیز سرایت کرده در حالی که تا قبل از دوره اخیر، زنان یهودی کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا موی خود را باز می‌گذاشتند.

خانم آریئلا اشترنباخ، خبرنگار وبسایت اسرائیلی وای. نت، که در جستجوی دستیابی به حقایقی درباره زندگی و باورهای «زنان طالبان»، خود را به پوشش آن‌ها در آورده و به محله‌های زندگی آن‌ها رفته، مشاهدات و ماحصل گفت‌و‌گوهای خود را با شماری از این زنان در شماره سه شنبه ۳۱ شهریور در این وبسایت منتشر کرده است.

این زن خبرنگار اسرائیلی در این چند هفته، در نیایش‌ها و دوره‌های درسی «زنان طالبان» مشارکت کرده تا بتواند با دوستی با آن‌ها هرچه بیشتر با زندگی و دلایلشان در انتخاب این نوع پوشش و تعصب خاصی که برای زندگیشان در پیش گرفته‌اند، آشنا شود.

خانم اشترنباخ به درخواست وبسایتی که برای آن کار می‌کند، برخی از نشست و برخاست‌های خود را با این زنان با دوربین تلفن همراهش که آن را به آسانی در زیر پوشش سنگین تیره پنهان می‌کرد، ثبت و ضبط کرده است.

یکی از زنانی که ناخواسته مورد مصاحبه اشترنباخ قرار گرفته، می‌ریام است که از خانواده‌ای از یهودیان مهاجر با ریشه‌های یهودیان گریخته از لیتوانی است ولی خود را «بازگشته به اصل دین» توصیف کرده است.

می‌ریام گفته است که از نوجوانی به این نوع پوشش علاقمند و به این نتیجه رسید که یک دختر یا زن یهودی نجیب فردی است که نباید بگذارد اندکی از بدنش در برابر دید اغیار قرار گیرد.

می‌ریام گفته است که در خانواده پدری‌اش نمی‌توانست این «آرزو» را عملی کند اما در پی ازدواج با یک مرد یهودی که متعصب‌تر از خانواده پدری‌اش بود، پوشش خود را کامل کرد و «آرزویش» محقق شد.

خبرنگار اسرائیلی که زندگی می‌ریام را از نزدیک دیده است، از فقر و فلاکت شدید این خانواده جوان، شوکه شده و نوشته است، این زوج که در زندگی کوتاه زناشویی‌اش، صاحب سه فرزند نیز شده، در اتاقی مفلوک و «متعفن» با ابتدایی‌ترین وسایل روزگار را می‌گذرانند اما احساس خوشحالی و رضایت عمیق دارد.

می‌ریام سه کودک خود را از هم اینک از جامعه منزوی کرده و حتی با سایر فرقه‌های اولترا اورتودوکس ارتباطی ندارد و نمی‌خواهد فرزندانش را نیز در آموزشگاههای افراطیون یهودی دیگر ثبت نام کند.

می‌ریام گفته است که خود به آموزش «ارزش‌ها» به این سه طفل و سایر فرزندانی که در آینده بدنیا می‌آورد، اقدام خواهد کرد.

می‌ریام کار خود را نیز متوقف کرده زیرا نه تنها پیروان فرقه‌های دیگر به او کار نمی‌دهند بلکه خودش نیز احساس خوبی در کنار آن‌ها ندارد، زیرا وی را «درک نمی‌کنند».

می‌ریام افزوده است که ارتباط خود را با والدینش که او آن‌ها را «چندان مذهبی» نمی‌داند، حفظ کرده اما مرتب از آن‌ها «سرکوفت» می‌شنود که بخاطر اوست که این خانواده از واکنش سایر فرقه‌های یهودیان نگران است.

می‌ریام گفته است که حتی همسر و والدینش دل خوشی از این تصمیم او ندارند اما «سرانجام عادت خواهند کرد».

به گفته می‌ریام، از دیدن «زجری که پدرش از او می‌کشد، اندوه زده می‌شود اما چون رسالت الهی را انجام می‌دهد، «راضی به تحمل این رنج است».

این زن جوان گفته است، این انتقاد‌ها را «به جان می‌خرد» زیرا «اطمینان» دارد که پروردگار «رسالتی برای او قائل شده که باید نمونه‌ای برای برطرف کردن «نقائص و عیوب درست شده توسط بشریت» باشد.

خبرنگار وای. نت در مکالمه‌ای که با می‌ریام در خانه او درکنار اطفالش داشته است، از او شنیده است که حتی دخترکانش را از هم اینک به این پوشش عادت داده است.

می‌ریام گفته است که هنوز در راه اجرای رسالت خدایی، خود را «کامل» نمی‌داند و برای آنکه خداوند از او خشنود باشد، «باید ایمان خود را بیشتر تقویت کند».

خبرنگار اسرائیلی همراه با می‌ریام به یکی از کلاس‌های آموزشی آن‌ها رفته و دیده که چگونه به درگاه پروردگار ضجه می‌زنند تا آن‌ها را مورد «بخشودگی» قرار دهد و آن‌ها را «بندگان صالح» خود نماید.

این گروه از زنان یهودی متعصب در اتوبوس‌های ویژه در بخش مذهبی بیت المقدس در بخش انتهایی می‌نشینند؛ خبرنگار اسرائیلی از این قسمت از مردانی که در جلوی اتوبوس‌ها نشسته و در‌‌ همان حال حرکت نیز درحال خواندن دعا هستند، فیلمبرداری کرده است.

زنان این گروه به این خبرنگار گفته‌اند که گرفتن همه تصمیمات زندگی از سوی مردان یک امر عادی است و آن را با جان و دل قبول دارند زیرا خداوند چنین اراده کرده است.

مکالمه‌ها و مراودات آریئلا اشترنباخ که آن را با دوربین تلفن همراه پنهان شده‌اش ثبت می‌کرد، سرانجام راز او را افشاء کرد و با براه افتادن جنجالی در یک محفل نیمه شب این زنان، این خبرنگار ناچار شد که با تماس با پلیس اسرائیل، برای رهانیدن خود از خطرات احتمالی، درخواست یاری کند.

لقب «زنان طالبان» از زمانی باب شد که یک زن این فرقه با کودک خود بدرفتاری کرده و پلیس با دستگیری و بازجویی از او، موجب واکنش شدید هواداران این گروه و تظاهرات آن‌ها شد. در آن زمان، چون طالبان در افغانستان در قدرت بودند، مادر یاد شده در رسانه‌های اسرائیلی «مادر طالبانی» لقب گرفت.

یک «فتوا» از سوی روحانیون این گروه در سال ۲۰۱۱ رفتن زنان باردار به بیمارستان را منع کرد اما زمانی که یک مادر در آستانه مرگ قرار گرفت، سایر زنان اولترا اورتودوکس او را به بیمارستان رساندند.

هاراو تسوی رومفلر «مرجعیت» برای این فرقه را تکذیب می‌کند و همسر و دختران خود او نیز این پوشش را ندارند.

بنوشته وای. نت، «تقریباً تمامی زنان و دختران در گروههای دیگر یهودی اولترا اورتودوکس گفته‌اند که با پدیده «زنان طالبان» بشدت مخالف هستند و بر این باور پای می‌فشارند که این گروه در این پوشش راه افراط پیموده‌اند».