شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۳ میلادی، در نامه‌ای خطاب به کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، درباره شرایط دستگیری نرگس محمدی، نائب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و چند زندانی مدافع حقوق بشر دیگر در ایران نوشته است.
خانم عبادی در این نامه اشاره کرده که چنین شرایطی منجر به گسترش نقض حقوق بشر در ایران می‌شود.
شیرین عبادی در مورد این نامه به رادیو فردا می گوید: خانم نرگس محمدی، به جرم فعالیت های حقوق بشری ساعت نیم بعد از نصف شب در مقابل چشمان اشکبار دو فرزند دوقلوی سه ساله اش دستگیری می شود و در این در حالی است که دادستان به ماموران امنیتی دستور داده بود که وارد خانه این خانم شوند و آنجا را تفتیش کنند و اگر ضروری تشخیص دادند، این خانم را دستگیر کنند. یعنی ماموران امنیتی حق داشتند دستگیر بکنند یا نکنند. این شیوه برخلاف قوانین آئین دادرسی کیفری است و نشان از عدم استقلال قوه قضائیه در مقابل مامورین امنیتی اش است. به همین دلیل هم من ضمن اعلام مراتب به خانم پیلای، اعتراض کردم که به دستگیری ایشان و همچنین خاطر نشان کردم که سایر مدافعان حقوق بشر همچون آقای عبدالرضا تاجیک، همکاری مطبوعاتی کانون مدافعان حقوق بشر، آقای عمادالدین باقی، آقای کبودوند، آقای محمد اولیایی فرد و بسیاری دیگر به جرم فعالیت های حقوق بشری در زندان هستند و بی توجهی به این وضعیت به بحران اجتماعی ایران دامن خواهد زد.
شیرین عبادی،درباره شرایط دستگیری نرگس محمدی (در عکس) و چند زندانی مدافع حقوق بشر دیگر در ایران نوشته است.خانم عبادی شما قبلاً هم تجربه نوشتن چنین نامه هایی را داشتید. آیا این نامه ها و درخواست هایی که مطرح می کنید، کارساز و موثر بوده؟
حتماً کارساز و موثر است. یک نمونه اش را شما در بیانیه ای که در شورای حقوق بشر علیه ایران خوانده شد و دولت ایران با تمام نیرو سعی کرد جلوی خواندن آن بیانیه را بگیرد، دیدید؛ این بیانیه ها به خاطر گزارش هایی است که من و سایر مدافعان حقوق بشر، نه سیاه تر از آنچه که هست و نه سفید تر از آنچه که هست به اطلاع مقامات سازمان ملل می رسانیم.
وقتی که حتی با رفتن گزارشگر ویژه سازمان های مختلف حقوق بشری برای وضعیت حقوق بشر در ایران مخالفت می شود، چه انتظاری از کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل دارید؟ آیا اصولاً این سازمانها می توانند فشاری به حکومت جمهوری اسلامی وارد کنند؟
این سازمانها در محدوده ای که دیدید، یعنی گزارشهایی که علیه دولت ایران صادر می شود، صلاحیت دارند و اثر غیر مستقیمش بر روابط بین المللی دولت ایران است. یعنی وقتی که ثابت می شود که یک دولتی با شهروندانش این چنین رفتار می کند در عرصه بین المللی به حرف این دولت اعتماد نمی کنند. از جمله دولت ایران دائماً و مکرراً می گوید من برای انرژی هسته ای مصارف صلح آمیز در نظر دارم. اما اعتماد نمی کنند. چرا؟ به این دلیل که دولتی که با شهروندانش به این صورت رفتار می کند، در عرصه بین المللی هم غیرقابل اعتماد معرفی می شود. مهمترین دلیلی که بشود به یک حکومتی اعتماد کرد، شیوه رفتارش با مردم است.
خانم عبادی در این نامه اشاره کرده که چنین شرایطی منجر به گسترش نقض حقوق بشر در ایران می‌شود.
شیرین عبادی در مورد این نامه به رادیو فردا می گوید: خانم نرگس محمدی، به جرم فعالیت های حقوق بشری ساعت نیم بعد از نصف شب در مقابل چشمان اشکبار دو فرزند دوقلوی سه ساله اش دستگیری می شود و در این در حالی است که دادستان به ماموران امنیتی دستور داده بود که وارد خانه این خانم شوند و آنجا را تفتیش کنند و اگر ضروری تشخیص دادند، این خانم را دستگیر کنند. یعنی ماموران امنیتی حق داشتند دستگیر بکنند یا نکنند. این شیوه برخلاف قوانین آئین دادرسی کیفری است و نشان از عدم استقلال قوه قضائیه در مقابل مامورین امنیتی اش است. به همین دلیل هم من ضمن اعلام مراتب به خانم پیلای، اعتراض کردم که به دستگیری ایشان و همچنین خاطر نشان کردم که سایر مدافعان حقوق بشر همچون آقای عبدالرضا تاجیک، همکاری مطبوعاتی کانون مدافعان حقوق بشر، آقای عمادالدین باقی، آقای کبودوند، آقای محمد اولیایی فرد و بسیاری دیگر به جرم فعالیت های حقوق بشری در زندان هستند و بی توجهی به این وضعیت به بحران اجتماعی ایران دامن خواهد زد.
حتماً کارساز و موثر است. یک نمونه اش را شما در بیانیه ای که در شورای حقوق بشر علیه ایران خوانده شد و دولت ایران با تمام نیرو سعی کرد جلوی خواندن آن بیانیه را بگیرد، دیدید؛ این بیانیه ها به خاطر گزارش هایی است که من و سایر مدافعان حقوق بشر، نه سیاه تر از آنچه که هست و نه سفید تر از آنچه که هست به اطلاع مقامات سازمان ملل می رسانیم.
وقتی که حتی با رفتن گزارشگر ویژه سازمان های مختلف حقوق بشری برای وضعیت حقوق بشر در ایران مخالفت می شود، چه انتظاری از کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل دارید؟ آیا اصولاً این سازمانها می توانند فشاری به حکومت جمهوری اسلامی وارد کنند؟
این سازمانها در محدوده ای که دیدید، یعنی گزارشهایی که علیه دولت ایران صادر می شود، صلاحیت دارند و اثر غیر مستقیمش بر روابط بین المللی دولت ایران است. یعنی وقتی که ثابت می شود که یک دولتی با شهروندانش این چنین رفتار می کند در عرصه بین المللی به حرف این دولت اعتماد نمی کنند. از جمله دولت ایران دائماً و مکرراً می گوید من برای انرژی هسته ای مصارف صلح آمیز در نظر دارم. اما اعتماد نمی کنند. چرا؟ به این دلیل که دولتی که با شهروندانش به این صورت رفتار می کند، در عرصه بین المللی هم غیرقابل اعتماد معرفی می شود. مهمترین دلیلی که بشود به یک حکومتی اعتماد کرد، شیوه رفتارش با مردم است.
