طی دو روز گذشته کنفرانسی با عنوان «انرژی هسته ای برای همه، سلاح هسته ای برای هیچ کس» به مدت دو روز در تهران برگزار شد. به گزارش خبرگزاری های ایران، ۱۴ وزیر خارجه، ۱۰ معاون وزیر خارجه و نمایندگانی از سازمان های منطقه ای و بین المللی اعلام کرده اند که در کنفرانس تهران شرکت کردند. در همین زمان کنفرانس امنیتی واشنگتن که عمده‌ترین دستور کار آن راه‌های پیشگیری از «تروریسم هسته‌ای» است، نیز یک سال پس از آن برگزار می‌شود که باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا از ایده خود در باره جهانی عاری از جنگ‌افزارهای هسته‌ای سخن گفته است.
ابوالفضل اسلامی، دیپلمات پیشین جمهوری اسلامی در مورد این دو کنفرانس به رادیو فردا می گوید: این کنفرانسی که در تهران برگزار شد اصلاً قابل مقایسه با کنفرانسی که در واشنگتن برگزار شد، نیست. این کنفرانس بیشتر باعث آبروریزی برای جمهوری اسلامی شد. اینها در کنفرانسی که برگزار کردند و ما انتظار داشتیم که حداقل روسیه و چین که بیشترین بهره برداری و باج از ایران گرفته اند برای این مسئله هسته ای، در سطح بالایی شرکت کنند. ولی دیدیم که اینها جمهوری اسلامی را در این شرایط تنها گذاشتند و مثل همان زمانی در سفر اخیر آقای سعید جلیلی به پکن، در همان زمان که اینها مذاکره می کردند از پشت به اینها خنجر زدند و داشتند مذاکره تحریم را می کردند با آمریکا.
شما خودتان مدت پنج سال در اداره خلع سلاح وزارت خارجه به عنوان کارشناس حضور داشتید. فکر نمی کنید که این کنفرانس می تواند آغازگر سیاست هایی باشد در برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران؟
نه به نظر من هیچ چرخشی درسیاست هسته ای جمهوری اسلامی ایجاد نمی کند چون جمهوری اسلامی از ابتدا این قضیه هسته ای را برای سرپوش گذاشتن روی مسائل حقوق بشری استفاده کرده...
چطور می توانید اثبات کنید جمهوری اسلامی از این مسئله به عنوان یک ابزار استفاده کرده برای سرکوب گذاشتن، به گفته شما، بر مسئله حقوق بشر؟
من خودم به همراه هیئتی در تاریخ ۱۸ تا ۲۲ می سال ۲۰۰۰ به ایتالیا سفر کردیم و در آنجا با ایتالیا که رئیس وقت تروئیکای اتحادیه اروپا بود، و رئیس قبلی اتحادیه اروپا انگلیس و رئیس بعدی که فرانسه بود، گفت و گو های مفصلی داشتیم. در این گفت و گو اینها به ما اصرار داشتند که روسیه تکنولوژی ساخت نیروگاه هزار مگاواتی ایران را ندارد. چون هنوز نیروگاهی بزرگتر از ۲۴۰ مگاوات نساخته، لذا روس ها قصد باجگیری از شما دارند و برای شما نیروگاهی نخواهند ساخت. و واقعاً اگر جمهوری اسلامی نیروگاه هسته ایبرای تولید برق می خواهد، خب مجلس شورای اسلامی پروتکل الحاقی به معاهده ان پی تی را تصویب کند و به بازرسان آژانس اجازه بدهد از مراکز هسته ای مخفی ایران بازدید کند و در صورت شفاف بودن فعالیت های هسته ای ایران تحت نظارت آژانس، اتحادیه اروپا آماده است که در زمینه نیروگاه هسته ای با ایران وارد مذاکره شود. ما وقتی به تهران برگشتیم، این گزارش را با پاراف آقای ظریف و به امضای آقای خرازی به دفتر رهبر ارسال کردیم. به دنبال آن هم سفرای ایتالیا، انگلیس و فرانسه در تهران چند بار با آقای خرازی دیدار کردند، با آقای ظریف، با آقای البرزی، مدیرکل خلع سلاح، پیگیری این پیشنهاد را کردند ولی اینها به این پشینهاد توجه نکردند...
دلیلشان چه بود که نسبت به این پیشنهاد بی توجه بودند؟
به خاطر اینکه این مغزهای متفکری که در سپاه و اطلاعات و دفتر رهبری این موضوع هسته ای را پیگیری می کردند، معتقد بودند که اروپایی ها هر گونه همکاری با ایران را منوط به قضیه حقوق بشر می کنند. در صورتی که در کره شمالی حقوق بشر اصلاً معنا ندارد ولی اروپایی ها سرگرم مذاکره روی فعالیت های هسته ای کره هستند نه حقوق بشری. استدلال آنها این بود که اگر نظام جمهوری اسلامی تحت فشارهای حقوق بشری اتحادیه اروپا اجازه بدهد که نطفه های مقاومت در داخل شکل بگیرد، ما به هیچ وجه نمی توانیم داخل را کنترل کنیم ولی برخورد با دشمن خارجی قابل کنترل است. نتیجه اش هم این شد که امروز بعد از ده سال می بینید که هنوز خبری از نیروگاه هسته ای نیست و روسیه همچنان از ما باجگیری می کند و حکومت اسلامی هم امروز با امنیتی کردن شرایط داخلی و اعلام وجود تهدید خارجی، هرچه مخالف در داخل است سرکوب کرده. در یک جلسه ای هم خود آقای سعید جلیلی در تهران با ما اوایل داشتند، صراحتاً گفتند که ما می خواهیم این میز مذاکرات حقوق بشر برگردد به مسائل هسته ای.
برگزاری کنفرانس تهران آیا می تواند روی مسئله تحریم ها اثر بگذارد یا اینکه این تحریم ها را برای مدتی به تاخیر بیاندازد؟
باید توجه کنیم به کنفرانسی که در واشنگتن برگزار شد. روسیه و چین در سطح بالا سران شان در کنفرانس واشنگتن شرکت کردند که در آنجا بیشتر محدودکردن کشورهایی مثل ایران مطرح بوده و مطمئناً این قضیه کنفرانس تهران هیچ اثری در این ماجرا ندارد و ما توجه مان به آن طرف قضیه واشنگتن باید باشد که آقای اوباما دارد روس و چین را همراه آمریکا می کند برای مهارکردن ایران در زمینه هسته ای.
ابوالفضل اسلامی، دیپلمات پیشین جمهوری اسلامی در مورد این دو کنفرانس به رادیو فردا می گوید: این کنفرانسی که در تهران برگزار شد اصلاً قابل مقایسه با کنفرانسی که در واشنگتن برگزار شد، نیست. این کنفرانس بیشتر باعث آبروریزی برای جمهوری اسلامی شد. اینها در کنفرانسی که برگزار کردند و ما انتظار داشتیم که حداقل روسیه و چین که بیشترین بهره برداری و باج از ایران گرفته اند برای این مسئله هسته ای، در سطح بالایی شرکت کنند. ولی دیدیم که اینها جمهوری اسلامی را در این شرایط تنها گذاشتند و مثل همان زمانی در سفر اخیر آقای سعید جلیلی به پکن، در همان زمان که اینها مذاکره می کردند از پشت به اینها خنجر زدند و داشتند مذاکره تحریم را می کردند با آمریکا.
شما خودتان مدت پنج سال در اداره خلع سلاح وزارت خارجه به عنوان کارشناس حضور داشتید. فکر نمی کنید که این کنفرانس می تواند آغازگر سیاست هایی باشد در برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران؟
نه به نظر من هیچ چرخشی درسیاست هسته ای جمهوری اسلامی ایجاد نمی کند چون جمهوری اسلامی از ابتدا این قضیه هسته ای را برای سرپوش گذاشتن روی مسائل حقوق بشری استفاده کرده...
چطور می توانید اثبات کنید جمهوری اسلامی از این مسئله به عنوان یک ابزار استفاده کرده برای سرکوب گذاشتن، به گفته شما، بر مسئله حقوق بشر؟
من خودم به همراه هیئتی در تاریخ ۱۸ تا ۲۲ می سال ۲۰۰۰ به ایتالیا سفر کردیم و در آنجا با ایتالیا که رئیس وقت تروئیکای اتحادیه اروپا بود، و رئیس قبلی اتحادیه اروپا انگلیس و رئیس بعدی که فرانسه بود، گفت و گو های مفصلی داشتیم. در این گفت و گو اینها به ما اصرار داشتند که روسیه تکنولوژی ساخت نیروگاه هزار مگاواتی ایران را ندارد. چون هنوز نیروگاهی بزرگتر از ۲۴۰ مگاوات نساخته، لذا روس ها قصد باجگیری از شما دارند و برای شما نیروگاهی نخواهند ساخت. و واقعاً اگر جمهوری اسلامی نیروگاه هسته ای
مغزهای متفکری که در سپاه و اطلاعات و دفتر رهبری این موضوع هسته ای را پیگیری می کردند، معتقد بودند که اروپایی ها هر گونه همکاری با ایران را منوط به قضیه حقوق بشر می کنند. در صورتی که در کره شمالی حقوق بشر اصلاً معنا ندارد ولی اروپایی ها سرگرم مذاکره روی فعالیت های هسته ای کره هستند نه حقوق بشری.
دلیلشان چه بود که نسبت به این پیشنهاد بی توجه بودند؟
به خاطر اینکه این مغزهای متفکری که در سپاه و اطلاعات و دفتر رهبری این موضوع هسته ای را پیگیری می کردند، معتقد بودند که اروپایی ها هر گونه همکاری با ایران را منوط به قضیه حقوق بشر می کنند. در صورتی که در کره شمالی حقوق بشر اصلاً معنا ندارد ولی اروپایی ها سرگرم مذاکره روی فعالیت های هسته ای کره هستند نه حقوق بشری. استدلال آنها این بود که اگر نظام جمهوری اسلامی تحت فشارهای حقوق بشری اتحادیه اروپا اجازه بدهد که نطفه های مقاومت در داخل شکل بگیرد، ما به هیچ وجه نمی توانیم داخل را کنترل کنیم ولی برخورد با دشمن خارجی قابل کنترل است. نتیجه اش هم این شد که امروز بعد از ده سال می بینید که هنوز خبری از نیروگاه هسته ای نیست و روسیه همچنان از ما باجگیری می کند و حکومت اسلامی هم امروز با امنیتی کردن شرایط داخلی و اعلام وجود تهدید خارجی، هرچه مخالف در داخل است سرکوب کرده. در یک جلسه ای هم خود آقای سعید جلیلی در تهران با ما اوایل داشتند، صراحتاً گفتند که ما می خواهیم این میز مذاکرات حقوق بشر برگردد به مسائل هسته ای.
برگزاری کنفرانس تهران آیا می تواند روی مسئله تحریم ها اثر بگذارد یا اینکه این تحریم ها را برای مدتی به تاخیر بیاندازد؟
باید توجه کنیم به کنفرانسی که در واشنگتن برگزار شد. روسیه و چین در سطح بالا سران شان در کنفرانس واشنگتن شرکت کردند که در آنجا بیشتر محدودکردن کشورهایی مثل ایران مطرح بوده و مطمئناً این قضیه کنفرانس تهران هیچ اثری در این ماجرا ندارد و ما توجه مان به آن طرف قضیه واشنگتن باید باشد که آقای اوباما دارد روس و چین را همراه آمریکا می کند برای مهارکردن ایران در زمینه هسته ای.
