امام جمعه های ایران روز جمعه در اغلب شهرها، از برخورد نیروهای انتظامی با «مسئله بدحجابی» حمایت کردند. درتهران آیت الله امامی کاشانی گفت در برخورد با اوباشی که مزاحم نوامیس مردم هستند باید از نیروی انتظامی حمایت کرد.
در قم نیز حجت الاسلام محمد سعیدی، امام جمعه این شهر گفته است که «این اقدام نیروی انتظامی در برخورد با مظاهر بدحجابی، خواست مردم است و حمایت مردم را به دنبال دارد.»
حمایت امامان جمعه از نیروی انتظامی در مسئله برخورد با «بدحجابی» در حالی است که محمود احمدی نژاد پیش از این تلویحا از اقدامات نیروی انتظامی انتقاد کرده بود.
محمود احمدی نژاد گفته بود: « [این موضوع] ربطی به دولت ندارد. دولت واقعا در اینها دخالت ندارد. ما اینها را توهین می دانیم که یک زن و مردی توی خیابان راه می روند، کسی بیاید و بپرسد که چه نسبتی با هم دارند؟ به توچه؟ ما حق نداریم؟ هیچ کس حق ندارد سوال کند. بعضی ها هستند که تا اسم زن می آید ناراحت می شوند. خوب! بعضی ها باید خودشان را درست کنند.»
کلید این مخالفت با محمود احمدی نژاد را یکی از ذی نفوذترین امام جمعه های ایران و سنتی ترین روحانیون کشور، یعنی احمد جنتی، زد.
احمد جنتی اندکی پس از سخنان احمدی نژاد گفت: «این چه حرف هایی است که یک عده حساب نکرده می زنند؟ نیروی انتظامی ما دارد کار می کند. چرا دستش را ببندیم؟ چرا بهانه جویی کنیم؟ ما با تخلف یک مامور ، کار را زمین بگذاریم؟ من نمی دانم چطور شد اینجا که می رسد باید کار فرهنگی کرد؟ هیچ جای دیگر نباید کار فرهنگی کرد؟»
منتقدان جریان حاکم در جمهوری اسلامی بر این باورند که ستاد ائمه جمعه که زیر نظر رهبر ایران اداره می شود، هر هفته مطالب مهمی را برای امام جمعه ها ارسال می کند. این مطالب معمولا در چهارچوب یک بولتن تهیه شده و به امام جمعه ها ابلاغ می شود که بهتر است چه چیزی را بگویند.
درست به همین دلیل است همه امامان جمعه تقریبا مشابه همدیگر سخن می گویند. اما چرا نهاد ائمه جمعه که نهادی منتصب به آیت الله خامنه ای است، حالا ترجیح داده در مسئله حجاب از محمود احمدی نژاد حمایت نکند که هیچ، بلکه بر منبرها بدون بردن نامش از او انتقاد کند؟
مجید محمدی، جامعه شناس مقیم آمریکا این وضعیت را جنگ قدرت بین روحانیون از یک طرف و نظامی – امنیتی ها از طرف دیگر می داند.
مجید محمدی به رادیو فردا می‌گوید: با توجه به اینکه اکثر این انتقادات از سوی روحانیون عرضه می شود که یا در ارتباط با بیت رهبری هستند و یا رانت خوار حکومتند، مثل برخی مراجع. من این را کمتر به حساب دغدغه های دینی و مذهبی این روحانیون می گذارم. بیشتر به نظر من باید رفت به سراغ عوامل سیاسی . در یکسال گذشته با توجه به برآمدن نظامیان در مسئله قدرت در ایران، دو احساس خطر از سوی روحانیت در برابر دولت آقای احمدی نژاد به چشم می خورد، یک احساس خطر این است که نظامی ها که عمدتا آقای احمدی نژاد منافع آنان را نمایندگی می کند، دست بالاتر را در قدرت به دست گرفته اند. و امروز روحانیت برای ادامه حکومت، به آنان وابستگی پیدا کرده است. نکته دوم اینکه خود بیت هم به نوعی در شرایط امروز از سوی آقای احمدی نژاد و همراهانش احساس خطر می کند. علت اصلی آن هم این است که الویت اول برای نظامیان، کسب منافع اقتصادی است و نه پیشرفت برنامه های اجتماعی روحانیت.
اما چرا محمود احمدی نژاد در مسئله مبارزه با بدحجابی نمی خواهد سخت گیری محافظه کاران سنتی را داشته باشد؟ آیا محمود احمدی نژاد طرفدار مطالبات زنان است؟ یا در پی منافع سیاسی خاص خود است؟
مجید محمدی، تحلیلگر سیاسی و جامعه شناس در آمریکا می گوید: من بعید می دانم که این دیدگاه شخصی آقای احمدی نژاد باشد. این مجموعه نیروهای نظامی که از سپاه به قدرت سیاسی دست یافتند، برای بالا رفتن از پلکان قدرت، به این نیاز داشتند که وانمود کنند که خودشان پیروان و هواداران بسیار خاص ایدئولوژی اسلام گرایی هستند. نکته دوم اینکه که به نظر من وجود دارد این است که دولت آقای احمدی نژاد، خود ایشان و همراهانش به خوبی متوجه شده اند که امروز دیگر روحانیت گروه مرجعی برای جوانان جامعه نیست. و دولت آقای احمدی نژاد اگر بخواهد به حیات نظامی ها ادامه دهد، باید تا حدودی با نسل جوان و مطالبات اجتماعی آنان کنار بیاید. و حداقل یک نوع تساهل و تسامح برای جوانان ایجاد کند که یکباره جمعیت میلیونی علیه حکومت به خیابان ها نریزند.
در مجموع به نظر می رسد طیف گسترده انتقادات علنی و غیر علنی امروز روحانیون از مواضع دولت در مورد مسئله مبارزه با بدحجابی می تواند نشانگر این موضوع باشد که روحانیون سنتی و محافظه کار، همچنان می خواهند حکومت ایران به عنوان حکومت روحانیون شناخته شود. گر چه مدت هاست که بسیاری از مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی بر این باورند که این دیگر حکومت روحانیون نیست که بر کشور حاکم است، بلکه حکومت نظامیان و نیروهای امنیتی‌ست. و به همین دلیل صدای اعتراض روحانیون هم درآمده است.
در قم نیز حجت الاسلام محمد سعیدی، امام جمعه این شهر گفته است که «این اقدام نیروی انتظامی در برخورد با مظاهر بدحجابی، خواست مردم است و حمایت مردم را به دنبال دارد.»
حمایت امامان جمعه از نیروی انتظامی در مسئله برخورد با «بدحجابی» در حالی است که محمود احمدی نژاد پیش از این تلویحا از اقدامات نیروی انتظامی انتقاد کرده بود.
محمود احمدی نژاد گفته بود: « [این موضوع] ربطی به دولت ندارد. دولت واقعا در اینها دخالت ندارد. ما اینها را توهین می دانیم که یک زن و مردی توی خیابان راه می روند، کسی بیاید و بپرسد که چه نسبتی با هم دارند؟ به توچه؟ ما حق نداریم؟ هیچ کس حق ندارد سوال کند. بعضی ها هستند که تا اسم زن می آید ناراحت می شوند. خوب! بعضی ها باید خودشان را درست کنند.»
کلید این مخالفت با محمود احمدی نژاد را یکی از ذی نفوذترین امام جمعه های ایران و سنتی ترین روحانیون کشور، یعنی احمد جنتی، زد.
احمد جنتی اندکی پس از سخنان احمدی نژاد گفت: «این چه حرف هایی است که یک عده حساب نکرده می زنند؟ نیروی انتظامی ما دارد کار می کند. چرا دستش را ببندیم؟ چرا بهانه جویی کنیم؟ ما با تخلف یک مامور ، کار را زمین بگذاریم؟ من نمی دانم چطور شد اینجا که می رسد باید کار فرهنگی کرد؟ هیچ جای دیگر نباید کار فرهنگی کرد؟»
منتقدان جریان حاکم در جمهوری اسلامی بر این باورند که ستاد ائمه جمعه که زیر نظر رهبر ایران اداره می شود، هر هفته مطالب مهمی را برای امام جمعه ها ارسال می کند. این مطالب معمولا در چهارچوب یک بولتن تهیه شده و به امام جمعه ها ابلاغ می شود که بهتر است چه چیزی را بگویند.
درست به همین دلیل است همه امامان جمعه تقریبا مشابه همدیگر سخن می گویند. اما چرا نهاد ائمه جمعه که نهادی منتصب به آیت الله خامنه ای است، حالا ترجیح داده در مسئله حجاب از محمود احمدی نژاد حمایت نکند که هیچ، بلکه بر منبرها بدون بردن نامش از او انتقاد کند؟
مجید محمدی، جامعه شناس مقیم آمریکا این وضعیت را جنگ قدرت بین روحانیون از یک طرف و نظامی – امنیتی ها از طرف دیگر می داند.
مجید محمدی به رادیو فردا می‌گوید: با توجه به اینکه اکثر این انتقادات از سوی روحانیون عرضه می شود که یا در ارتباط با بیت رهبری هستند و یا رانت خوار حکومتند، مثل برخی مراجع. من این را کمتر به حساب دغدغه های دینی و مذهبی این روحانیون می گذارم. بیشتر به نظر من باید رفت به سراغ عوامل سیاسی . در یکسال گذشته با توجه به برآمدن نظامیان در مسئله قدرت در ایران، دو احساس خطر از سوی روحانیت در برابر دولت آقای احمدی نژاد به چشم می خورد، یک احساس خطر این است که نظامی ها که عمدتا آقای احمدی نژاد منافع آنان را نمایندگی می کند، دست بالاتر را در قدرت به دست گرفته اند. و امروز روحانیت برای ادامه حکومت، به آنان وابستگی پیدا کرده است. نکته دوم اینکه خود بیت هم به نوعی در شرایط امروز از سوی آقای احمدی نژاد و همراهانش احساس خطر می کند. علت اصلی آن هم این است که الویت اول برای نظامیان، کسب منافع اقتصادی است و نه پیشرفت برنامه های اجتماعی روحانیت.
اما چرا محمود احمدی نژاد در مسئله مبارزه با بدحجابی نمی خواهد سخت گیری محافظه کاران سنتی را داشته باشد؟ آیا محمود احمدی نژاد طرفدار مطالبات زنان است؟ یا در پی منافع سیاسی خاص خود است؟
مجید محمدی، تحلیلگر سیاسی و جامعه شناس در آمریکا می گوید: من بعید می دانم که این دیدگاه شخصی آقای احمدی نژاد باشد. این مجموعه نیروهای نظامی که از سپاه به قدرت سیاسی دست یافتند، برای بالا رفتن از پلکان قدرت، به این نیاز داشتند که وانمود کنند که خودشان پیروان و هواداران بسیار خاص ایدئولوژی اسلام گرایی هستند. نکته دوم اینکه که به نظر من وجود دارد این است که دولت آقای احمدی نژاد، خود ایشان و همراهانش به خوبی متوجه شده اند که امروز دیگر روحانیت گروه مرجعی برای جوانان جامعه نیست. و دولت آقای احمدی نژاد اگر بخواهد به حیات نظامی ها ادامه دهد، باید تا حدودی با نسل جوان و مطالبات اجتماعی آنان کنار بیاید. و حداقل یک نوع تساهل و تسامح برای جوانان ایجاد کند که یکباره جمعیت میلیونی علیه حکومت به خیابان ها نریزند.
در مجموع به نظر می رسد طیف گسترده انتقادات علنی و غیر علنی امروز روحانیون از مواضع دولت در مورد مسئله مبارزه با بدحجابی می تواند نشانگر این موضوع باشد که روحانیون سنتی و محافظه کار، همچنان می خواهند حکومت ایران به عنوان حکومت روحانیون شناخته شود. گر چه مدت هاست که بسیاری از مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی بر این باورند که این دیگر حکومت روحانیون نیست که بر کشور حاکم است، بلکه حکومت نظامیان و نیروهای امنیتی‌ست. و به همین دلیل صدای اعتراض روحانیون هم درآمده است.
