سوم مرداد ماه، مدافعان حقوق بشر دست کم در ۵۰ شهر جهان در مقابل سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی ایران گرد هم می‌آیند تا همبستگی خود را با ایرانیان معترض نسبت به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران ابراز کنند. این فراخوان حقوق بشری از سوی چهره‌های مدنی و سازمان‌های غیردولتی حامی حقوق بشر مورد حمایت قرار گرفته است.
هادی قائمی، سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در گفتگو با رادیو فردا از چگونگی گردآوری این فراخوان می‌گوید:
«این فراخوان تجمع خودجوش و از سوی شهروندان جهان شروع شد. بعد از اتفاقات ایران پس از انتخابات و مشاهده صحنه‌ها و جنایت‌هایی که همه را تکان داد، از دور دنیا با کمپین ما تماس گرفته می‌شد که در اقصا نقاط اشخاص عادی می‌خواستند نوعی به طور همگام و همزمان اعتراض شان را نسبت به این وقایع ابراز کنند.
در پی این، سازمان‌های عمده حقوق بشری وقتی این همه حرکت خودجوش را دیدند و می‌دیدند درخواست زیادی برای این هست، چون‌که خود این سازمان‌ها هم این وقایع را دنبال می‌کنند و مکتوب و مستند می‌کنند، نیاز به آن را تایید کردند وهمه سازمان‌های بین‌المللی از عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر، اف آی دی اچ، گزارشگران بدون مرز و همچنین برندگان جایزه نوبل پیشگام آن‌ها خانم شیرین عبادی و هم اکنون آقای دزموند توتو از آفریقای جنوبی، همه با هم طی ده دوازده روز گذشته به طور خارق‌العاده‌ای همگام شدند تا در روز شنبه در سراسر دنیا اعتراض‌های خود را مطرح کنند.»
سازمان عفو بین الملل که پیشتر نیز در بیانیه‌‌های متعدد، عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران در مقابل معترضان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری را مورد انتقاد قرار داده بود، از نهادهایی به شمار می‌رود که با پیوستن به این فراخوان از معترضان در ایران حمایت کرده است.
دروئری دایک، پژوهشگر مسائل حقوق بشر و متخصص امور خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین الملل در گفت‌وگو با رادیو فردا اهداف این بیانیه در زمینه گردهمایی سوم مردادماه می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که بیشتر از همه، مردم ایران تنها هستند، تنها روبه‌روی فشارهای مختلف ایستاده‌اند. ما فراخوانی علیه خونریزی داده‌ایم؛ نباید خونریزی دیگری ببینیم. دوم اینکه زندانیان عقیدتی را آزاد کنند و سوم اینکه برگزاری تظاهرات مسالمت‌آمیز یک حق است و باید این حق [به رسمیت] شناخته شود. چهارم اینکه بسیجی‌ها نباید دیگر در عملیات پلیسی شرکت کنند و فراخوان آخر این است که سازمان ملل باید وضعیت حقوق بشر در ایران را بررسی کند و همینطور دولت ایران نمایندگان سازمان ملل را قبول کنند.»
اعلام نتیجه انتخابات ۲۲ خرداد در ایران که پیروز آن از سوی وزارت کشور، محمود احمدی نژاد اعلام شد، موج گسترده‌ای از اعتراض‌ها را در تهران و سایر شهرهای ایران به دنبال داشت. معترضان معتقد بودند که در این انتخابات تقلب گسترده‌ای صورت گرفته و با شعار «رای من کجاست» به دنبال (به گفته آن‌ها) «رای گمشده خود» می‌گشتند.
سیمین بهبهانی، شاعر و چهره شاخص کانون نویسندگان ایران، که یکی از حامیان این فراخوان به شمار می‌رود، در گفت‌وگو با رادیو فردا، با اشاره به اینکه خود در انتخابات اخیر ریاست جمهوری در ایران شرکت نکرده است، از دلایل پشتیبانی خود از رای دهندگانی می‌گوید که به دنبال «رای گمشده» خود می‌گردند: « وقتی که انتخابات بطور نادرست انجام شد و به نظر مردم ناصحیح آمد و آن‌ها قیام کردند برای گرفتن حق و حقوق‌اشان، در خیابان‌ها ریختند، صدای خود را به آسمان رساندند، من از صمیم قلب با آن‌ها همراه و همدل شدم. الان هم از آن‌ها حمایت می‌کنم. خودم هم تا پای جان حاضرم در این راه قدم بگذارم و امیدوارم که پیروزی با مردم باشد و بتوانند که از حقوق خودشان دفاع کنند و بتوانند نمایندگانی را که خودشان انتخاب کردند، به مجلس بفرستند.»
به باور رضا معینی، از مسئولان ایرانی سازمان گزارشگران بدون مرز، این همبستگی جهانی می‌تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران داشته باشد.
رضا معینی می‌گوید: «بدون شک در دنیایی که ما زندگی می‌کنیم، دولت‌ها نمی‌توانند به شکل منزوی به حیات خود ادامه دهند. این ۵۰ کشوری که مجموعه ای از ایرانیان و خارجی‌ها را در خود جمع می‌کند و اعلام همبستگی می‌کند با آنچه که در ایران روی داده، می‌تواند موثر باشد. اما آنچه که اهمیت دارد برای ما این است که در جهان شنیده شود که مردم ایران تنها نیستند و همه وجدان‌های بیدار و افکار عمومی جهانی با آن‌ها همراه اند.»
حامیان این فراخوان عبارتند از کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، دیده بان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، عفو بین الملل، فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر و ابتکار زنان برنده جایزه صلح.
هادی قائمی، سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در گفتگو با رادیو فردا از چگونگی گردآوری این فراخوان می‌گوید:
«این فراخوان تجمع خودجوش و از سوی شهروندان جهان شروع شد. بعد از اتفاقات ایران پس از انتخابات و مشاهده صحنه‌ها و جنایت‌هایی که همه را تکان داد، از دور دنیا با کمپین ما تماس گرفته می‌شد که در اقصا نقاط اشخاص عادی می‌خواستند نوعی به طور همگام و همزمان اعتراض شان را نسبت به این وقایع ابراز کنند.
در پی این، سازمان‌های عمده حقوق بشری وقتی این همه حرکت خودجوش را دیدند و می‌دیدند درخواست زیادی برای این هست، چون‌که خود این سازمان‌ها هم این وقایع را دنبال می‌کنند و مکتوب و مستند می‌کنند، نیاز به آن را تایید کردند وهمه سازمان‌های بین‌المللی از عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر، اف آی دی اچ، گزارشگران بدون مرز و همچنین برندگان جایزه نوبل پیشگام آن‌ها خانم شیرین عبادی و هم اکنون آقای دزموند توتو از آفریقای جنوبی، همه با هم طی ده دوازده روز گذشته به طور خارق‌العاده‌ای همگام شدند تا در روز شنبه در سراسر دنیا اعتراض‌های خود را مطرح کنند.»
سازمان عفو بین الملل که پیشتر نیز در بیانیه‌‌های متعدد، عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران در مقابل معترضان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری را مورد انتقاد قرار داده بود، از نهادهایی به شمار می‌رود که با پیوستن به این فراخوان از معترضان در ایران حمایت کرده است.
دروئری دایک، پژوهشگر مسائل حقوق بشر و متخصص امور خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین الملل در گفت‌وگو با رادیو فردا اهداف این بیانیه در زمینه گردهمایی سوم مردادماه می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که بیشتر از همه، مردم ایران تنها هستند، تنها روبه‌روی فشارهای مختلف ایستاده‌اند. ما فراخوانی علیه خونریزی داده‌ایم؛ نباید خونریزی دیگری ببینیم. دوم اینکه زندانیان عقیدتی را آزاد کنند و سوم اینکه برگزاری تظاهرات مسالمت‌آمیز یک حق است و باید این حق [به رسمیت] شناخته شود. چهارم اینکه بسیجی‌ها نباید دیگر در عملیات پلیسی شرکت کنند و فراخوان آخر این است که سازمان ملل باید وضعیت حقوق بشر در ایران را بررسی کند و همینطور دولت ایران نمایندگان سازمان ملل را قبول کنند.»
اعلام نتیجه انتخابات ۲۲ خرداد در ایران که پیروز آن از سوی وزارت کشور، محمود احمدی نژاد اعلام شد، موج گسترده‌ای از اعتراض‌ها را در تهران و سایر شهرهای ایران به دنبال داشت. معترضان معتقد بودند که در این انتخابات تقلب گسترده‌ای صورت گرفته و با شعار «رای من کجاست» به دنبال (به گفته آن‌ها) «رای گمشده خود» می‌گشتند.
سیمین بهبهانی، شاعر و چهره شاخص کانون نویسندگان ایران، که یکی از حامیان این فراخوان به شمار می‌رود، در گفت‌وگو با رادیو فردا، با اشاره به اینکه خود در انتخابات اخیر ریاست جمهوری در ایران شرکت نکرده است، از دلایل پشتیبانی خود از رای دهندگانی می‌گوید که به دنبال «رای گمشده» خود می‌گردند: « وقتی که انتخابات بطور نادرست انجام شد و به نظر مردم ناصحیح آمد و آن‌ها قیام کردند برای گرفتن حق و حقوق‌اشان، در خیابان‌ها ریختند، صدای خود را به آسمان رساندند، من از صمیم قلب با آن‌ها همراه و همدل شدم. الان هم از آن‌ها حمایت می‌کنم. خودم هم تا پای جان حاضرم در این راه قدم بگذارم و امیدوارم که پیروزی با مردم باشد و بتوانند که از حقوق خودشان دفاع کنند و بتوانند نمایندگانی را که خودشان انتخاب کردند، به مجلس بفرستند.»
به باور رضا معینی، از مسئولان ایرانی سازمان گزارشگران بدون مرز، این همبستگی جهانی می‌تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران داشته باشد.
رضا معینی می‌گوید: «بدون شک در دنیایی که ما زندگی می‌کنیم، دولت‌ها نمی‌توانند به شکل منزوی به حیات خود ادامه دهند. این ۵۰ کشوری که مجموعه ای از ایرانیان و خارجی‌ها را در خود جمع می‌کند و اعلام همبستگی می‌کند با آنچه که در ایران روی داده، می‌تواند موثر باشد. اما آنچه که اهمیت دارد برای ما این است که در جهان شنیده شود که مردم ایران تنها نیستند و همه وجدان‌های بیدار و افکار عمومی جهانی با آن‌ها همراه اند.»
حامیان این فراخوان عبارتند از کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، دیده بان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، عفو بین الملل، فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر و ابتکار زنان برنده جایزه صلح.
