در نگاه تازه سراغ نیما، خواننده موسیقی پاپ، رفته ایم.
نیما با بازخوانی ترانه های خوانندگان شناخته شده شروع کرد. او در مورد آغاز کار خود می گوید: در ایران چند آهنگ خودم داشتم و مابقی آهنگ های خوانندگان دیگر بود. یکی از آنها «می دونم اما» بود که خیلی دوست داشتم. آهنگ عاشقانه آرامی بود. این آهنگ را یک مقدار ریتمیک تر کردیم و در آمریکا با عارف آشنا شدم. ازش این اجازه را گرفتم و این آهنگ را ضبط کردیم. ولی قبل از آن آهنگ های دیگری ضبط کرده بودم.
نیما با اشاره به ارتباط خودش با دوستارانش از طریق اینترنت از ساخت و ضبط ترانه ای که در مورد عشق اینترنتی خوانده است می گوید شاعر این ترانه را ناشناس است و وی سعی کرده است که این شاعر را بشناسد؛ «این شعر یک شعر تیپیکال است که داخل ایران سروده شده و توسط یک مرد. چون یک کمی حالت ضد زن داشت و من قسمت هایی را مجبور شدم حذف کنم. به خاطر اینکه به عنوان یک مرد ایرانی خودم شخصاً نمی پسندیدم مثلاً می گفت "این روزها دختر ها فراری می شن، بنز نشد، سوار گاری می شن." که من صحیح نمی دانستم برای دختر هموطنم بخوانم.»
نیما می گوید نزدیک به شش سال است که با همسرش سارا ازدواج کرده است. وی از چگونگی ساخته شدن آلبوم «مریم پائیزی» می گوید: مریم حیدرزاده (شاعر این ترانه) متولد ۲۹ آبان است و از دوستان خانوادگی ما است. مریم یک شعر قشنگ هم برای خانم من -به عنوان هدیه ازدواج ما- گفته بود. یک روز که تلفنی صحبت می کردیم می گفت همه «مریم» خوانده اند اما کسی مریمی که پائیزی باشد نخوانده است. گفتم مریم جان تو بنویس من می خوانم. یک هفته نشد که مریم گفت این شعر را نوشته و برایم خواند و بعد رامین زمانی هم یک آهنگ زیبا برای آن شعر گذاشت. به نظر من یکی از قشنگ ترین آهنگ های این دهه است. نه به خاطر اینکه کار من است. من فقط خواندمش. تنظیم بسیار عالی آن از شهرام آذر، گروه سندی، است.
نیما در پاسخ به این پرسش که گرایش برای شش و هشت خواندن بین خوانندگان جوان از کجا سرچشمه می گیرد، می گوید: شش و هشت ریتم ایرانی است. نمی شود به یک اسپانیایی گفت چرا «سالسا» چرا «مرنگه» یا به یک برزیلی بگویید چرا «سامبا» ریتم شش و هشت ریتم ایرانی است. عجین شده با هر ایرانی. نمی شود انتقاد کرد چرا شش و هشت زیاد هست. ولی می شود انتقاد کرد چرا شش و هشت زیاد می خواهید از خواننده ها. مسئله عرضه و تقاضا است.
نیما توصیه می کند که با حمایت از کارهای غیربازاری می توان به موسیقی جدی تر پرداخت؛ «ریتم زندگی امروز تند تر شده است. موسیقی که جوان های امروز می پسندند با موسیقی که جوان های بیست سال پیش، چهل سال پیش می پسندیدند یک ذره فرق کرده است. یک ذره هم نه... خیلی فرق کرده، همه چیز فرق کرده است. همه چیز دارد تند و تند جلو می رود.»
نیما معتقد است موسیقی پاپ لس آنجلس بر موسیقی داخل ایران تاثیر گذاشته، اما جوان ها در داخل کم کم خودشان را پیدا کرده اند. گرچه به نظر او حال و هوای برخی شعرهای این موسیقی ها مورد پسند شخص وی نیست؛ «گروهی مثل کیوسک وقتی کار اجرا می کند، برای من به عنوان یک خواننده و شنونده جالب است. چون متفاوت است و من گوش می کنم و دنبال می کنم. گروهی مثل آبجیز برای من متفاوت است. امکان دارد موزیک صد در صد مورد علاقه من نباشد ولی موزیک متفاتی است که دوست دارم بشنوم.»
نیما با بازخوانی ترانه های خوانندگان شناخته شده شروع کرد. او در مورد آغاز کار خود می گوید: در ایران چند آهنگ خودم داشتم و مابقی آهنگ های خوانندگان دیگر بود. یکی از آنها «می دونم اما» بود که خیلی دوست داشتم. آهنگ عاشقانه آرامی بود. این آهنگ را یک مقدار ریتمیک تر کردیم و در آمریکا با عارف آشنا شدم. ازش این اجازه را گرفتم و این آهنگ را ضبط کردیم. ولی قبل از آن آهنگ های دیگری ضبط کرده بودم.
نیما با اشاره به ارتباط خودش با دوستارانش از طریق اینترنت از ساخت و ضبط ترانه ای که در مورد عشق اینترنتی خوانده است می گوید شاعر این ترانه را ناشناس است و وی سعی کرده است که این شاعر را بشناسد؛ «این شعر یک شعر تیپیکال است که داخل ایران سروده شده و توسط یک مرد. چون یک کمی حالت ضد زن داشت و من قسمت هایی را مجبور شدم حذف کنم. به خاطر اینکه به عنوان یک مرد ایرانی خودم شخصاً نمی پسندیدم مثلاً می گفت "این روزها دختر ها فراری می شن، بنز نشد، سوار گاری می شن." که من صحیح نمی دانستم برای دختر هموطنم بخوانم.»
نیما می گوید نزدیک به شش سال است که با همسرش سارا ازدواج کرده است. وی از چگونگی ساخته شدن آلبوم «مریم پائیزی» می گوید: مریم حیدرزاده (شاعر این ترانه) متولد ۲۹ آبان است و از دوستان خانوادگی ما است. مریم یک شعر قشنگ هم برای خانم من -به عنوان هدیه ازدواج ما- گفته بود. یک روز که تلفنی صحبت می کردیم می گفت همه «مریم» خوانده اند اما کسی مریمی که پائیزی باشد نخوانده است. گفتم مریم جان تو بنویس من می خوانم. یک هفته نشد که مریم گفت این شعر را نوشته و برایم خواند و بعد رامین زمانی هم یک آهنگ زیبا برای آن شعر گذاشت. به نظر من یکی از قشنگ ترین آهنگ های این دهه است. نه به خاطر اینکه کار من است. من فقط خواندمش. تنظیم بسیار عالی آن از شهرام آذر، گروه سندی، است.
نیما در پاسخ به این پرسش که گرایش برای شش و هشت خواندن بین خوانندگان جوان از کجا سرچشمه می گیرد، می گوید: شش و هشت ریتم ایرانی است. نمی شود به یک اسپانیایی گفت چرا «سالسا» چرا «مرنگه» یا به یک برزیلی بگویید چرا «سامبا» ریتم شش و هشت ریتم ایرانی است. عجین شده با هر ایرانی. نمی شود انتقاد کرد چرا شش و هشت زیاد هست. ولی می شود انتقاد کرد چرا شش و هشت زیاد می خواهید از خواننده ها. مسئله عرضه و تقاضا است.
نیما توصیه می کند که با حمایت از کارهای غیربازاری می توان به موسیقی جدی تر پرداخت؛ «ریتم زندگی امروز تند تر شده است. موسیقی که جوان های امروز می پسندند با موسیقی که جوان های بیست سال پیش، چهل سال پیش می پسندیدند یک ذره فرق کرده است. یک ذره هم نه... خیلی فرق کرده، همه چیز فرق کرده است. همه چیز دارد تند و تند جلو می رود.»
نیما معتقد است موسیقی پاپ لس آنجلس بر موسیقی داخل ایران تاثیر گذاشته، اما جوان ها در داخل کم کم خودشان را پیدا کرده اند. گرچه به نظر او حال و هوای برخی شعرهای این موسیقی ها مورد پسند شخص وی نیست؛ «گروهی مثل کیوسک وقتی کار اجرا می کند، برای من به عنوان یک خواننده و شنونده جالب است. چون متفاوت است و من گوش می کنم و دنبال می کنم. گروهی مثل آبجیز برای من متفاوت است. امکان دارد موزیک صد در صد مورد علاقه من نباشد ولی موزیک متفاتی است که دوست دارم بشنوم.»
