همزمان با ادامه نگرانی در مورد گسترش و تشدید موج آنفلوآنزای خوکی در سراسر جهان اطلاعات در مورد چگونگی گسترش این نوع اییدمی‌های ویروسی می‌تواند نقش مهمی در آمادگی و پیشگیری از گسترش آن ایفا کند.
جان بری یکی از پژوهشگران ارشد تاریخ آنفلوآنزا در گفتگویی با رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی مهم‌ترین تجارب در مورد مقابله با شیوع این بیماری را توضیح می‌دهد.
جان بری می‌گوید شیوع ویروس آنفلوآنزا در طول تاریخ بشر وجود داشته و تا جایی که بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد گسترش این نوع بیماری همیشه در چند مرحله اتفاق افتاده است. طبیعت ویروس حکم می‌کند که پس از انتقال از یک جاندار به جاندار دیگر مرحله ای را برای انطباق و تکثیر در محیط جدید طی کند.
بنابراین همیشه امکان آن وجود دارد که پس از بروز اولین علایم موج دیگری از گسترش ویروس از راه برسد که از مرحله اول آن بسیار نیرومندتر و خطرناک‌تر خواهد بود.
جان بری با اشاره به نمونه آنفلوآنزا در سال ۱۸۸۹ و ۱۹۱۸ می‌گوید در آن دو مورد گسترش آنفلوآنزا سه مرحله داشت و خطرناک‌‌ترین اپیدمی که ما از آن خبر داریم موج دوم شیوع آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ بود که بیش از همه قربانی گرفت. با این همه وی تأکید می‌کند که در حال حاضر هیچ نشانه‌ای در ویروس جدید آنفلوآنزا دیده نمی‌شود که ثابت کند نحوه گسترش و دامنه آن مثل مورد مرگبار سال ۱۹۱۸ خواهد بود.
جان بری معتقد است برای جلوگیری از انتقال موج اول به موج گسترده تری از شیوع ویروس واقعاً نمی‌توان کاری کرد چون رشد ویروس در محیط جدید و بدن جاندارانی که به آن منتقل شده غیرقابل کنترل است. ولی افزایش آمادگی برای احتمال شیوع موج وسیع‌تر می‌تواند مؤثر باشد. اقداماتی نظیر شروع تولید واکسن و تقویت بنیه و ساختار بهداشت عمومی که بتواند با شیوع گسترده تر ویروس مقابله کند.
جان بری معتقد است که ویروس جدید حتی اگر مرحله دوم شیوع داشته باشد در مجموع به نسبت موارد قبلی آنفلوآنزا کم خطرتر خواهد بود ولی با این همه هشدار می‌دهد که جمعیت وسیعی – حدود ۳۰ درصد از مردم- را مبتلا خواهد کرد. حتی اگر شدت بروز این بیماری در مردم بسیار خفیف باشد باز می‌توان تصور کرد که بیماری متناوب ۲۰ تا ۳۰ درصد از مردم یک کشور تا چه حد فلج کننده خواهد بود. حقیقت این است که مردم هنوز ابعاد ضایعات و آشفتگی را که این ویروس می‌تواند ایجاد کند درک نکرده‌اند.
جان بری در مورد اقدامات برخی از کشورها نظیر مصر که هفته گذشته دامپروران را مجبور ساخت ۳۰۰ هزار راس خوک را در آن کشور نابود کنند می‌گوید: این کارها واقعا مسخره است . به اعتقاد وی با وجودیکه این بیماری « آنفلوآنزای خوکی» نامیده می‌شود ولی هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این ویروس از خوک به بدن انسان منتقل شده است.
جان بری معتقد است که از روی تعداد متبلایانی که تا به امروز گزارش شده است می‌توان دریافت که در اين مرحله شدت این بیماری و غلبه آن بر بدن انسان خفیف است. هر چند در بسیاری از کشورها از جمله مکزیک مردم ممکن است به بروز بیماری‌های خفیف کم توجه بوده و در نتیجه به دکتر مراجعه نکنند. ولی همین که قربانیان نسبتاً کمی داشته نشان می‌دهد که این موج اپیدمی هنوز به مرحله خطرناک نرسیده است.
در عین حال وی هشدار می‌دهد که در اپیدمی آنفلوآنزای سال ۱۹۱۸ نیز موج اول بروز و شیوع بیماری بسیار خفیف بود ولی در موج دوم که به فاصله شش ماه آغاز شد جمعیت بسیار وسیعی را در برگرفت و به مرگ میلیون‌ها نفر منجر شد.
از نظر جان بری آنفلوآنزای جدید بعید است که به مورد مرگبار ۱۹۱۸ بدل شود ولی می‌تواند مثل یک آنفلوآنزای موسمی گسترش یابد . برخی ممکن است آن را جدی نگیرند و یا آن را مشابه هر آنفلوآنزای فصلی –موسمی– دیگر بدانند. اما تفاوت در این است که این ویروس از نوع جدیدی است که سیستم دفاعی بدن انسان با آن آشنا نیست و برای مقابله با آن آمادگی ندارد. بنابر این حتی اگر ویروس خفیف باشد در صورت انتقال و انطباق خود با بدن انسان می‌تواند جمعیت وسیعی را مبتلا کرده و در آن صورت قربانیان فراوانی خواهد داشت.
جان بری یکی از پژوهشگران ارشد تاریخ آنفلوآنزا در گفتگویی با رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی مهم‌ترین تجارب در مورد مقابله با شیوع این بیماری را توضیح می‌دهد.
جان بری می‌گوید شیوع ویروس آنفلوآنزا در طول تاریخ بشر وجود داشته و تا جایی که بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد گسترش این نوع بیماری همیشه در چند مرحله اتفاق افتاده است. طبیعت ویروس حکم می‌کند که پس از انتقال از یک جاندار به جاندار دیگر مرحله ای را برای انطباق و تکثیر در محیط جدید طی کند.
بنابراین همیشه امکان آن وجود دارد که پس از بروز اولین علایم موج دیگری از گسترش ویروس از راه برسد که از مرحله اول آن بسیار نیرومندتر و خطرناک‌تر خواهد بود.
جان بری با اشاره به نمونه آنفلوآنزا در سال ۱۸۸۹ و ۱۹۱۸ می‌گوید در آن دو مورد گسترش آنفلوآنزا سه مرحله داشت و خطرناک‌‌ترین اپیدمی که ما از آن خبر داریم موج دوم شیوع آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ بود که بیش از همه قربانی گرفت. با این همه وی تأکید می‌کند که در حال حاضر هیچ نشانه‌ای در ویروس جدید آنفلوآنزا دیده نمی‌شود که ثابت کند نحوه گسترش و دامنه آن مثل مورد مرگبار سال ۱۹۱۸ خواهد بود.
جان بری معتقد است برای جلوگیری از انتقال موج اول به موج گسترده تری از شیوع ویروس واقعاً نمی‌توان کاری کرد چون رشد ویروس در محیط جدید و بدن جاندارانی که به آن منتقل شده غیرقابل کنترل است. ولی افزایش آمادگی برای احتمال شیوع موج وسیع‌تر می‌تواند مؤثر باشد. اقداماتی نظیر شروع تولید واکسن و تقویت بنیه و ساختار بهداشت عمومی که بتواند با شیوع گسترده تر ویروس مقابله کند.
«این بیماری «آنفلوآنزای خوکی » نامیده می‌شود ولی هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این ویروس از خوک به بدن انسان منتقل شده است.»
جان بری در مورد اقدامات برخی از کشورها نظیر مصر که هفته گذشته دامپروران را مجبور ساخت ۳۰۰ هزار راس خوک را در آن کشور نابود کنند می‌گوید: این کارها واقعا مسخره است . به اعتقاد وی با وجودیکه این بیماری « آنفلوآنزای خوکی» نامیده می‌شود ولی هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این ویروس از خوک به بدن انسان منتقل شده است.
جان بری معتقد است که از روی تعداد متبلایانی که تا به امروز گزارش شده است می‌توان دریافت که در اين مرحله شدت این بیماری و غلبه آن بر بدن انسان خفیف است. هر چند در بسیاری از کشورها از جمله مکزیک مردم ممکن است به بروز بیماری‌های خفیف کم توجه بوده و در نتیجه به دکتر مراجعه نکنند. ولی همین که قربانیان نسبتاً کمی داشته نشان می‌دهد که این موج اپیدمی هنوز به مرحله خطرناک نرسیده است.
در عین حال وی هشدار می‌دهد که در اپیدمی آنفلوآنزای سال ۱۹۱۸ نیز موج اول بروز و شیوع بیماری بسیار خفیف بود ولی در موج دوم که به فاصله شش ماه آغاز شد جمعیت بسیار وسیعی را در برگرفت و به مرگ میلیون‌ها نفر منجر شد.
از نظر جان بری آنفلوآنزای جدید بعید است که به مورد مرگبار ۱۹۱۸ بدل شود ولی می‌تواند مثل یک آنفلوآنزای موسمی گسترش یابد . برخی ممکن است آن را جدی نگیرند و یا آن را مشابه هر آنفلوآنزای فصلی –موسمی– دیگر بدانند. اما تفاوت در این است که این ویروس از نوع جدیدی است که سیستم دفاعی بدن انسان با آن آشنا نیست و برای مقابله با آن آمادگی ندارد. بنابر این حتی اگر ویروس خفیف باشد در صورت انتقال و انطباق خود با بدن انسان می‌تواند جمعیت وسیعی را مبتلا کرده و در آن صورت قربانیان فراوانی خواهد داشت.
