گزارشی منتشر شده از سازمان دیدبان حقوق بشر، حاکی‌ست که اسلام‌گرایان نیجریه، بوکو حرام، از زنان ربوده شده در فعالیت‌های مسلحانه خود یا برای کشتن دیگران استفاده می‌کنند، آنها را آزار داده یا به آنها تجاوز می‌کنند ؛ آنچه گزارش‌ها در مورد استفاده از آنها در حملات انتحاری را نیز تقویت می‌کند.
دیدبان حقوق بشر گزارش خود را بر اساس گفت‌وگو با زنانی که بوکو حرام آنها را ربوده بود، اما آزاد یا موفق به فرار شده‌اند، تهیه کرده که نشان از آزار و اذیت گسترده این افراد چه به صورت جسمی، چه به شکل روحی دارد.
این گروه اسلام‌گرا، به طور مکرر دست به دزدیدن کودکان و نوجوانان، دختران و زنان در نیجریه می‌زند.
بنا بر تازه‌ترین گزارش‌ها، در آغاز همین هفته ۳۰ کودک از جمله دخترانی که جوان‌ترین آنها ۱۱ سال سن داشت، در ایالت بورنو ربوده شدند. یک هفته پیش نیز دست کم ۴۰ زن و دختر در ایالتی دیگر ربوده شدند. در این موارد نیز اسلام‌گرایان افراطی مظنونان اصلی به شمار می‌روند.
سرنوشت ده‌ها دختر نوجوان دیگر که در ماه آوریل به دست بوکو حرام ربوده شده بودند نیز همچنان نامشخص است.
یک دختر ۱۹ ساله به دیدبان حقوق بشر گفته است که چگونه از او در میدان نبرد با نیروهای دولتی برای نگه داشتن گلوله‌ها استفاده می‌شده است؛ «وقتی نیروهای دولتی رسیدند و به ما تیراندازی کردند، من از ترس به زمین افتادم. شورشی‌ها مرا کشان کشان روی زمین تا اردوگاه بردند.»
یک دختر ۱۵ ساله گفته است به خاطر صغر سن خواسته تا از ازدواج با یکی از شبه‌نظامیان سر باز بزند، اما یکی از فرماندهان این خواهش را رد کرده و گفته دختر خودش سال پیش در ۵ سالگی ازدواج کرد.
او گفته است در زمانی دیگر به او چاقویی داده شده تا یکی از پنج نفر از پارتیزان‌های غیرنظامی که اسیر شده بودند را بکشد؛ «من از ترس می‌لرزیدم و نمی‌توانستم این کار را بکنم. رهبر اردوگاه چاقو را از دستم گرفت و او را کشت».
خبرگزاری فرانسه می‌گوید همچنان ظن این که بوکو حرام از زنان و دختران ربوده شده در انجام عملیات انتحاری خود استفاده می‌کند، وجود دارد.
هر چند هنوز شواهدی مستدل وجود ندارند که این فرضیه را ثابت کند.
در ماه ژوئیه یک کودک ۱۰ ساله در حالی که کمربند انتحاری به تن داشته است بازداشت شده بود.
دیدبان حقوق بشر با ۳۰ زن و دختری که طی یک سال و نیم گذشته ربوده شده ولی به شکلی آزاد شده‌اند، گفت‌وگو کرده است.
آنها توضیح داده‌اند که چگونه در هشت اردوگاه گوناگون نگهداری می‌شده‌اند.
در زمان اسارت، آنها زنان و دخترانی دیگر را دیده‌اند از کودکان خردسال تا زنان ۶۵ ساله؛ هرچند مطمئن نیستند که همه آنها ربوده شده بودند یا نه.
به گفته این افراد زنان مجبور به انجام فعالیت‌های گوناگونی از جمله پختن غذا، نظافت، یا حمل لوازم ربوده شده طی نبردها، می‌شوند.
یکی از مصاحبه‌شوندگان می‌گوید دخترانی را دیده است که مجور به کار کردن برای زنان دیگری بودند که خود «به خاطر زیباییشان برای کارهای ویژه» انتخاب شده بودند.
زنانی که با آنها مصاحبه شده از تجاوز و آزار جسمی که بر آنها رفته نیز سخن گفته‌اند.
یک دختر ۱۵ ساله گفته است به خاطر صغر سن خواسته تا از ازدواج با یکی از شبه‌نظامیان سر باز بزند، اما یکی از فرماندهان این خواهش را رد کرده و گفته دختر خودش سال پیش در ۵ سالگی ازدواج کرد.
از سال ۲۰۰۹ میلادی، وقتی بوکو حرام فعالیت‌های مسلحانه خود را آغاز کرد، از ربودن غیرنظامیان به عنوان یک تاکتیک استفاده کرده، با این همه دیدبان حقوق بشر از دولت نیجریه نیز انتقاد می‌کند که برای جلوگیری از این کار «هیچ کاری انجام نداده است».
به گفته این سازمان نجات‌یافتگان نیز از حمایت پزشکی یا روحی برخوردار نیستند.
