عباس کاظمی معاون وزیر نفت ایران می گوید که ساخت چهار پالایشگاه نفت مشارکتی ایران با کشورهای سوریه، مالزی، اندونزی و ونزوئلا در خارج کشور تعلیق شده است.
ایران در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد چند پروژه مشارکتی ساخت پالایشگاه با کشورهای خارجی امضا کرد، موضوعی که کاظمی می‌گوید هیچ کدام از آنها «پیشرفتی بالای صفر درصد نداشته است».
عباس کاظمی، مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران، یکشنبه ۱۸ خرداد ماه در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر گفت که اگرچه ساخت این پالایشگاه‌ها عملا تعلیق شده است، با این وجود هنوز قراردادهای نفتی که با شرکایی از ونزوئلا، سوریه، مالزی و اندونزی امضا شده فسخ نشده و مذاکرات با طرف‌های خارجی پیرامون این موضوع ادامه دارد.
اشاره این مقام نفتی به پالایشگاه الفروقلوس سوریه با ظرفیت پالایش روزانه ۱۴۰ هزار بشکه نفت خام، پالایشگاه‌های کداح و جوهور مالزی با ظرفیت روزانه ۲۵۰ هزار و ۱۲۰ هزار بشکه نفت و نهایتا پالایشگاه بتتن اندونزی با ظرفیت ۱۵۰ هزار بشکه نفت خام است که ایران در هر کدام از این پروژه‌ها سهمی ۲۶ تا ۴۰ درصدی دارد.
«پیشرفت صفر درصدی» این چهار پالایشگاه در حالی است که بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت ایران، ۱۸ خرداد ماه با حضور در صحن مجلس اعلام کرد که ما در هیچ پالایشگاهی در دنیا مشارکت نداریم. پالایشگاه‌های دنیا آمادگی دارند که با ۳۰ درصد شراکت ما صد در صد نفت (مورد نیاز برای پالایشگاه‌ها) را از ما بخرند».
به عبارتی اگر چهار پروژه پالایشگاهی که کاظمی عنوان کرده، تا به حال احداث شده بود و این چهار کشور تمام نفت این پالایشگاه‌ها را از ایران می خریدند، ایران ظرفیت صادرات حداقل ۶۶۰ هزار بشکه نفت اضافی داشت.
هیچ کدام از کشورهای به غیر از سوریه که در چند ماه گذشته چند محموله نفت از ایران دریافت کرده است، مشتری نفتی ایران نیستند. سوریه در سال‌های گذشته خود صادرکننده نفت بود، اما به خاطر جنگ داخلی، هم اکنون بصورت محدود از ایران نفت دریافت می‌کند.
صادرات روزانه نفت ایران در فاصله سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ از دو و نیم میلیون بشکه به حدود یک میلیون بشکه افت کرد، اما آمارهای بین‌المللی حاکی است که طی چند ماه گذشته بعد از توافق هسته‌ای ژنو، به طور متوسط روزانه حدود ۳۰۰ هزار بشکه بر صادرات نفت ایران افزوده شده است.
بر اساس گزارش اوپک، تولید واقعی نفت ایران نیز از روزانه سه میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه در دوران قبل از تحریم‌ها به دو میلیون و ۷۶۹ هزار بشکه در ماه گذشته میلادی رسیده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، آقای زنگنه یکشنبه در مجلس اعلام کرد که «ما تعهد می‌کنیم حتی در شرایطی که تحریم‌ها ادامه یابد تا پایان سال ۹۶ به ظرفیت تولید ۵.۷ میلیون بشکه نفت و گاز (میعانات گازی) در روز دست یابیم. یعنی نسبت به امروز تولید نفت و گاز کشور ۲.۵ میلیون بشکه افزایش یابد».
با توجه به گزارش اوپک از حجم تولید نفت ایران در زمان قبل از تحریم‌ها و سخنان زنگنه، اکنون «ظرفیت» تولید نفت ایران حدود ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز است که ۴۰۰ هزار بشکه نسبت به سال ۲۰۱۱ کاهش نشان می دهد.
۸۰ درصد از میادین نفتی فعال ایران در نیمه دوم عمر خود قرار دارند و به گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا، سالانه ۸ تا ۱۳ درصد از تولید این میادین بخاطر افت طبیعی فشار مخزن‌ها کاسته می‌شود.
ایران در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد چند پروژه مشارکتی ساخت پالایشگاه با کشورهای خارجی امضا کرد، موضوعی که کاظمی می‌گوید هیچ کدام از آنها «پیشرفتی بالای صفر درصد نداشته است».
عباس کاظمی، مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران، یکشنبه ۱۸ خرداد ماه در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر گفت که اگرچه ساخت این پالایشگاه‌ها عملا تعلیق شده است، با این وجود هنوز قراردادهای نفتی که با شرکایی از ونزوئلا، سوریه، مالزی و اندونزی امضا شده فسخ نشده و مذاکرات با طرف‌های خارجی پیرامون این موضوع ادامه دارد.
اشاره این مقام نفتی به پالایشگاه الفروقلوس سوریه با ظرفیت پالایش روزانه ۱۴۰ هزار بشکه نفت خام، پالایشگاه‌های کداح و جوهور مالزی با ظرفیت روزانه ۲۵۰ هزار و ۱۲۰ هزار بشکه نفت و نهایتا پالایشگاه بتتن اندونزی با ظرفیت ۱۵۰ هزار بشکه نفت خام است که ایران در هر کدام از این پروژه‌ها سهمی ۲۶ تا ۴۰ درصدی دارد.
«پیشرفت صفر درصدی» این چهار پالایشگاه در حالی است که بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت ایران، ۱۸ خرداد ماه با حضور در صحن مجلس اعلام کرد که ما در هیچ پالایشگاهی در دنیا مشارکت نداریم. پالایشگاه‌های دنیا آمادگی دارند که با ۳۰ درصد شراکت ما صد در صد نفت (مورد نیاز برای پالایشگاه‌ها) را از ما بخرند».
به عبارتی اگر چهار پروژه پالایشگاهی که کاظمی عنوان کرده، تا به حال احداث شده بود و این چهار کشور تمام نفت این پالایشگاه‌ها را از ایران می خریدند، ایران ظرفیت صادرات حداقل ۶۶۰ هزار بشکه نفت اضافی داشت.
هیچ کدام از کشورهای به غیر از سوریه که در چند ماه گذشته چند محموله نفت از ایران دریافت کرده است، مشتری نفتی ایران نیستند. سوریه در سال‌های گذشته خود صادرکننده نفت بود، اما به خاطر جنگ داخلی، هم اکنون بصورت محدود از ایران نفت دریافت می‌کند.
صادرات روزانه نفت ایران در فاصله سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ از دو و نیم میلیون بشکه به حدود یک میلیون بشکه افت کرد، اما آمارهای بین‌المللی حاکی است که طی چند ماه گذشته بعد از توافق هسته‌ای ژنو، به طور متوسط روزانه حدود ۳۰۰ هزار بشکه بر صادرات نفت ایران افزوده شده است.
بر اساس گزارش اوپک، تولید واقعی نفت ایران نیز از روزانه سه میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه در دوران قبل از تحریم‌ها به دو میلیون و ۷۶۹ هزار بشکه در ماه گذشته میلادی رسیده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، آقای زنگنه یکشنبه در مجلس اعلام کرد که «ما تعهد می‌کنیم حتی در شرایطی که تحریم‌ها ادامه یابد تا پایان سال ۹۶ به ظرفیت تولید ۵.۷ میلیون بشکه نفت و گاز (میعانات گازی) در روز دست یابیم. یعنی نسبت به امروز تولید نفت و گاز کشور ۲.۵ میلیون بشکه افزایش یابد».
با توجه به گزارش اوپک از حجم تولید نفت ایران در زمان قبل از تحریم‌ها و سخنان زنگنه، اکنون «ظرفیت» تولید نفت ایران حدود ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز است که ۴۰۰ هزار بشکه نسبت به سال ۲۰۱۱ کاهش نشان می دهد.
۸۰ درصد از میادین نفتی فعال ایران در نیمه دوم عمر خود قرار دارند و به گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا، سالانه ۸ تا ۱۳ درصد از تولید این میادین بخاطر افت طبیعی فشار مخزن‌ها کاسته می‌شود.
