روز دوشنبه، ۲۳ دی ماه، «کریستیانو رونالدو» با دریافت توپ طلای اروپا و جهان، به تک تازی چهار ساله «لیونل مسی»، دیگر اعجوبه فوتبال، در این عرصه پایان داد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، رونالدوی ۲۸ ساله، ستاره پرتغالی تیم رئال مادرید، با چشمانی اشکبار مسی آرژانتینی و ستاره تیم بارسلونا را پشت سر گذاشت و بعد از چهار سال این جایزه معتبر را از دستان رقیب بزرگ خود ربود.
اما راه رسیدن رونالدو به توپ طلایی به هیچ عنوان هموار نبود و ستاره خوش اقبالِ امروز زمانی نسبتاً طولانی کوشید تا باری دیگر در عرصه جهانی خوش بدرخشد.
از نخستین باری که رونالدو به همراه تیم «منچستر یونایتد» جام پیروزی لیگ قهرمانان سال ۲۰۰۸ را بالای سر گرفت تا به امروز او سه سال از چهار سال پیش را در سایه لیونل مسی تلخی جایگاه دوم را چشید و هربار مسی توپ طلایی را از چند قدمی او می‌ربود.
روز دوشنبه، اما، این رونالدو بود که بعد از چند سال ناکامی پیروز میدان شد و برای دومین بار در عمر ورزشی خود بهترین فوتبالیست جهان لقب گرفت.
دیگر رقیب سرسخت رونالدو در این دور به جُز مسی، «فرانک ریبری» از تیم «بایرن مونیخ» بود که او نیز سه بار تا کنون جایزه توپ طلایی را از آن خود کرده است.
آنچه در طول این سال ها نام رونالدو و مسی را بیش از پیش به عنوان دو رقیب فوتبالی به هم پیوند زده بود تصمیم آقای فوتبال جهان در تعویض باشگاه خود از منچستر به باشگاه اسپانیایی «رئال مادرید» در تابستان ۲۰۰۹ بود. بدین ترتیب، مسی در باشگاه باسلونا و رونالدو در رئال باری دیگر در کانون توجه ها قرار گرفتند.
از دیگر سو، تیم بارسلونا با بهره‌گیری از توان بازیکن ارزشمند خود با پیروزی‌های پی در پی توانست ۱۲ جام قهرمانی را به دست آورد در حالی که رئال مادرید به همراه رونالدو -از زمان پیوستن این ستاره پرتغالی به تیم اسپانیایی خود- توانست تنها سه جام قهرمانی را از آن خود کند.
به رغم این برتری آشکار، سال گذشته سالی مملو از مصدومیت برای مسی بود و ۱۲ ماه طلایی برای اوج گیری مجدد در برابر رقیب قدر دیرین در مقابل رونالدو قرار داد.
بی‌مهری هواداران باشگاه رئال مادرید و نگرانی مشهود رونالدو زمزمه‌هایی را مبنی بر احتمال عدم تمدید قرارداد ستاره پرتغالی رقم زد.
اما در نهایت این رونالدو بود که با دریافت مهر تأیید قراردادی جدید با باشگاه اسپانیایی به همه اما و اگرها پایان داد و جای پای خود را در رئال تا سال ۲۰۱۸ میلادی تثبیت کرد.
هواداران نیز در این بین با ستاره تیم خود آشتی کردند و این روزها هربار که «کریس رونالدو» در ورزشگاه «سانتیاگو برنابو» قدم می گذارد غریو تشویق تماشاچیان گوش فلک را کر می‌کند.
حالا دیگر هزاران هزار هوادار رئالی بودند که به طرفداری از رونالدو ماسک او را بر چهره زده و یکصدا نام وی را فریاد می‌زدند.
در این میان «سب بلاتر»، رئیس فیفا، نیز رونالدو را به کنایه از رویه جدیِ ستاره تیم رئال «فرمانده» لقب داد و در اظهار نظری عجیب گفت که شخصاً لیونل مسی را به خاطر «محجوبیت» او ترجیح می‌دهد.
همین چند کلمه از سوی رئیس فیفا کافی بود که آتش شور هواداران را در حمایت از رونالدو بیش از پیش شعله‌ور کند و تشویق بی امان تماشاگران به برنده توپ طلایی سال ۲۰۱۴ کمک کند که در طول هشت بازی «۱۵ گل» را به ثمر برساند.
قطار موفقیت های رونالدو در این مدت به باشگاه این بازیکن برجسته ختم نشد.
تیم ملی پرتغال در جریان بازی‌های مقدماتی جام جهانی توانست به همراهی رونالدو با نتیجه ۲-۴ تیم سوئد را شکست دهد، نتیجه ای که هر چهار گل تیم پرتغال در آن حاصل هنرنمایی تحسین برانگیز رونالدو در میدان بود.
عملکرد رونالدو در استکهلم آنچنان بود که فیفا در اقدامی کم‌سابقه تصمیم به تمدید دو هفته‌ای زمان رأی گیری برای انتخاب برنده توپ طلایی گرفت، تصمیمی که به نظر می‌رسد در نتیجه نهایی به سودِ رونالدو مؤثر بود.
با این همه نباید نتایج درخشان کارنامه رونالدو را فراموش کرد: تنها یک قلم، ۶۶ گل این فوتبالیستِ برتر در ۵۶ بازی باشگاهی و ملی او از مجموع گل‌های مسی و ریبری بیشتر است.
«کریستیانو رونالدو» هم اکنون در سن ۲۸ سالگی پخته‌تر از رونالدوی جوانی است که پنج سال پیش برای بار اول همین جایزه را دریافت کرد. او امروز در مقام کاپیتان تیم خود و ستاره‌ای است که -همان‌طور که در استکهلم نشان داد- با احساس مسؤولیت وظیفه خود را انجام می دهد و نتیجه کسب می‌کند.
گویی همه این سال‌ها پدیده رونالدو در حال جاافتادن بود تا در نهایت این او باشد که افول رقیبی افسانه ای و رکورددار جهان را ممکن سازد.
