ادامه رويکرد سختگيرانه تهران در قبال دعوت واشينگتن برای آغاز گفتگوهای بدون پيش شرط با آمريکا، می تواند به انسداد راه ديپلماسی مماشات انجاميده و در نتيجه، گرايش های سرد شده برای توسل به زور عليه ايران را تجديد سازد.
اگرچه عدم آمادگی ايران برای تعامل با نظام بين الملل را، علاوه بر عوامل خارج از دولت و بخصوص طرفداران توسل بزور عليه تهران، کارگزاران اصلی دولت اوباما نيز پيشبينی ميکردند، با اين وجود سياست مذاکره بدون پيش شرط با تهران، با هدف دست يافتن به اجماع در جامعه جهانی در مقابل دولت ايران، همچنان پيگيری شده است.
در گذشته، عدم آمادگی ايران برای تعامل پيرامون برنامه های اتمی آن کشور، به دليل وجود پيش شرط قطع غنی سازی اورانيوم قبل از انجام گفتگو، يا از سوی دولت تهران انکار ميشد و يا از سوی دو کشور روسيه و چين مورد ترديد قرار ميگرفت. پس از اعلام آمادگی اوباما برای گفتگوی بدون پيش شرط با تهران، اين بهانه از ميان رفت و در عمل توپ به ميدان ايران رسيد.
عدم تغيير و حتی سخت تر شدن رفتار های سياسی دولت ايران در مقابل جامعه جهانی، عليرغم تکرار دعوت از نمايندگان تهران برای شرکت در گردهمايی های منطقه ای با حضور امريکا، و تبليغ ديپلماسی گفتگو و مماشات از سوی واشنگتن، عملا دولت امريکا را در شرايطی بسيار بهتر از گذشته، برای بررسی گزينه فشار عليه ايران قرار داد.
دولت ايران طی هفته های اخير که آمادگی امريکا برای گفتگوی بدون پيش شرط با آن کشور بيش از هر زمان ديگری مورد تاکيد و تبليغ قرار گرفته، علاوه بر دوری جستن از نمايندگان سياسی واشنگتن در مجامع بين المللی، به طرح پيش شرطهايی نيز مبادرت ورزيده، که تکيه بر آنها در عمل، انجام گفتگوهای مستقيم مابين دو کشور را حد اقل تا قبل از تشکيل دولت بعدی در تهران، نا ممکن ساخته است.
دولت ايران ابتدا از زبان آقای احمدی نژاد اعلام داشت که زمان گفتگو پيرامون برنامه اتمی ایران بسر آمده است.
بعد از آن ايران خواستار ديدن علائم بيشتری از سوی واشينگتن برای اثبات حسن نيت آن کشور شد. در اقدام جنبی ديگری، ايران آزاد ساختن پيش هنگام دارايی های نگاهداری شده خود در امريکا را خواستار گرديد و پس از انجام دو انفجار مهيب در عراق که شيعيان و بخصوص زائران ايرانی را هدف قرار داده بود، آیت الله علی خامنه ای نيز بعد از متهم ساختن امريکا به دست داشتن در انفجار های ياد شده، بار ديگر برضرورت خروج نيروهای آن کشور از عراق اصرار ورزيد: موضوعی که پيشتر، پيرامون لزوم خروج نيروهای امريکائی از افغانستان نيز مطرح شده بود.
پيش از آن محافل مطبوعاتی ايرانی نزديک به دولت نيز در فرصت های متعدد اعلام داشته بودند، که دنيس راس، در حقيقت نماينده اسرائيل و در نتيجه حامی آن کشور است.
به اين ترتيب، دولت ايران بمنظور کاهش امکان گفتگو ی مستقيم با واشينگتن و همچنين تضعيف موقعيت خود در گروه ۱+۵ ( از راه رد آمادگی برای گفتگو پيرامون برنامه ها اتمی)، تکرار شعار های ضد اسرائيلی ( از زبان رئيس جمهور در کنفرانس دوربان ۲ در سوئيس)، بستن دست روسيه و چين برای ادامه حمايت نيم بند از تهران و تقويت مراکز متمايل به راست در درون مراکز تصميم گيری امريکا، تقريبا از هيچ فرصتی را از دست نداده است.
به اين ترتيب اگرچه هدف رسيدن به توافق با تهران، حد اقل تا تشکيل دولت بعدی، امکان پذير بنظر نميرسد، و بعد از تشکيل دولت بعدی نيز، فارغ از گرايش های سياسی آن، رسيدن به توافق اصولی و فراگير با ايران به سهولت وسرعت امکان پذير نخواهند بود، در عين حال، رسيدن به اجماع موثر تری در جامعه جهانی عليه ايران، در نتيجهء ادامه انعتاف ناپذيری تهران، ممکن تر از پيش خواهد نمود!
با وجود اينکه شرايط توسل به زور عليه ايران هنوز کاملا فراهم نيست، ولی زمينه سازی توجيهی و تبليغی آن هم اکنون آغاز شده است.
در صورت جدی تر شدن گزينه افزايش فشار عيه ايران، انتظار می رود که در روش های تجربه شده و کم تاثيرتر مورد استفاده قرارگرفته در قطعنامه های جاری شورای امنيت نيز تجديد نظر به عمل آيد.
انتظار ميرود که در صورت به نتيجه نرسيدن ديپلماسی مماشات و دعوت به گفتگو در قبال تهران، اعمال محدوديت های بعدی هم در زمينه های سياسی و هم تجاری، تجربه مرزهای تازه ای را هدف قرار دهد.
«موضوع پيش گيری از فروش و صادرات بنزين به ايران»
در گفتگوهای اخير کنگره امريکا و همچنين درطرح اخير سناتور مستقل جوزف ليبرمن، موضوع پيش گيری از فروش و صادرات بنزين به ايران مورد اشاره قرار گرفت.
در جهت تشديد تحريم های جاری ممکن است، محدوديت خريد نفت با توجه به تاثيرگذاری غير قابل انکار قطع درآمد های نفتی در رفتار های دولت ايران، و همچنين پيشبينی تاثير گذاری اقدام اخير در سياست داخلی ايران، تحريم ها ی بعدی ممکن است به محدود ساختن صادرات نفت ايران تعميم يابد.
دنيس راس ، مشاور مخصوص وزير خارجه امريکا در امور خليج فارس و جنوب غرب آسيا ( عملا ايران ) طی اولين ديدار مهم خود از منطقه در منصب تازه، با انجام گفتگوهای گسترده پيرامون آنچه «نگرانی های مشترک » معرفی کرده، رهبران کشورهای منطقه را در جريان تحولات تازه قرار داده و نحوه اعمال فشار های بعدی را با مسئولان کشورهای ميزبان در ميان خواهد گذاشت.
با توجه به وجود بيش از ۴ ميليون تن در روز ظرفيت اضافه توليد نفت خام نزد کشورهای عرب خليج فارس، و همچنين کاهش توليد و صدور نفت خام از سوی اوپک بمنظور پيشگيری از کاهش بيشتر قيمت نفت خام، قطع صدور نفت خام ايران به بازار های جهانی را ديگر کشورهای صادر کننده قادر اند با سرعت جبران کرده و مانع از بروز مشکلات عمده در بازار جهانی نفت بشوند.
اين اقدام در صورت جدی شدن، حتی با وجود ابراز همدردی صوری پاره ای از کشورهای نفت خيز منطقه با ايران ، در عمل با استقبال گسترده آنها روبر و خواهد شد. تنها نگرانی ممکن، تشديد بحران در منطقه و ارزيابی عکس العمل احتمالی ايران است که اقدام اخير را ممکن است بعنوان اعلام جنگ عليه خود تلقی کند.
همراهان نظامی ارشد دنيس راس در سفر رسمی او به منطقه: ژنرال جان آلن، معاون مرکز فرماندهی نيروهای مرکزی آمريکا، و نيز پونيت تالوار، سرپرست ارشد شورای امنيت ملی آمريکا، طی ديدار با رهبران عربستان سعودی، امارات متحده عربی، سلطان نشين عمان، بحرين، قطر، و مصر تلاش خواهند کرد ابعاد نظامی و امنيتی ناشی از شرايط حادث و نحوه مقابله با عکس العمل های احتمالی ايران را با آنها در ميان بگذارند.
اگرچه عدم آمادگی ايران برای تعامل با نظام بين الملل را، علاوه بر عوامل خارج از دولت و بخصوص طرفداران توسل بزور عليه تهران، کارگزاران اصلی دولت اوباما نيز پيشبينی ميکردند، با اين وجود سياست مذاکره بدون پيش شرط با تهران، با هدف دست يافتن به اجماع در جامعه جهانی در مقابل دولت ايران، همچنان پيگيری شده است.
بیشتر بخوانید:
سناتورها در تلاش برای محدود ساختن واردات بنزین به ایران
انتقاد هيلاری کلينتون از سياست های دولت بوش در قبال ايران
سناتورها در تلاش برای محدود ساختن واردات بنزین به ایران
انتقاد هيلاری کلينتون از سياست های دولت بوش در قبال ايران
عدم تغيير و حتی سخت تر شدن رفتار های سياسی دولت ايران در مقابل جامعه جهانی، عليرغم تکرار دعوت از نمايندگان تهران برای شرکت در گردهمايی های منطقه ای با حضور امريکا، و تبليغ ديپلماسی گفتگو و مماشات از سوی واشنگتن، عملا دولت امريکا را در شرايطی بسيار بهتر از گذشته، برای بررسی گزينه فشار عليه ايران قرار داد.
دولت ايران طی هفته های اخير که آمادگی امريکا برای گفتگوی بدون پيش شرط با آن کشور بيش از هر زمان ديگری مورد تاکيد و تبليغ قرار گرفته، علاوه بر دوری جستن از نمايندگان سياسی واشنگتن در مجامع بين المللی، به طرح پيش شرطهايی نيز مبادرت ورزيده، که تکيه بر آنها در عمل، انجام گفتگوهای مستقيم مابين دو کشور را حد اقل تا قبل از تشکيل دولت بعدی در تهران، نا ممکن ساخته است.
دولت ايران ابتدا از زبان آقای احمدی نژاد اعلام داشت که زمان گفتگو پيرامون برنامه اتمی ایران بسر آمده است.
بعد از آن ايران خواستار ديدن علائم بيشتری از سوی واشينگتن برای اثبات حسن نيت آن کشور شد. در اقدام جنبی ديگری، ايران آزاد ساختن پيش هنگام دارايی های نگاهداری شده خود در امريکا را خواستار گرديد و پس از انجام دو انفجار مهيب در عراق که شيعيان و بخصوص زائران ايرانی را هدف قرار داده بود، آیت الله علی خامنه ای نيز بعد از متهم ساختن امريکا به دست داشتن در انفجار های ياد شده، بار ديگر برضرورت خروج نيروهای آن کشور از عراق اصرار ورزيد: موضوعی که پيشتر، پيرامون لزوم خروج نيروهای امريکائی از افغانستان نيز مطرح شده بود.
پيش از آن محافل مطبوعاتی ايرانی نزديک به دولت نيز در فرصت های متعدد اعلام داشته بودند، که دنيس راس، در حقيقت نماينده اسرائيل و در نتيجه حامی آن کشور است.
به اين ترتيب، دولت ايران بمنظور کاهش امکان گفتگو ی مستقيم با واشينگتن و همچنين تضعيف موقعيت خود در گروه ۱+۵ ( از راه رد آمادگی برای گفتگو پيرامون برنامه ها اتمی)، تکرار شعار های ضد اسرائيلی ( از زبان رئيس جمهور در کنفرانس دوربان ۲ در سوئيس)، بستن دست روسيه و چين برای ادامه حمايت نيم بند از تهران و تقويت مراکز متمايل به راست در درون مراکز تصميم گيری امريکا، تقريبا از هيچ فرصتی را از دست نداده است.
به اين ترتيب اگرچه هدف رسيدن به توافق با تهران، حد اقل تا تشکيل دولت بعدی، امکان پذير بنظر نميرسد، و بعد از تشکيل دولت بعدی نيز، فارغ از گرايش های سياسی آن، رسيدن به توافق اصولی و فراگير با ايران به سهولت وسرعت امکان پذير نخواهند بود، در عين حال، رسيدن به اجماع موثر تری در جامعه جهانی عليه ايران، در نتيجهء ادامه انعتاف ناپذيری تهران، ممکن تر از پيش خواهد نمود!
با وجود اينکه شرايط توسل به زور عليه ايران هنوز کاملا فراهم نيست، ولی زمينه سازی توجيهی و تبليغی آن هم اکنون آغاز شده است.
در صورت جدی تر شدن گزينه افزايش فشار عيه ايران، انتظار می رود که در روش های تجربه شده و کم تاثيرتر مورد استفاده قرارگرفته در قطعنامه های جاری شورای امنيت نيز تجديد نظر به عمل آيد.
انتظار ميرود که در صورت به نتيجه نرسيدن ديپلماسی مماشات و دعوت به گفتگو در قبال تهران، اعمال محدوديت های بعدی هم در زمينه های سياسی و هم تجاری، تجربه مرزهای تازه ای را هدف قرار دهد.
«موضوع پيش گيری از فروش و صادرات بنزين به ايران»
در گفتگوهای اخير کنگره امريکا و همچنين درطرح اخير سناتور مستقل جوزف ليبرمن، موضوع پيش گيری از فروش و صادرات بنزين به ايران مورد اشاره قرار گرفت.
در جهت تشديد تحريم های جاری ممکن است، محدوديت خريد نفت با توجه به تاثيرگذاری غير قابل انکار قطع درآمد های نفتی در رفتار های دولت ايران، و همچنين پيشبينی تاثير گذاری اقدام اخير در سياست داخلی ايران، تحريم ها ی بعدی ممکن است به محدود ساختن صادرات نفت ايران تعميم يابد.
دنيس راس ، مشاور مخصوص وزير خارجه امريکا در امور خليج فارس و جنوب غرب آسيا ( عملا ايران ) طی اولين ديدار مهم خود از منطقه در منصب تازه، با انجام گفتگوهای گسترده پيرامون آنچه «نگرانی های مشترک » معرفی کرده، رهبران کشورهای منطقه را در جريان تحولات تازه قرار داده و نحوه اعمال فشار های بعدی را با مسئولان کشورهای ميزبان در ميان خواهد گذاشت.
با توجه به وجود بيش از ۴ ميليون تن در روز ظرفيت اضافه توليد نفت خام نزد کشورهای عرب خليج فارس، و همچنين کاهش توليد و صدور نفت خام از سوی اوپک بمنظور پيشگيری از کاهش بيشتر قيمت نفت خام، قطع صدور نفت خام ايران به بازار های جهانی را ديگر کشورهای صادر کننده قادر اند با سرعت جبران کرده و مانع از بروز مشکلات عمده در بازار جهانی نفت بشوند.
اين اقدام در صورت جدی شدن، حتی با وجود ابراز همدردی صوری پاره ای از کشورهای نفت خيز منطقه با ايران ، در عمل با استقبال گسترده آنها روبر و خواهد شد. تنها نگرانی ممکن، تشديد بحران در منطقه و ارزيابی عکس العمل احتمالی ايران است که اقدام اخير را ممکن است بعنوان اعلام جنگ عليه خود تلقی کند.
همراهان نظامی ارشد دنيس راس در سفر رسمی او به منطقه: ژنرال جان آلن، معاون مرکز فرماندهی نيروهای مرکزی آمريکا، و نيز پونيت تالوار، سرپرست ارشد شورای امنيت ملی آمريکا، طی ديدار با رهبران عربستان سعودی، امارات متحده عربی، سلطان نشين عمان، بحرين، قطر، و مصر تلاش خواهند کرد ابعاد نظامی و امنيتی ناشی از شرايط حادث و نحوه مقابله با عکس العمل های احتمالی ايران را با آنها در ميان بگذارند.
