مردم ايتاليا روز یکشنبه برای شرکت در انتخابات دو روزه پارلمانی اين کشور پای صندوق های رای رفتند که نتيجه آن می تواند سيلیوو برلوسکونی را برای سومين بار به قدرت بازگرداند.
والتر ولترونی رهبر چپ ميانه «حزب دمکراتيک»، رقيب اصلی سيلويو برلوسکونی به شمار می رود.
ولترونی پيش از اين شهردار شهر رم بوده و دست آوردهای مهم فرهنگی در اين شهر داشته است. اگر چه آقای ولترونی خود را کانديدايی برای «تغيير» می خواند ولی شعارهای اصلی انتخاباتيش در مورد کاهش ماليات ها و برخورد سخت با تبهکاران چندان فرقی با شعارهای برلوسکونی ندارد.
تعداد زيادی از ۴۷ ميليون رای دهنده ايتاليايی در حالی شصت و دومين دولت اين کشور پس از جنگ جهانی دوم را انتخاب می کنند ، که در مورد شرايط اقتصادی کشور و ثبات سياسی ايتاليا چندان خوشبين نيستند.
رومانو پرودی که کميسيونر سابق اتحاديه اروپا بود در آوريل سال ۲۰۰۶، توانست پس از شکست سيلويو برلوسکونی، دولت ائتلافی خود را با شرکت احزاب چپ تشکيل دهد ولی دولت وی فقط ۲۰ ماه دوام آورد و درگيری ها بين اعضای دولت ائتلافی موجب شد که وی در ماه ژانويه استعفا کرده و اعلام انتخابات عمومی کند.
برلوسکونی تنها نخست وزير ايتاليا در ۵۰ سال گذشته است که توانست يک دوره کامل يعنی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ در مقام خود باقی بماند.
طبق نظرسنجی ها ، وی بين شش تا نه درصد از رقيب خود والتر ولترونی جلوتر است ، اين در حالی است که يک سوم از ايتاليايی ها می گويند در دقايق آخر تصميم می گيرند به چه کسی رای بدهند چرا که تفاوت چندانی بين رقبا نيست.
والتر ولترونی، « بله ما می توانيم»، شعار انتخاباتی باراک اوباما از اميدهای رياست جمهوری حزب دمکرات آمريکا را از آن خود کرده است، ولی مردم ايتاليا چندان اعتمادی به سياستمداران ندارند.
فرانسسکو آنتونازی يک معلم ۵۴ ساله به رويترز می گويد:« من اهميت نمی دهم چه کسی انتخاب شود. من فقط دولتی می خواهم که دوام بياورد.»
کشور ايتاليا که چهارمين اقتصاد اروپا محسوب می شود در ماه های اخير دچار دشواری های متعددی از جمله عدم فروش شرکت هواپيمايی آليتاليا و کاهش رشد اقتصادی بوده است.
در دهه گذشته اقتصاد ايتاليا رشد کندتری از ديگر کشورهای اتحاديه اروپا داشته است.
