اعتصاب غذای جمعی از روشنفکران ايرانی و تحصن گروه های مختلفی از حاميان اين اعتصاب در مقابل مقر سازمان ملل در نيويورک،عصر جمعه دوم مرداد به پايان رسيد.
از ابتدای صبح روز سوم اين اعتصاب،حضور تعدادی از طرفداران سلطنت پهلوی در سوی ديگر ميدان جلب توجه می کرد. بخصوص که با خود پرچم بزرگ «شير و خورشيد» را به همراه آورده بودند تا به نوعی عليه اعتصاب کنندگان و متحصنان که از ابتدا اعلام کرده بودند هيچ پرچمی را به اهتزاز در نخواهند آورد، عمل کنند. در دو روز پيش از نيز چنين جمعی حاضر بودند تعدادی بيشتر از انگشتان دو دست. اما در روز آخر اين تعداد بيش از روزهای گذشته بود اما ساعاتی پس از آغاز برنامه،به مرور متفرق شدند. شعارها و مواضع اين تعداد از حاضران به گونه ای بود که اعتصاب کنندگان و متحصنين را «حاميان جمهوری اسلامی» می خواندند.
همين حضور چند روزه اين گروه که با «هو کردن» سخنرانان همراه می شد باعث شد تا اکبر گنجی در ابتدای برنامه روز سوم در سخنانی تلويحا به اين اقدامات واکنش نشان دهد.
«اعتراض به رژيمی که دزد و دروغگو است»
گنجی با اشاره به اينکه «پس از چند دهه مبارزه طيف های مختلف بر اصولی چون دموکراسی و آزادی و حقوق بشر توافق داريم» گفت:«همه برای عبور از خودکامه گی به دموکراسی مبارزه می کنيم و يکی از مشخصه های حکومت های ديکتاتوری اين است که حق ويژه ای برای قشری قايل می شود.»
اين روزنامه نگار و روشنفکر ايرانی در ادامه گفت:«جمهوری اسلامی از ابتدا برای روحانيت حق ويژه قايل شد و ديگرانی هم حق ويژه برای يک خاندان قايل هستند. در حالی که دموکراسی نظامی است که همه با هم برابرند. دموکراسی مسابقه ای است که نتايج آن مشخص نيست.حالا جالب است که برخی گروه ها از همين حالا به يک خاندان حق ويژه می دهند که تا آخر و به شکل ميراثی حکومت کنند. همانگونه که جمهوری اسلامی به روحانيت اين حق را داده است.»
گنجی با تاکيد بر اينکه «ما اينجا جمع شده ايم برای اعتراض به رژيمی که دزد و دروغگو است» گفت:«اما جالب است که خارج از ايران نيز برخی گروه ها هستند که تا هرجا تجمع و اعتراضی شکل می گيرد می خواهند بگويند اين تجمع مال گروه ما است. اين هم دزدی است.دموکراسی يعنی يک رژيم پلوراليستی.»
وی با اشاره به گروه مخالفی که اعتصابيون اعتراض می کرد گفت: «ما از هر نوع تجمعی دفاع می کنيم اما تجمع هيچ گروهی را برهم نمی زنيم. اگر سی سال است که در امريکا زندگی می کنيم و هنوز اين موضوع را ياد نگرفته ايم چگونه به مردم ايران وعده دموکراسی می دهيد؟»
گنجی با اشاره به تجربه خود از کنفرانس برلين تا کنون گفت:«جالب است که در طول اين سال ها در هر نقطه از اروپا و آمريکا تجمع اعتراض آميزی برای مبارزه با حکومت سرکوب گر ايران انجام می شود چند گروهی هم هستند که می آيند و با همين تجمعات اعتراض آميز مبارزه می کنند!»
وی تاکيد کرد:«ما مستقليم و استقلال داريم. نه به جمهوری اسلامی وابسته ايم و نه دولت امريکا. يک عده نشسته اند و از واشينگتن و لوس آنجلس و شهرهای ديگر و به دولت امريکا می گويند برويد ايران را بمباران کنيد و حکومت را تحويل ما بدهيد. اگر واقعا اهل مبارزه ايد برويد به تهران و با حکومت بجنگيد.»
گنجی با اشاره به اينکه وقتی انقلاب شد ١٩ ساله بود به مواضع آيت الله خمينی پيش از انقلاب اشاره کرد و گفت:«پيش از انقلاب حرفی از ولايت فقيه نبود و تاکيد می شد که ما خواهان جمهوری مثل فرانسه هستيم اما ما را فريب دادند. ما هيچ حق ويژه ای برای هيچ خاندان و صنفی قايل نيستيم.»
پس از پايان سخنان گنجی، پيام علی کشتگر به اعتصاب کنندگان و متحصنين خوانده شد. حسين کمالی استاد دانشگاه کلمبيا سخنران بعدی مراسم بود. وی با اشاره به اينکه «حکومت در حال سرکوب و فريب عده بزرگی از مردم است» خواهان تداوم اعتراض به سرکوب ها و حفظ و تشکيل گروه ها و سازماندهی نيروها شد.
آقای کمالی با ذکر اين نکته که ايرانی ها در «انشعاب و انحلال» متبحرند گفت: «آنچه مهم است استمرار اين حرکت است.»
«فکر می کردند کودتا می کنند ...و همه چيز تمام می شود»
فاطمه حقيقت جو،نماينده سابق مجلس شورای اسلامی سخنران بعدی بود که به پشت تريبون آمد. وی با اشاره به سخنان خطيب جمعه همان روز تهران (احمد خاتمی) در مورد «فصل الخطاب» بودن موضع «ولی فقيه» گفت:«رهبر فکر می کند که اگر بيايد بگويد فلانی رئيس جمهور است همه چيز تمام می شود. رهبری که خودش رهبر کودتا است معلوم است که فصل الخطاب نيست. سخن و موضع رهبری زمانی می تواند فصل الخطاب تلقی شود که رهبر در جايگاه بی طرفی و در جهت آرای مردم باشد نه اينکه بر ضد مردم خودش عمل کند.»
حقيقت جو با تاکيد بر اينکه «استراتژی آنها النصر و بالرعب است» خاطر نشان کرد:«فکر می کردند کودتا می کنند و عده ای را بازداشت و می کشند و همه چيز تمام می شود اما ديديم نشد.»
وی ادامه داد:«از ده دوازده سال پيش حرف يک عده نظامی افراطی اين بود که اگر ۲٠٠ نفر را بازداشت کنيم اصلاحات ريشه کن می شود و اکنون هم همين کار را انجام دادند.»
اين نماينده سابق تاکيد کرد: «اين جنبش سبز عامل اتحاد ايرانيان در کل دنيا شده است و بايد تاکيد کنيم به نام ملت ايران اجازه نخواهيم داد در ۴ سال اينده آب خوش از گلوی کودتاچيان پايين برود.»
حقيقت جو با تاکيد بر اينکه «احمدی نژاد چون منتخب مردم نيست،هيچ تنفيذی مشروعيت ندارد»گفت:«گرفتن پست رياست جمهوری هم در اين شرايط هم غصبی و هم باطل است و مود قبول ملت ايران نخواهد بود.»
وی همچنين از دبيرکل سازمان ملل خواست تا به ايران برود و با رهبران اپوزيسيون – موسوی و کروبی- ديدار کند و خواهان آزادی تمامی زندانيان سياسی شود. اين فعال سياسی در پايان تاکيد کرد:«مردم ايران تا سقوط استبداد در ايران به اعتراضات خود ادامه خواهد داد.»
در ادامه برنامه آقای طاهر احمد زاده از فعالان و زندانيان سرشناس ايرانی که چندين فرزند خود را در نظام شاهنشاهی و جمهوری اسلامی از دست داد، سخنان کوتاهی را ايراد کرد. پس از وی، دختر آقای احمد زاده نيز با خانواده های بازداشت شدگان و کشته شدگان اعتراضات اخير همدردی کرد.
آرش نراقی ديگر سخنران سومين روز اعتصاب و تحصن در مقابل سازمان ملل بود. وی در سخنان خود به مقوله «امنيت و معيشت» و تفاوت هايش با «حق امنيت و حق معيشت» پرداخت.
اين استاد دانشگاه در بخشی از سخنان خود گفت: «حق تامين نمی شود مگر اينکه موثر بودن تعيين سرنوشت صاحبان حق تضمين شود.» وی با اشاره به انتخابات و اعتراضات پس از آن گفت: «نه گفتن مردم در انتخابات اخير نشان داد که دوران پدرسالاری به سر آمده و مردم بدنبال حق مشارکت موثر خود هستند.»
«کودتای انتخاباتی»
نراقی با اشاره به «کودتای انتخاباتی» در ايران گفت:«حکومت با نقض حق تعيين موثر سرنوشت توسط مردم يکی از پايه های مشروعيت خود را ويران کرد.»
در ادامه خانم نيره توحيدی در سخنان خود به نقش زنان در تحولات اخير و بخصوص روزهای انتخابات و پس از آن پرداخت وگفت:«در طول چند سال اخير نقش زنان به اندازه ای برجسته بوده که تاثير زيادی بر فعاليت زنان در جهان و بخصوص منطقه گذاشته است.»
وی در بخش از سخنان خود تاکيد کرد که حضور پر رنگ زنان در عرصه های مختلف «منحصر به يک طبقه اجتماعی يا يک تفکر نبوده ونيست.» اين استاد دانشگاه و پژوهشگر مسايل زنان به انتقاد شديد از دولت احمدی نژاد پرداخت و از اقداماتی چون «طرح امنيت اجتماعی»،«تعطيلی برخی روزنامه ها»،«بستن ان جی او هايی چون کانون مدافعان حقوق بشر»،«لايحه قانون خانواده» به عنوان نمونه هايی از عملکرد «ناقضانه» دولت نهم ياد کرد.
عبدی کلانتری يکی از اعتصاب غذا کنندگان، سخنران بعدی مراسم بود که در سخنان خود به ريشه های حکومت«فقاهتی» در ايران پرداخت. وی با اشاره به مواضع آيت الله خمينی گفت:«بنيانگذار جمهوری اسلامی هرگز جمهوريخواه نبود و به درستی خود را وارث شيخ فضل الله نوری می دانست.»
اين روشنفکر ايرانی همچنين گفت:«روشنفکران نبايد هراس داشته باشند که بگويند جمهوريت با ولايت نمی خواند.» وی تاکيد کرد:«ما مردم ايران سفيه نيستيم که به ولايت نياز داشته باشيم.ما روشنفکران و هنرمندان صغير هم نيستيم که به «ارشاد» نياز داشته باشيم.» عبدی کلانتری همچين يادآور شد که «رای مردم نه تنها بايد شمرده شود بلکه بايد تحقق اش تضمين شود.»
«خوزه کازانوا» از جامعه شناسان برجسته معاصر دنيا نيز از شخصيت هايی بود که روز جمعه به جمع متحصنين آمد و در سخنانی کوتاه حمايت خود را از خواسته های معترضان اعلام کرد. خانم «جوئن لندی» از فعالان چپ آمريکا نيز به عنوان نماينده «کمپين صلح و دموکراسی» در تجمع حاضر شد و از معترضان اعلام حمايت کرد.
«نل هيکس» از حقوقدانان امريکايی نيز به نمايندگی از طرف سازمان «حقوق بشر اول» در سخنان کوتاهی از خواسته ها متحصنين در زمينه حقوق بشر در ايران حمايت کرد.
کاظم علمداری ديگر سخنران اين مراسم بود که در سخنان خود به بررسی «جنبش سبز» ايران پرداخت و يادآور شد که «مقاومت مردم کليد پيشبرد حرکت است و بايد ادامه پيدا کند.» اين استاد دانشگاه همچنين گفت:«آنچه اتفاق افتاده برگشت ناپذير است و هيچ ديکتاتوری در تاريخ نتوانسته است پيش بينی کند که چه زمانی سقوط خواهد کرد.»
محمد برقعی روشنفکر و استاد دانشگاه نيز در ادامه به بيان ديدگاه های خود پرداخت. وی با تاکيد بر انيکه «ما در گذرگاه تاريخی هستيم» گفت:«آنها فقط رای ما را ندزديدند بلکه بسياری از ارزش های ما را نيز دزديده اند، ارزش هايی چون عدالت و استقلال و..»
«آیت الله خامنه ای مشروعیت خود را از دست داده است»
علی اکبر موسوی خوئينی، نماينده سابق مجلس سخنران ديگر سومين روز اعتصاب و تحصن بود. وی در سخنان خود گفت:«آنهايی که در اين مدت استراحت و خواب و آرامش مردم را گرفته اند و اين خون ها را ريخته اند بايد بدانند که نمی گذاريم خواب آرامش داشته باشد. اجازه نخواهيم داد فردی که با زور و تقلب و تحقير مردم سرکار آمده است آرامش داشته باشد. هرجا قدم بگذارد مردم سبز پوش نخواهند گذاشت کاری از پيش ببرد.»
وی با خطاب قرار دادن آيت الله خامنه ای گفت: «با کاری که انتخابات رياست جمهوری کرديد اعتبار و مشروعيت خود را از دست داده ايد.چنين کسی نمی تواند به کس ديگری اعتبار بدهد.مراسم تنفيذ حکم رياست جمهوری هم فاقد هرگونه اعتباری خواهد بود.»
عبدالعلی رضايی استاد دانشگاه که از تورنتو به جمع اعتصاب کنندگان حضور داشت نيز در ادامه سخنان خود را بيان کرد.
وی با اشاره به مساله «پرچم» در اعترضات مختلف ايرانيان گفت: «پرچم هر کشوری با رفراندوم تصويب می شوذ هيچ کسی نمی تواند پرچم يا نمادی را تحميل کند.» آقای رضايی در بررسی تحولات اخير در ايران، «درکنار هم قرار گرفتن سه نسل را» از شخصه های بارز حرکت جنبش سبز دانست و گفت:«بايد کاری کنيم اين سه نسل همچنان با هم مرتبط بمانند.»
چند گروه موسيقی نيز با حضور در تجمع به اجرای برنامه پرداختند. با اين تفاصيل اعتصاب غذا و تحصن سه روزه جمعی از روشنفکران و فعالان مدنی ايرانی در مقابل سازمان ملل به پايان رسيد. نامه متحصنين و اعلام خواسته ايشان نيز در طول اين سه روز از سوی حاضرين امضا می شد تا به سازمان ملل تخويل داده شود. در روز آخر مراسم اعلام شد که در سه روز اين مراسم ١۶٠ نفر در اعتصاب غذا بودند که اسامی آنها ثبت شده بود.
از ابتدای صبح روز سوم اين اعتصاب،حضور تعدادی از طرفداران سلطنت پهلوی در سوی ديگر ميدان جلب توجه می کرد. بخصوص که با خود پرچم بزرگ «شير و خورشيد» را به همراه آورده بودند تا به نوعی عليه اعتصاب کنندگان و متحصنان که از ابتدا اعلام کرده بودند هيچ پرچمی را به اهتزاز در نخواهند آورد، عمل کنند. در دو روز پيش از نيز چنين جمعی حاضر بودند تعدادی بيشتر از انگشتان دو دست. اما در روز آخر اين تعداد بيش از روزهای گذشته بود اما ساعاتی پس از آغاز برنامه،به مرور متفرق شدند. شعارها و مواضع اين تعداد از حاضران به گونه ای بود که اعتصاب کنندگان و متحصنين را «حاميان جمهوری اسلامی» می خواندند.
همين حضور چند روزه اين گروه که با «هو کردن» سخنرانان همراه می شد باعث شد تا اکبر گنجی در ابتدای برنامه روز سوم در سخنانی تلويحا به اين اقدامات واکنش نشان دهد.
«اعتراض به رژيمی که دزد و دروغگو است»
گنجی با اشاره به اينکه «پس از چند دهه مبارزه طيف های مختلف بر اصولی چون دموکراسی و آزادی و حقوق بشر توافق داريم» گفت:«همه برای عبور از خودکامه گی به دموکراسی مبارزه می کنيم و يکی از مشخصه های حکومت های ديکتاتوری اين است که حق ويژه ای برای قشری قايل می شود.»
اين روزنامه نگار و روشنفکر ايرانی در ادامه گفت:«جمهوری اسلامی از ابتدا برای روحانيت حق ويژه قايل شد و ديگرانی هم حق ويژه برای يک خاندان قايل هستند. در حالی که دموکراسی نظامی است که همه با هم برابرند. دموکراسی مسابقه ای است که نتايج آن مشخص نيست.حالا جالب است که برخی گروه ها از همين حالا به يک خاندان حق ويژه می دهند که تا آخر و به شکل ميراثی حکومت کنند. همانگونه که جمهوری اسلامی به روحانيت اين حق را داده است.»
گنجی با تاکيد بر اينکه «ما اينجا جمع شده ايم برای اعتراض به رژيمی که دزد و دروغگو است» گفت:«اما جالب است که خارج از ايران نيز برخی گروه ها هستند که تا هرجا تجمع و اعتراضی شکل می گيرد می خواهند بگويند اين تجمع مال گروه ما است. اين هم دزدی است.دموکراسی يعنی يک رژيم پلوراليستی.»
وی با اشاره به گروه مخالفی که اعتصابيون اعتراض می کرد گفت: «ما از هر نوع تجمعی دفاع می کنيم اما تجمع هيچ گروهی را برهم نمی زنيم. اگر سی سال است که در امريکا زندگی می کنيم و هنوز اين موضوع را ياد نگرفته ايم چگونه به مردم ايران وعده دموکراسی می دهيد؟»
بیشتر بخوانید:
راهپيمايی جهانی در اعتراض به سرکوب معترضان در ايران
سخنرانی فعالان مدنی در دومين روز از اعتصاب غذای عده ای از ايرانيان در نیویورک
راهپيمايی جهانی در اعتراض به سرکوب معترضان در ايران
سخنرانی فعالان مدنی در دومين روز از اعتصاب غذای عده ای از ايرانيان در نیویورک
وی تاکيد کرد:«ما مستقليم و استقلال داريم. نه به جمهوری اسلامی وابسته ايم و نه دولت امريکا. يک عده نشسته اند و از واشينگتن و لوس آنجلس و شهرهای ديگر و به دولت امريکا می گويند برويد ايران را بمباران کنيد و حکومت را تحويل ما بدهيد. اگر واقعا اهل مبارزه ايد برويد به تهران و با حکومت بجنگيد.»
گنجی با اشاره به اينکه وقتی انقلاب شد ١٩ ساله بود به مواضع آيت الله خمينی پيش از انقلاب اشاره کرد و گفت:«پيش از انقلاب حرفی از ولايت فقيه نبود و تاکيد می شد که ما خواهان جمهوری مثل فرانسه هستيم اما ما را فريب دادند. ما هيچ حق ويژه ای برای هيچ خاندان و صنفی قايل نيستيم.»
پس از پايان سخنان گنجی، پيام علی کشتگر به اعتصاب کنندگان و متحصنين خوانده شد. حسين کمالی استاد دانشگاه کلمبيا سخنران بعدی مراسم بود. وی با اشاره به اينکه «حکومت در حال سرکوب و فريب عده بزرگی از مردم است» خواهان تداوم اعتراض به سرکوب ها و حفظ و تشکيل گروه ها و سازماندهی نيروها شد.
آقای کمالی با ذکر اين نکته که ايرانی ها در «انشعاب و انحلال» متبحرند گفت: «آنچه مهم است استمرار اين حرکت است.»
«فکر می کردند کودتا می کنند ...و همه چيز تمام می شود»
فاطمه حقيقت جو،نماينده سابق مجلس شورای اسلامی سخنران بعدی بود که به پشت تريبون آمد. وی با اشاره به سخنان خطيب جمعه همان روز تهران (احمد خاتمی) در مورد «فصل الخطاب» بودن موضع «ولی فقيه» گفت:«رهبر فکر می کند که اگر بيايد بگويد فلانی رئيس جمهور است همه چيز تمام می شود. رهبری که خودش رهبر کودتا است معلوم است که فصل الخطاب نيست. سخن و موضع رهبری زمانی می تواند فصل الخطاب تلقی شود که رهبر در جايگاه بی طرفی و در جهت آرای مردم باشد نه اينکه بر ضد مردم خودش عمل کند.»
حقيقت جو با تاکيد بر اينکه «استراتژی آنها النصر و بالرعب است» خاطر نشان کرد:«فکر می کردند کودتا می کنند و عده ای را بازداشت و می کشند و همه چيز تمام می شود اما ديديم نشد.»
وی ادامه داد:«از ده دوازده سال پيش حرف يک عده نظامی افراطی اين بود که اگر ۲٠٠ نفر را بازداشت کنيم اصلاحات ريشه کن می شود و اکنون هم همين کار را انجام دادند.»
اين نماينده سابق تاکيد کرد: «اين جنبش سبز عامل اتحاد ايرانيان در کل دنيا شده است و بايد تاکيد کنيم به نام ملت ايران اجازه نخواهيم داد در ۴ سال اينده آب خوش از گلوی کودتاچيان پايين برود.»
حقيقت جو با تاکيد بر اينکه «احمدی نژاد چون منتخب مردم نيست،هيچ تنفيذی مشروعيت ندارد»گفت:«گرفتن پست رياست جمهوری هم در اين شرايط هم غصبی و هم باطل است و مود قبول ملت ايران نخواهد بود.»
وی همچنين از دبيرکل سازمان ملل خواست تا به ايران برود و با رهبران اپوزيسيون – موسوی و کروبی- ديدار کند و خواهان آزادی تمامی زندانيان سياسی شود. اين فعال سياسی در پايان تاکيد کرد:«مردم ايران تا سقوط استبداد در ايران به اعتراضات خود ادامه خواهد داد.»
در ادامه برنامه آقای طاهر احمد زاده از فعالان و زندانيان سرشناس ايرانی که چندين فرزند خود را در نظام شاهنشاهی و جمهوری اسلامی از دست داد، سخنان کوتاهی را ايراد کرد. پس از وی، دختر آقای احمد زاده نيز با خانواده های بازداشت شدگان و کشته شدگان اعتراضات اخير همدردی کرد.
آرش نراقی ديگر سخنران سومين روز اعتصاب و تحصن در مقابل سازمان ملل بود. وی در سخنان خود به مقوله «امنيت و معيشت» و تفاوت هايش با «حق امنيت و حق معيشت» پرداخت.
اين استاد دانشگاه در بخشی از سخنان خود گفت: «حق تامين نمی شود مگر اينکه موثر بودن تعيين سرنوشت صاحبان حق تضمين شود.» وی با اشاره به انتخابات و اعتراضات پس از آن گفت: «نه گفتن مردم در انتخابات اخير نشان داد که دوران پدرسالاری به سر آمده و مردم بدنبال حق مشارکت موثر خود هستند.»
«کودتای انتخاباتی»
نراقی با اشاره به «کودتای انتخاباتی» در ايران گفت:«حکومت با نقض حق تعيين موثر سرنوشت توسط مردم يکی از پايه های مشروعيت خود را ويران کرد.»
در ادامه خانم نيره توحيدی در سخنان خود به نقش زنان در تحولات اخير و بخصوص روزهای انتخابات و پس از آن پرداخت وگفت:«در طول چند سال اخير نقش زنان به اندازه ای برجسته بوده که تاثير زيادی بر فعاليت زنان در جهان و بخصوص منطقه گذاشته است.»
وی در بخش از سخنان خود تاکيد کرد که حضور پر رنگ زنان در عرصه های مختلف «منحصر به يک طبقه اجتماعی يا يک تفکر نبوده ونيست.» اين استاد دانشگاه و پژوهشگر مسايل زنان به انتقاد شديد از دولت احمدی نژاد پرداخت و از اقداماتی چون «طرح امنيت اجتماعی»،«تعطيلی برخی روزنامه ها»،«بستن ان جی او هايی چون کانون مدافعان حقوق بشر»،«لايحه قانون خانواده» به عنوان نمونه هايی از عملکرد «ناقضانه» دولت نهم ياد کرد.
عبدی کلانتری يکی از اعتصاب غذا کنندگان، سخنران بعدی مراسم بود که در سخنان خود به ريشه های حکومت«فقاهتی» در ايران پرداخت. وی با اشاره به مواضع آيت الله خمينی گفت:«بنيانگذار جمهوری اسلامی هرگز جمهوريخواه نبود و به درستی خود را وارث شيخ فضل الله نوری می دانست.»
اين روشنفکر ايرانی همچنين گفت:«روشنفکران نبايد هراس داشته باشند که بگويند جمهوريت با ولايت نمی خواند.» وی تاکيد کرد:«ما مردم ايران سفيه نيستيم که به ولايت نياز داشته باشيم.ما روشنفکران و هنرمندان صغير هم نيستيم که به «ارشاد» نياز داشته باشيم.» عبدی کلانتری همچين يادآور شد که «رای مردم نه تنها بايد شمرده شود بلکه بايد تحقق اش تضمين شود.»
«خوزه کازانوا» از جامعه شناسان برجسته معاصر دنيا نيز از شخصيت هايی بود که روز جمعه به جمع متحصنين آمد و در سخنانی کوتاه حمايت خود را از خواسته های معترضان اعلام کرد. خانم «جوئن لندی» از فعالان چپ آمريکا نيز به عنوان نماينده «کمپين صلح و دموکراسی» در تجمع حاضر شد و از معترضان اعلام حمايت کرد.
«نل هيکس» از حقوقدانان امريکايی نيز به نمايندگی از طرف سازمان «حقوق بشر اول» در سخنان کوتاهی از خواسته ها متحصنين در زمينه حقوق بشر در ايران حمايت کرد.
کاظم علمداری ديگر سخنران اين مراسم بود که در سخنان خود به بررسی «جنبش سبز» ايران پرداخت و يادآور شد که «مقاومت مردم کليد پيشبرد حرکت است و بايد ادامه پيدا کند.» اين استاد دانشگاه همچنين گفت:«آنچه اتفاق افتاده برگشت ناپذير است و هيچ ديکتاتوری در تاريخ نتوانسته است پيش بينی کند که چه زمانی سقوط خواهد کرد.»
محمد برقعی روشنفکر و استاد دانشگاه نيز در ادامه به بيان ديدگاه های خود پرداخت. وی با تاکيد بر انيکه «ما در گذرگاه تاريخی هستيم» گفت:«آنها فقط رای ما را ندزديدند بلکه بسياری از ارزش های ما را نيز دزديده اند، ارزش هايی چون عدالت و استقلال و..»
«آیت الله خامنه ای مشروعیت خود را از دست داده است»
علی اکبر موسوی خوئينی، نماينده سابق مجلس سخنران ديگر سومين روز اعتصاب و تحصن بود. وی در سخنان خود گفت:«آنهايی که در اين مدت استراحت و خواب و آرامش مردم را گرفته اند و اين خون ها را ريخته اند بايد بدانند که نمی گذاريم خواب آرامش داشته باشد. اجازه نخواهيم داد فردی که با زور و تقلب و تحقير مردم سرکار آمده است آرامش داشته باشد. هرجا قدم بگذارد مردم سبز پوش نخواهند گذاشت کاری از پيش ببرد.»
وی با خطاب قرار دادن آيت الله خامنه ای گفت: «با کاری که انتخابات رياست جمهوری کرديد اعتبار و مشروعيت خود را از دست داده ايد.چنين کسی نمی تواند به کس ديگری اعتبار بدهد.مراسم تنفيذ حکم رياست جمهوری هم فاقد هرگونه اعتباری خواهد بود.»
عبدالعلی رضايی استاد دانشگاه که از تورنتو به جمع اعتصاب کنندگان حضور داشت نيز در ادامه سخنان خود را بيان کرد.
وی با اشاره به مساله «پرچم» در اعترضات مختلف ايرانيان گفت: «پرچم هر کشوری با رفراندوم تصويب می شوذ هيچ کسی نمی تواند پرچم يا نمادی را تحميل کند.» آقای رضايی در بررسی تحولات اخير در ايران، «درکنار هم قرار گرفتن سه نسل را» از شخصه های بارز حرکت جنبش سبز دانست و گفت:«بايد کاری کنيم اين سه نسل همچنان با هم مرتبط بمانند.»
چند گروه موسيقی نيز با حضور در تجمع به اجرای برنامه پرداختند. با اين تفاصيل اعتصاب غذا و تحصن سه روزه جمعی از روشنفکران و فعالان مدنی ايرانی در مقابل سازمان ملل به پايان رسيد. نامه متحصنين و اعلام خواسته ايشان نيز در طول اين سه روز از سوی حاضرين امضا می شد تا به سازمان ملل تخويل داده شود. در روز آخر مراسم اعلام شد که در سه روز اين مراسم ١۶٠ نفر در اعتصاب غذا بودند که اسامی آنها ثبت شده بود.
