محمود عباس، رييس تشکيلات خود گردان فلسطينی درمقاله ای که سه شنبه در روزنامه آمريکايی نيويورک تايمز منتشر شده، خواستار شناسايی کشور مستقل فلسطين شده است.
وی می گوید فلسطينی ها شايسته ی برخورداری از اين چنين کشوری هستند.»
ابو مازن در اين مقاله، خواهان شناسايی کشور مستقل فلسطين از سوی سازمان ملل شده، و نوشته است که درخواست فلسطينی ها در اين راستا از مجمع عمومی سازمان ملل را در ماه سپتامبر، شهريور، نبايد يک «اقدام يکجانبه» تلقی کرد.
محمود عباس تاکيد کرده است که فلسطينی ها از سازمان ملل می خواهند که حق زندگی آنها را «در ۲۲ درصد از اراضی باقی مانده از سرزمين های تاريخی» تضمين کند.
رييس تشکيلات فلسطينی افزوده است که «عليرغم همه کارشکنی های اسرائيل با هدف جلوگيری از عضويت فلسطين در سازمان ملل، فلسطينی ها همه ی شرايط لازم را برای رسيدن به استقلال کشور، بر اساس کنوانسيون سال ۱۹۳۳ همآيش مونته ويدئو، در زمينه ی حقوق و وظايف کشورها، اجابت کرده اند، و ملت فلسطين، بارها ازتاييد مجامع جهانی برای رسيدن به استقلال برخوردار شده است.
ابو مازن در اين بخش، از جمله به حکم دادگاه بين المللی اشاره کرده است که در سال ۲۰۰۴، سرزمين های سال ۱۹۶۷ را، عليرغم بودن زير اشغال اسرائيل، کشور فلسطين توصيف کرده بود.
آقای عباس نوشته است که «آخرين مانع در راه استقلال فلسطين، اشغالگری اسرائيل است - در حالی که فلسطينی ها همه ی الزامات برای داشتن يک کشور، مانند توان برقراری ارتباط با کشورهای جهان، هيئت های نمايندگی سياسی و سفارتخانه، و عضويت در بانک جهانی، صندوق بين المللی پول و اتحاديه اروپا را بدست آورده اند.»
به نوشته ابو مازن، «تنها اشغالگری اسرائيل نمی گذارد که ظرفيت ملی فلسطينی ها به صورت تبديل شدن به يک کشور، مورد استفاده ی کامل قرار گيرد؛ امری که نبايد سازمان ملل از برسميت شناختن کشور مستقل ما بازدارد.»
محمود عباس در اين مقاله افزوده است، «بسياری نسبت به ارزش برسميت شناختن کشور مستقل فلسطين درحالی که اشغالگری هنوز ادامه دارد، ابراز ترديد می کنند؛ برخی نيز ما را متهم می کنند که روند صلح را با مخاطره روبرو کرده ايم؛ اما برخلاف اظهارات نتانياهو، نخست وزير اسرائيل، گزينه فلسطينی ها انتخاب آشتی داخلی فلسطينی يا صلح با اسرائيل نيست؛ بلکه مسئله اصلی رسيدن به راه حلی است که وجود دو کشور را درميانه ی يهودی نشين ها امکان پذير کند.»
رييس تشکيلات خود گردان فلسطينی نوشته است که «برسميت شناختن کشور مستقل فلسطين از سوی جامعه جهانی، نزاع اسرائيلی- فلسطينی را به نزاعی قانونی تبديل می کند و آن را از حالت تنها يک معضل سياسی خارج می کند»، و در آن صورت، راه برای تامين حقوق ما در نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد، مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل و ديوان بين المللی لاهه هموار می شود.«
محمود عباس که رهبر جنبش فتح نيز هست، در اين مقاله در نيويورک تايمز، اسرائيل را مسئول ناکامی روند صلح خاورميانه معرفی کرده و نوشته است «فلسطينی ها نمی توانند تا ابد منتظر اسرائيل باقی بمانند- آن هم در حالی که اسرائيل يهودی نشين های تازه ای به کرانه باختری می فرستد و حق فلسطينی ها را از سرزمين و اماکن مقدس خود، بويژه بيت المقدس، سلب می کند.«
ابو مازن با نوميدی نوشته است «حتی فشارهای سياسی آمريکا يا تضمين های مختلف، پروژه ی يهودی نشين ها را متوقف نکرده است.»
در همين حال، رييس تشکيلات خود گردان فلسطينی افزوده است که همچنان به مسير مذاکره با اسرائيل متعهد است اما «نظر به ناکامی های اسرائيلی، فلسطينی ها اکنون ما به جامعه بين المللی رو کرده و انتظار داريم که فرصت خاتمه عادلانه نزاع را از راه مسالمت جويانه به ما اعطاء کند.»
آقای عباس نوشته است که در اين راستا است که «استقلال کشور فلسطين، گامی بسيار حايز اهميت محسوب خواهد شد.»
ابو مازن نوشته است که آخرين بار که قضيه ی فلسطينی در کانون تريبون سازمان ملل قرار گرفت، سال ۱۹۴۷ ميلادی؛ زمان رای گيری بر سر قطعنامه تقسيم اين سرزمين ميان يهوديان و فلسطينی ها بود.
آقای عباس در ادامه مقاله خود در نيويورک تايمزادعا کرده است که در پی تصويب آن قطعنامه (در بيست و نهم نوامبر ۱۹۴۷)، يهوديان شروع به اخراج فلسطينی ها کردند تا اکثريت يهودی در کشور آتی خود را تضمين کنند.
محمود عباس در اشاره ای نيز به رخدادهای بی سابقه روز يکشنبه اين هفته، همزمان با «يوم النکبه»، مبنی بر هجوم همزمان هزاران فلسطينی از سوريه، لبنان، مصر، غزه و کرانه باختری به سوی مرزهای اسرائيل، در مقاله خود درنيويورک تايمز نوشت که اين افراد، «نوادگان نسل های فلسطينی های رانده شده هستند که رويای بازگشت به سرزمين اجدادی خود را دارند.»
انتشارمقاله ی آقای عباس درنيويورک تايمز ضمن فراخوان از جامعه بين المللی برای برسميت شناختن کشور مستقل فلسطين تا سه ماه ديگر، درحالی است که بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل، شامگاه دوشنبه در نطقی در کنست، پارلمان اسرائيل، گفت که «فلسطينی ها بايد ابتداء کشور اسرائيل را به عنوان يک سرزمين برای يهوديان برسميت بشناسند.»
آقای نتانياهو گفت «حاضر به صلح با دشمنی است که بخواهد نزاع ديرينه را برای هميشه پايان دهد و کشور مستقل را تنها برای تداوم اين نزاع نخواهد.»
نخست وزيراسرائيل پنجشنبه، نوزدهم مه، برای ايراد سخنرانی درباره صلح در برابر کنگره آمريکا به واشينتگتن می رود، و ارزيابی شده است که باراک اوباما، رييس جمهوری آمريکا نيز در روزهای آينده، نطق مهمی در باره امور خاورميانه و خطاب به مردم و رهبران کشورهای عربی و اسلامی، از جمله در باره نزاع اسرائيلی- فلسطينی ايراد کند.
وی می گوید فلسطينی ها شايسته ی برخورداری از اين چنين کشوری هستند.»
ابو مازن در اين مقاله، خواهان شناسايی کشور مستقل فلسطين از سوی سازمان ملل شده، و نوشته است که درخواست فلسطينی ها در اين راستا از مجمع عمومی سازمان ملل را در ماه سپتامبر، شهريور، نبايد يک «اقدام يکجانبه» تلقی کرد.
محمود عباس تاکيد کرده است که فلسطينی ها از سازمان ملل می خواهند که حق زندگی آنها را «در ۲۲ درصد از اراضی باقی مانده از سرزمين های تاريخی» تضمين کند.
رييس تشکيلات فلسطينی افزوده است که «عليرغم همه کارشکنی های اسرائيل با هدف جلوگيری از عضويت فلسطين در سازمان ملل، فلسطينی ها همه ی شرايط لازم را برای رسيدن به استقلال کشور، بر اساس کنوانسيون سال ۱۹۳۳ همآيش مونته ويدئو، در زمينه ی حقوق و وظايف کشورها، اجابت کرده اند، و ملت فلسطين، بارها ازتاييد مجامع جهانی برای رسيدن به استقلال برخوردار شده است.
ابو مازن در اين بخش، از جمله به حکم دادگاه بين المللی اشاره کرده است که در سال ۲۰۰۴، سرزمين های سال ۱۹۶۷ را، عليرغم بودن زير اشغال اسرائيل، کشور فلسطين توصيف کرده بود.
آقای عباس نوشته است که «آخرين مانع در راه استقلال فلسطين، اشغالگری اسرائيل است - در حالی که فلسطينی ها همه ی الزامات برای داشتن يک کشور، مانند توان برقراری ارتباط با کشورهای جهان، هيئت های نمايندگی سياسی و سفارتخانه، و عضويت در بانک جهانی، صندوق بين المللی پول و اتحاديه اروپا را بدست آورده اند.»
به نوشته ابو مازن، «تنها اشغالگری اسرائيل نمی گذارد که ظرفيت ملی فلسطينی ها به صورت تبديل شدن به يک کشور، مورد استفاده ی کامل قرار گيرد؛ امری که نبايد سازمان ملل از برسميت شناختن کشور مستقل ما بازدارد.»
محمود عباس در اين مقاله افزوده است، «بسياری نسبت به ارزش برسميت شناختن کشور مستقل فلسطين درحالی که اشغالگری هنوز ادامه دارد، ابراز ترديد می کنند؛ برخی نيز ما را متهم می کنند که روند صلح را با مخاطره روبرو کرده ايم؛ اما برخلاف اظهارات نتانياهو، نخست وزير اسرائيل، گزينه فلسطينی ها انتخاب آشتی داخلی فلسطينی يا صلح با اسرائيل نيست؛ بلکه مسئله اصلی رسيدن به راه حلی است که وجود دو کشور را درميانه ی يهودی نشين ها امکان پذير کند.»
رييس تشکيلات خود گردان فلسطينی نوشته است که «برسميت شناختن کشور مستقل فلسطين از سوی جامعه جهانی، نزاع اسرائيلی- فلسطينی را به نزاعی قانونی تبديل می کند و آن را از حالت تنها يک معضل سياسی خارج می کند»، و در آن صورت، راه برای تامين حقوق ما در نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد، مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل و ديوان بين المللی لاهه هموار می شود.«
محمود عباس که رهبر جنبش فتح نيز هست، در اين مقاله در نيويورک تايمز، اسرائيل را مسئول ناکامی روند صلح خاورميانه معرفی کرده و نوشته است «فلسطينی ها نمی توانند تا ابد منتظر اسرائيل باقی بمانند- آن هم در حالی که اسرائيل يهودی نشين های تازه ای به کرانه باختری می فرستد و حق فلسطينی ها را از سرزمين و اماکن مقدس خود، بويژه بيت المقدس، سلب می کند.«
ابو مازن با نوميدی نوشته است «حتی فشارهای سياسی آمريکا يا تضمين های مختلف، پروژه ی يهودی نشين ها را متوقف نکرده است.»
در همين حال، رييس تشکيلات خود گردان فلسطينی افزوده است که همچنان به مسير مذاکره با اسرائيل متعهد است اما «نظر به ناکامی های اسرائيلی، فلسطينی ها اکنون ما به جامعه بين المللی رو کرده و انتظار داريم که فرصت خاتمه عادلانه نزاع را از راه مسالمت جويانه به ما اعطاء کند.»
آقای عباس نوشته است که در اين راستا است که «استقلال کشور فلسطين، گامی بسيار حايز اهميت محسوب خواهد شد.»
ابو مازن نوشته است که آخرين بار که قضيه ی فلسطينی در کانون تريبون سازمان ملل قرار گرفت، سال ۱۹۴۷ ميلادی؛ زمان رای گيری بر سر قطعنامه تقسيم اين سرزمين ميان يهوديان و فلسطينی ها بود.
آقای عباس در ادامه مقاله خود در نيويورک تايمزادعا کرده است که در پی تصويب آن قطعنامه (در بيست و نهم نوامبر ۱۹۴۷)، يهوديان شروع به اخراج فلسطينی ها کردند تا اکثريت يهودی در کشور آتی خود را تضمين کنند.
محمود عباس در اشاره ای نيز به رخدادهای بی سابقه روز يکشنبه اين هفته، همزمان با «يوم النکبه»، مبنی بر هجوم همزمان هزاران فلسطينی از سوريه، لبنان، مصر، غزه و کرانه باختری به سوی مرزهای اسرائيل، در مقاله خود درنيويورک تايمز نوشت که اين افراد، «نوادگان نسل های فلسطينی های رانده شده هستند که رويای بازگشت به سرزمين اجدادی خود را دارند.»
انتشارمقاله ی آقای عباس درنيويورک تايمز ضمن فراخوان از جامعه بين المللی برای برسميت شناختن کشور مستقل فلسطين تا سه ماه ديگر، درحالی است که بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل، شامگاه دوشنبه در نطقی در کنست، پارلمان اسرائيل، گفت که «فلسطينی ها بايد ابتداء کشور اسرائيل را به عنوان يک سرزمين برای يهوديان برسميت بشناسند.»
آقای نتانياهو گفت «حاضر به صلح با دشمنی است که بخواهد نزاع ديرينه را برای هميشه پايان دهد و کشور مستقل را تنها برای تداوم اين نزاع نخواهد.»
نخست وزيراسرائيل پنجشنبه، نوزدهم مه، برای ايراد سخنرانی درباره صلح در برابر کنگره آمريکا به واشينتگتن می رود، و ارزيابی شده است که باراک اوباما، رييس جمهوری آمريکا نيز در روزهای آينده، نطق مهمی در باره امور خاورميانه و خطاب به مردم و رهبران کشورهای عربی و اسلامی، از جمله در باره نزاع اسرائيلی- فلسطينی ايراد کند.
