ابی لينکلن که نام اصليش آنا ماريا وولدريچ بود در ششم اوت سال ۱۹۳۰ در شيکاگو به دنيا آمد و در ۱۴ اوت سال ۲۰۱۰ در ۸۰ سالگی در نيويورک چشم از جهان فرو بست.
او در ابتدای فعاليت هنری خود با نام های آنا ماريا، گبی لی و گبی وولدريچ آواز خواند و از سال ۱۹۵۶ نام ابی لينکلن را برای خود برگزيد و در جهان موسيقی با اين نام شهرتی افسانه ای کسب کرد.
ابی لينکلن پس از ترک شيکاگو به ميشيگان رفت و در سن ۱۶ سالگی در سال های دبيرستان برای نخستين بار پای به صحنه گذاشت و سپس در ۲۱ سالگی حرفه آوازخوانی را با ارکستر در کاليفرنيا آغاز کرد.
در ۱۹۵۶ با ايفای نقش کوچکی در فيلم کمدی موزيکال « The girl can' help it» به سينما نيز راه يافت. در ۱۹۵۷ با جازيست مشهور ماکس روچ آشنا شد که در بسياری از کنسرت ها او را همراهی می کرد. در ۱۹۶۲ با ماکس روچ ازدواج کرد و در ۱۹۷۰ از يکديگر جدا شدند.
ابی لينکلن در چند فيلم ديگر نيز شرکت کرد. در ۱۹۶۸ برای ايفای نقش در فيلم «for love of ivy » در برابر سيدنی پواتيه نامزد دريافت جايزه گلدن گلوب شد.
از سال های ۶۰ زير نفوذ ماکس روچ، ابی لينکلن زينت و زرق و برق صحنه را کنار گذاشت و با ترک لباس های مجلل ردای سياهان آفريقا را به تن کرد، موسيقی اش رنگ سياسی گرفت و در زمينه حقوق مدنی به عنوان وکيل سياه پوستان عليه تبعيض نژادی با پشتکار مبارزه کرد.
ابی لينکلن از يک خانواده فقير بود. پدرش مستخدم بود و ۱۱ خواهر و برادر داشت. او در سال ۲۰۰۳ جايزه مسترز جاز را دريافت کرد. پس از انتشار ۲۰ آلبوم موفق، در سال ۲۰۰۷ با نوشتن و اجرای ترانه «ابی سينگر ابی» نشان داد که همچنان خلاق و پر انرژی است.
دوست ابی لينکلن، کارگردان آمريکايی، کارول فريدمن که فيلم مستندی از زندگی او ساخته است درباره اش می گويد: « در جهان زنانی وجود دارند که يا زيبا هستند يا دلير و يا نابغه، اما ابی لينکلن همه اين ويژگی ها را يک جا داشت و نبود او فقدان بزرگی است. »
او در ابتدای فعاليت هنری خود با نام های آنا ماريا، گبی لی و گبی وولدريچ آواز خواند و از سال ۱۹۵۶ نام ابی لينکلن را برای خود برگزيد و در جهان موسيقی با اين نام شهرتی افسانه ای کسب کرد.
ابی لينکلن پس از ترک شيکاگو به ميشيگان رفت و در سن ۱۶ سالگی در سال های دبيرستان برای نخستين بار پای به صحنه گذاشت و سپس در ۲۱ سالگی حرفه آوازخوانی را با ارکستر در کاليفرنيا آغاز کرد.
در ۱۹۵۶ با ايفای نقش کوچکی در فيلم کمدی موزيکال « The girl can' help it» به سينما نيز راه يافت. در ۱۹۵۷ با جازيست مشهور ماکس روچ آشنا شد که در بسياری از کنسرت ها او را همراهی می کرد. در ۱۹۶۲ با ماکس روچ ازدواج کرد و در ۱۹۷۰ از يکديگر جدا شدند.
ابی لينکلن در چند فيلم ديگر نيز شرکت کرد. در ۱۹۶۸ برای ايفای نقش در فيلم «for love of ivy » در برابر سيدنی پواتيه نامزد دريافت جايزه گلدن گلوب شد.
از سال های ۶۰ زير نفوذ ماکس روچ، ابی لينکلن زينت و زرق و برق صحنه را کنار گذاشت و با ترک لباس های مجلل ردای سياهان آفريقا را به تن کرد، موسيقی اش رنگ سياسی گرفت و در زمينه حقوق مدنی به عنوان وکيل سياه پوستان عليه تبعيض نژادی با پشتکار مبارزه کرد.
ابی لينکلن از يک خانواده فقير بود. پدرش مستخدم بود و ۱۱ خواهر و برادر داشت. او در سال ۲۰۰۳ جايزه مسترز جاز را دريافت کرد. پس از انتشار ۲۰ آلبوم موفق، در سال ۲۰۰۷ با نوشتن و اجرای ترانه «ابی سينگر ابی» نشان داد که همچنان خلاق و پر انرژی است.
دوست ابی لينکلن، کارگردان آمريکايی، کارول فريدمن که فيلم مستندی از زندگی او ساخته است درباره اش می گويد: « در جهان زنانی وجود دارند که يا زيبا هستند يا دلير و يا نابغه، اما ابی لينکلن همه اين ويژگی ها را يک جا داشت و نبود او فقدان بزرگی است. »
