در ميان نمايندگان ۱۸۹ کشور جهان که بمنظور بازنگری پيمان منع گسترش سلاح های هسته ای در محله مانهاتان نيويورک گرد آمده اند، محمود احمدی نژاد تنها رييس دولتی است که هدايت هيات نمايندگی کشور خود را شخصا عهده دار شده است.
بجز کشور ميزبان که وزير خارجه خود را به کنفرانس اعزام داشته، بقيه کشور های عموما به شرکت در سطح معاون وزير خارجه و يا اعزام سفير خود در سازمان ملل اکتفا کرده اند.
سه کشورهای دارای سلاح هسته ای يعنی هند، اسرائيل و کره شمالی در کنفرانس حضور نيافته اند. کره شمالی در سال ۲۰۰۶ از پيمان منع گسترش سلاحهای هسته ای خارج شده و دو کشور هند و اسرائيل تاکنون از پيوستن به آن خود داری ورزيده اند.
دليل اصلی اقدام بی سابقه رييس دولت ايران و ايفای نقشی که ساير کشور های بر عهده معاون وزير خارجه خود نهاده اند، استفاده از يک فرصت تبليغاتی تازه برای مطرح شدن در رسانه های خارجی است.
با وجود کاهش نسبی ميزان توجه رسانه های خارجی به اظهارات تکراری احمدی نژاد در ماههای اخير، وی همچنان در رديف شناخته شده ترين خبر ساز ترين چهره های سياسی جهان قراردارد.
شهرت بين المللی احمدی نژاد با طرح نقطه نظرهای جنجالی او عليه اسرائيل و محو آن کشور از نقشه جهان آغاز شد و تدريجا با تکرار نفی قتل و عام يهوديان توسط رژيم نازی ها (هالوکاست ) و همچنين ترديد در مورد عوامل اصلی حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در نيويورک افزايش يافت.
فارغ از نوع شناخت و طبيعت قضاوت مردم جهان از محمود احمدی نژاد، برخورداری از شهرت جهانی، او را به سوی کيش واهی شخصيت سوق داده و در اطرافيان او نيز گمانه ای دال بر اهميت داشتن انديشه های وی ايجاد کرده است.
بر اين پايه، بنظر ميرسد احمدی نژاد و اطرافيان او، در گفت و شنود روزانه و بده بستان فکری در ميان خود، اين باور را پرورش ميدهند، که جهان در انتظار انتشار انديشه خلاق او برای خروج از بن بستهای فلسفی، سياسی، اقتصادی، امنيتی و اجتماعی است.
بيان نظرهايی از جانب او، مانند آنچه در نامه طولانی وی خطاب به وزرای خارجه کشور های عضو گروه ۱+۵ درج و از آن بنام بسته پيشنهادی ايران نام برده شد، و متعاقبا طرح ۶ پيشنهاد برای بهبود پيمان شانگهای که ايران در آن بعنوان عضو ناظر پذيرفته شده، نمونه های از تراوشات فکری ايشان و اطرافيان رييس دولت ايران برای اصلاح نظام جهانی بشمار ميرود.
آقای احمدی نژاد در گذشته از راه ارسال نامه به شخصيتها ی بين المللی و سران کشورهای بزرگ جهان، منجمله جورج بوش رييس جمهور سابق و اوباما رييس کنونی امريکا، انگلامرکل صدر آعظم آلمان، سرکوزی رييس جمهور فرانسه و بانکی مون دبير کل سازمان ملل نيز نظر های خود را در مورد مسائل با اهميت جهانی با آنها در ميان گذاشته است.
پيش از آقای احمدی نژاد، شماری از ديگر سران دولتها، بخصوص در کشور های کوچک افريقايی، رفتارهايی از اين دست را در پيش گرفته و در زمان خود به شهرت قابل ملاحظه ای نيز دست يافته اند.
از جمله معروفترين اين چهره ها معمر قذافی رييس جمهور کنونی و مادام العمر ليبی است. کتاب سبز قذافی که همچنان از طريق سفارتخانه های ليبی در کشورهای جهان توزيع و با اصرار در اختيار مراجعين قرار ميگيرد، حاوی رهنمود های سرهنگ قذافی برای نجات جهان است.
گروهبان ايدی امين دادا، ديکتاتور سابق اوگاندا، چهره شناخته شده ديگری بود که تا پيش سقوط در سال ۱۹۷۹ ، بيش ده سال دنيای سياست را با سيرک و صحنه تئاتر يکی کرده و هر روز بمنظور گرمتر کردن معرکه نمايش کمدی تازه ای را تدارک ميديد.
ميراث ديکتاتور امين برای اوگاندا ۳۰۰.۰۰۰ کشته و ويرانه ای فقر زده و خود او در نگاه رسانه های جهانی، وسيله ای برای خبر سازی و سرگرم ساختن مردم بود. امين در اواخر حکومت، خود را نامزد پادشاهی اسکاتلند ساخت!
رابرت موگابه رييس جمهور زيمباوه از ديگر چهره های شناخته شده جنجالی جهان است. او شهرت خود را از راه ناسزا گويی به رهبران بريتانيا و آمريکا اندوخته است. رابرت موگابه که پاره ای رسانه های غربی از او با لقب " باب ديوانه " ياد ميکنند، در طول دوران رييس جمهوری خود با از ميان بردن کشاورزی و توليد، رودزيا را که اينک زيمباوه نام گرفته از يک کشور ثروتمند و مولد به يک سرزمين سوخته و فقر زده تبديل کرده است.
ميزان تورم سال جاری در زيمباوه ۱۱ هزار درصد است بطوريکه در نتيجه بی ارزش شدن پول محلی برای خريد يک روزنامه ميبايد بيش از حجم روزنامه، پول کاغذی آن کشور را همراه داشت.
امپراطور بدل بوکاسا، گروهبانی که در کشور "افريقای مرکزی " - مستعمره سابق فرانسه به قدرت رسيد و بعد خود را امپراطور ناميد و پيش از خلع شدن در سال ۱۹۷۹ ، کشور فقير خود را فقير تر از پيش ساخت، و همچنين موبوتو سسه سه کو رهبر سابق کنگو که تا سال ۱۹۹۷ در آن کشور بر سر کار ماند و عليرغم ويرانی کشورش از ثروتمند ترين مردان جهان شد، در زمان خود از جمله شناخته شده ترين چهره ها سياسی روز محسوب ميشدند.
شگرد اصلی چهره هايی از نوع قذافی، بوکاسا، موگابه، و ايدی امين، و موبوتو، قرار گرفتن مستقيم در برابر قرار دادهای شناخته شده اجتماعی و تقابل با روالی است که در نگاه مردم متعارفی جهان عادی تلقی گرديده و به همين جهت پذيرش عمومی يافته است.
در اين نوع تقابل مستقيم معيار های متعارفی، سياه به جنگ سفيدی ميرود، اختناق مدعی آزادی ميشود، جبر، اختيار را ناحق ميخواند و ظلم را عين عدالت ميبيند، گناهکار خود را در جايگاه قضاوت قرار ميدهد و ظالم مظلوم نمايی ميکند، و جنگ طلب کشتار مخالفان را اقدامی برای تامين صلح معرفی ميکند.
آقای محمود احمدی نژاد که بنظر ميرسد حضور خود را در نيو يورک بارديگر ضروری تشخيص داده، بجای اعزام معاون وزير خارجه جمهوری اسلامی و حفظ سطح سابق شرکت ايران در دو کنفرانس مشابه سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵ ، علاوه بر ارتقاء سطح نماينده ايران از معاون وزير خارجه به سطح رييس دولت، اينبار علی اکبر صالحی، معاون رييس جمهور، متکی وزير خارجه، هاشمی ثمره مشاور اول رييس جمهور، رحيم مشائی رييس دفتر رييس جمهور و دهها عضو وزارت خارجه و دفاتر متعدد وابسته به نهاد رييس جمهوری را نيز برای تاکيد بر اهميت اين رويداد، عليرغم هزينه های چشمگير، با خود همراه کرده است.
آقای محمود احمدی نژاد در پيام خود به کنفرانس بازبينی پيمان منع گسترش سلاحهای اتمی، بيش و کم در همان مسيری گام بر داشت که مورد علاقه رسانه های جمعی و در تقابل کامل با معيار های پذيرفته شده و متعارفی است. ايران در شرايط کنونی متهم به نقض مفاد پيمان منع گسترش سلاحهای اتمی است و به اين خاطر بيش از هر کشور ديگر از سوی جامعه جهانی تحت فشار قرار دارد.
رييس دولت ايران برای کنفرانس نيو يورک و در موضوع اصلاح ان پی تی، ۵ رهنمود بهمراه داشت. يکی از اين رهنمود های ايشان " ضرورت اصلاح ان پی تی " بود که در هر حال هدف کنفرانس جاری است !
اخراج پنج کشور دارنده سلاحهای هسته ای از آژانس بين المللی آژانس اتمی و شورای حکام، بمنظور اصلاح ان-پی-تی، پيشنهاد ديگر آقای احمدی نژاد بود. پيمان منع گسترش سلاحهای هسته ای ۴۰ سال پيش با ابتکار امريکا بمنظور پيش گيری از پيوستن ساير کشور های جهان به جمع دارندگان سلاحهای هسته ای پيشنهاد شد و اينک ۱۸۹ کشور جهان به مفاد آن ملحق شده اند.
اخراج کشور های دارنده سلاحهای هسته ای از شورای امنيت پيشنهاد ديگر بود که آقای احمدی نژاد برای اصلاح پيمان مطرح ساخت. پنج کشور اوليه دارنده سلاح هسته ای، با دارا بودن حق وتو اعضاء اصلی و ثابت شورای امنيت بشمار ميروند حال آنکه آقای احمدی نژاد خواستار اخراج آنها از شورای امنيت شده است.
دو پيشنهاد ديگر آقای احمدی نژاد در مورد انجام کار گروهی، بسيار بديهی و تکراری بنظر ميرسد و ظاهرا بمنظور افزايش شماره پيشنهادات صورت گرفته تا ايجاد يک موج تازه در افکار عمومی جهان .
بی ترديد چنانچه پيشنهادات ارائه آقای احمدی نژاد به کنفرانس ان پی تی، توسط يک عضو ساده وزارت خارجه جمهوری اسلامی و يا نمايندگی ايران در سازمان ملل نيز صورت ميگرفت، در تاثير گذاری اندک آن تفاوت عمده ای صورت حاصل نميشد.
از اين رو شايد تنها نتيجه قابل انتظار از مسافرت پر هزينه رييس دولت ايران و همراهان متعدد ايشان به نيويورک، به تجديد فرصت برگزاری يکی دو مصاحبه با رسانه های خارجی، و همچنين ملاقات دوباره با اعضاء خانواده های کارکنان نمايندگی سياسی ايران در دفتر سازمان ملل محدود بماند.
بجز کشور ميزبان که وزير خارجه خود را به کنفرانس اعزام داشته، بقيه کشور های عموما به شرکت در سطح معاون وزير خارجه و يا اعزام سفير خود در سازمان ملل اکتفا کرده اند.
سه کشورهای دارای سلاح هسته ای يعنی هند، اسرائيل و کره شمالی در کنفرانس حضور نيافته اند. کره شمالی در سال ۲۰۰۶ از پيمان منع گسترش سلاحهای هسته ای خارج شده و دو کشور هند و اسرائيل تاکنون از پيوستن به آن خود داری ورزيده اند.
دليل اصلی اقدام بی سابقه رييس دولت ايران و ايفای نقشی که ساير کشور های بر عهده معاون وزير خارجه خود نهاده اند، استفاده از يک فرصت تبليغاتی تازه برای مطرح شدن در رسانه های خارجی است.
با وجود کاهش نسبی ميزان توجه رسانه های خارجی به اظهارات تکراری احمدی نژاد در ماههای اخير، وی همچنان در رديف شناخته شده ترين خبر ساز ترين چهره های سياسی جهان قراردارد.
شهرت بين المللی احمدی نژاد با طرح نقطه نظرهای جنجالی او عليه اسرائيل و محو آن کشور از نقشه جهان آغاز شد و تدريجا با تکرار نفی قتل و عام يهوديان توسط رژيم نازی ها (هالوکاست ) و همچنين ترديد در مورد عوامل اصلی حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در نيويورک افزايش يافت.
فارغ از نوع شناخت و طبيعت قضاوت مردم جهان از محمود احمدی نژاد، برخورداری از شهرت جهانی، او را به سوی کيش واهی شخصيت سوق داده و در اطرافيان او نيز گمانه ای دال بر اهميت داشتن انديشه های وی ايجاد کرده است.
بر اين پايه، بنظر ميرسد احمدی نژاد و اطرافيان او، در گفت و شنود روزانه و بده بستان فکری در ميان خود، اين باور را پرورش ميدهند، که جهان در انتظار انتشار انديشه خلاق او برای خروج از بن بستهای فلسفی، سياسی، اقتصادی، امنيتی و اجتماعی است.
بيان نظرهايی از جانب او، مانند آنچه در نامه طولانی وی خطاب به وزرای خارجه کشور های عضو گروه ۱+۵ درج و از آن بنام بسته پيشنهادی ايران نام برده شد، و متعاقبا طرح ۶ پيشنهاد برای بهبود پيمان شانگهای که ايران در آن بعنوان عضو ناظر پذيرفته شده، نمونه های از تراوشات فکری ايشان و اطرافيان رييس دولت ايران برای اصلاح نظام جهانی بشمار ميرود.
آقای احمدی نژاد در گذشته از راه ارسال نامه به شخصيتها ی بين المللی و سران کشورهای بزرگ جهان، منجمله جورج بوش رييس جمهور سابق و اوباما رييس کنونی امريکا، انگلامرکل صدر آعظم آلمان، سرکوزی رييس جمهور فرانسه و بانکی مون دبير کل سازمان ملل نيز نظر های خود را در مورد مسائل با اهميت جهانی با آنها در ميان گذاشته است.
پيش از آقای احمدی نژاد، شماری از ديگر سران دولتها، بخصوص در کشور های کوچک افريقايی، رفتارهايی از اين دست را در پيش گرفته و در زمان خود به شهرت قابل ملاحظه ای نيز دست يافته اند.
از جمله معروفترين اين چهره ها معمر قذافی رييس جمهور کنونی و مادام العمر ليبی است. کتاب سبز قذافی که همچنان از طريق سفارتخانه های ليبی در کشورهای جهان توزيع و با اصرار در اختيار مراجعين قرار ميگيرد، حاوی رهنمود های سرهنگ قذافی برای نجات جهان است.
گروهبان ايدی امين دادا، ديکتاتور سابق اوگاندا، چهره شناخته شده ديگری بود که تا پيش سقوط در سال ۱۹۷۹ ، بيش ده سال دنيای سياست را با سيرک و صحنه تئاتر يکی کرده و هر روز بمنظور گرمتر کردن معرکه نمايش کمدی تازه ای را تدارک ميديد.
ميراث ديکتاتور امين برای اوگاندا ۳۰۰.۰۰۰ کشته و ويرانه ای فقر زده و خود او در نگاه رسانه های جهانی، وسيله ای برای خبر سازی و سرگرم ساختن مردم بود. امين در اواخر حکومت، خود را نامزد پادشاهی اسکاتلند ساخت!
رابرت موگابه رييس جمهور زيمباوه از ديگر چهره های شناخته شده جنجالی جهان است. او شهرت خود را از راه ناسزا گويی به رهبران بريتانيا و آمريکا اندوخته است. رابرت موگابه که پاره ای رسانه های غربی از او با لقب " باب ديوانه " ياد ميکنند، در طول دوران رييس جمهوری خود با از ميان بردن کشاورزی و توليد، رودزيا را که اينک زيمباوه نام گرفته از يک کشور ثروتمند و مولد به يک سرزمين سوخته و فقر زده تبديل کرده است.
ميزان تورم سال جاری در زيمباوه ۱۱ هزار درصد است بطوريکه در نتيجه بی ارزش شدن پول محلی برای خريد يک روزنامه ميبايد بيش از حجم روزنامه، پول کاغذی آن کشور را همراه داشت.
امپراطور بدل بوکاسا، گروهبانی که در کشور "افريقای مرکزی " - مستعمره سابق فرانسه به قدرت رسيد و بعد خود را امپراطور ناميد و پيش از خلع شدن در سال ۱۹۷۹ ، کشور فقير خود را فقير تر از پيش ساخت، و همچنين موبوتو سسه سه کو رهبر سابق کنگو که تا سال ۱۹۹۷ در آن کشور بر سر کار ماند و عليرغم ويرانی کشورش از ثروتمند ترين مردان جهان شد، در زمان خود از جمله شناخته شده ترين چهره ها سياسی روز محسوب ميشدند.
شگرد اصلی چهره هايی از نوع قذافی، بوکاسا، موگابه، و ايدی امين، و موبوتو، قرار گرفتن مستقيم در برابر قرار دادهای شناخته شده اجتماعی و تقابل با روالی است که در نگاه مردم متعارفی جهان عادی تلقی گرديده و به همين جهت پذيرش عمومی يافته است.
در اين نوع تقابل مستقيم معيار های متعارفی، سياه به جنگ سفيدی ميرود، اختناق مدعی آزادی ميشود، جبر، اختيار را ناحق ميخواند و ظلم را عين عدالت ميبيند، گناهکار خود را در جايگاه قضاوت قرار ميدهد و ظالم مظلوم نمايی ميکند، و جنگ طلب کشتار مخالفان را اقدامی برای تامين صلح معرفی ميکند.
آقای محمود احمدی نژاد که بنظر ميرسد حضور خود را در نيو يورک بارديگر ضروری تشخيص داده، بجای اعزام معاون وزير خارجه جمهوری اسلامی و حفظ سطح سابق شرکت ايران در دو کنفرانس مشابه سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵ ، علاوه بر ارتقاء سطح نماينده ايران از معاون وزير خارجه به سطح رييس دولت، اينبار علی اکبر صالحی، معاون رييس جمهور، متکی وزير خارجه، هاشمی ثمره مشاور اول رييس جمهور، رحيم مشائی رييس دفتر رييس جمهور و دهها عضو وزارت خارجه و دفاتر متعدد وابسته به نهاد رييس جمهوری را نيز برای تاکيد بر اهميت اين رويداد، عليرغم هزينه های چشمگير، با خود همراه کرده است.
آقای محمود احمدی نژاد در پيام خود به کنفرانس بازبينی پيمان منع گسترش سلاحهای اتمی، بيش و کم در همان مسيری گام بر داشت که مورد علاقه رسانه های جمعی و در تقابل کامل با معيار های پذيرفته شده و متعارفی است. ايران در شرايط کنونی متهم به نقض مفاد پيمان منع گسترش سلاحهای اتمی است و به اين خاطر بيش از هر کشور ديگر از سوی جامعه جهانی تحت فشار قرار دارد.
رييس دولت ايران برای کنفرانس نيو يورک و در موضوع اصلاح ان پی تی، ۵ رهنمود بهمراه داشت. يکی از اين رهنمود های ايشان " ضرورت اصلاح ان پی تی " بود که در هر حال هدف کنفرانس جاری است !
اخراج پنج کشور دارنده سلاحهای هسته ای از آژانس بين المللی آژانس اتمی و شورای حکام، بمنظور اصلاح ان-پی-تی، پيشنهاد ديگر آقای احمدی نژاد بود. پيمان منع گسترش سلاحهای هسته ای ۴۰ سال پيش با ابتکار امريکا بمنظور پيش گيری از پيوستن ساير کشور های جهان به جمع دارندگان سلاحهای هسته ای پيشنهاد شد و اينک ۱۸۹ کشور جهان به مفاد آن ملحق شده اند.
اخراج کشور های دارنده سلاحهای هسته ای از شورای امنيت پيشنهاد ديگر بود که آقای احمدی نژاد برای اصلاح پيمان مطرح ساخت. پنج کشور اوليه دارنده سلاح هسته ای، با دارا بودن حق وتو اعضاء اصلی و ثابت شورای امنيت بشمار ميروند حال آنکه آقای احمدی نژاد خواستار اخراج آنها از شورای امنيت شده است.
دو پيشنهاد ديگر آقای احمدی نژاد در مورد انجام کار گروهی، بسيار بديهی و تکراری بنظر ميرسد و ظاهرا بمنظور افزايش شماره پيشنهادات صورت گرفته تا ايجاد يک موج تازه در افکار عمومی جهان .
بی ترديد چنانچه پيشنهادات ارائه آقای احمدی نژاد به کنفرانس ان پی تی، توسط يک عضو ساده وزارت خارجه جمهوری اسلامی و يا نمايندگی ايران در سازمان ملل نيز صورت ميگرفت، در تاثير گذاری اندک آن تفاوت عمده ای صورت حاصل نميشد.
از اين رو شايد تنها نتيجه قابل انتظار از مسافرت پر هزينه رييس دولت ايران و همراهان متعدد ايشان به نيويورک، به تجديد فرصت برگزاری يکی دو مصاحبه با رسانه های خارجی، و همچنين ملاقات دوباره با اعضاء خانواده های کارکنان نمايندگی سياسی ايران در دفتر سازمان ملل محدود بماند.
