برخی سگ ها را بهترین دوست انسان می خوانند. پرديس تبريز، پناهگاهی است برای سگ‌هايی که سرپناهی ندارند. همان‌هايی که جامعه آنها را به عنوان «سگ ولگرد» خطاب می‌کند، همان‌هايی که حضورشان اغلب تحمل نمی‌شود و حتی مورد آزار و اذيت هم قرار می‌گيرند. تمام اين‌ها موجب شده تا ژيلا پورايرانی پناهگاهی را برای اين گروه از حيوانات در نزديکی تبريز احداث کند.
خانم پورايرانی که خود در زمينه کارهای پزشکی فعاليت می‌کند می‌گويد: «ايده اوليه پرديس تبريز را از برخورد او با رفتار غير انسانی پيمانکاران شهرداری برای مقابله با جمعيت سگ‌ها گرفته است.»
ژيلا پورايرانی در اين باره می‌گويد: « به اين قضيه پی برديم که در معدوم‌گاه شهرداری شرکت خدماتی که کار معدوم سازی به آنها واگذار شده با دارو سگ ها را نمی کشند و به روش‌های مختلف مانند دار زدن، ضربه زدن به سر آنها يا گرسنه نگه داشتن، آنها را از بين می‌برند.»
هزينه‌های اين سازمان مردم نهاد، بسيار کمرشکن است. اين هزينه‌ها از طريق کمکهای مردم دوستدار حيوانات تأمين می‌شود و هر کس بر حسب تواناييهايش مبالغی را به پرديس تبريز اهدا می‌کند.
بنابراين در شرايطی که به گفته مسؤول اين پناهگاه، جمعيتی در حدود هزار نفر از اين اقدام پشتيبانی کرده‌اند، اما کسانی که کمک مالی انجام می دهند بيش از يکصد نفر نيستند که تنها تعدادی از آنها به طور ثابت هزينه‌های بالای نگاه داری از اين حيوانات را پرداخت می‌کنند.
ژيلا پورايرانی می‌گويد: « نهايتا ماهانه هزينه‌ای نزديک به شش يا هفت ميليون تومان هزينه پناهگاه است که جمع کردن اين هزينه کار بسيار مشکلی است.»
پناهگاه پرديس تبريز، تنها پناهگاه سگ‌های بی‌سرپرست در ايران نيست، اين پناهگاه به همراه تعدادی ديگر نظير «پناهگاه وفا» در شرايطی فعاليت می‌کنند که برخی از ارگانهای دولتی نظير نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران، طرح‌هايی را برای مقابله با سگ‌ها و صاحبان آنها به اجرا گذشته است.
با اين حال درچنين فضائی، صدا وسيمای استان آذربايجان شرقی با نگاهی متفاوت به استقبال از طرح تأسيس پرديس تبريز رفته و در گزارشی مجری و گزارشگر به مساله حق حيات برای همه موجودات زنده اشاره کرده اند.
در اين گزارش آمده است: «همه مخلوقات پروردگار حق حيات دارند، از انسان ناطق گرفته تا حيوانات زبان بسته، سگ‌ها هم از اين قاعده مستثنی نيستند، اما گاهی وجودشان باعث آزار و اذيت يا حتی انتقال بعضی از بيماريهاست. در همين شهر خودمان تبريز، سگ‌های ولگرد مشکلات زيادی را برای مردم به همراه داشته‌اند.»
اما نحوه برخورد مقام‌های مسؤول استان آذربايجان شرقی چنانچه خانم پورايرانی می‌گويد: « می‌تواند پشتوانه ارايه اين تصوير متفاوت بوده باشد.»
وی ادامه می‌دهد:« خوشبختانه مقامات استان با من بسيار همکاری کردند، حتی من اجازه احداث پناهگاه را از اداره کل دامپزشکی استان و از اداره کل محيط زيست استان گرفتم چون خودشان معدوم گاه را ديده بودند و خيلی تحت تأثير قرار گرفته بودند و تا آنجا که از دستشان بر می‌آمد به من کمک کردند. نمی‌گويم از نظر مالی ولی از خيلی جهات ديگر با ما همکاری کردند.»
سگ‌های پناهگاه پرديس معمولا از طريق تماس‌های تلفنی حيوان دوستان شناسايی و معرفی می‌شوند.
انتقال آنها به اين مکان نيز يکی ديگر از کارهايی است که آن هم توسط ژيلا پورايرانی يا همکاران او انجام می‌شود.
وی می‌افزايد: «بعضی مواقع که خود افراد حيوان دوست هستند من از آنها خواهش می‌کنم اين انتقال را انجام دهند ولی گاه می‌بينيم که خودشان تمايل ندارند و صرفا به خاطر اينکه جان حيوان را نجات دهند با ما تماس گرفته اند، اگر حيوان بزرگ باشد وانتی اجاره کرده و سريعا آن را به پناهگاه، منتقل می‌کنند.»
سگ های منتقل شده به پرديس ابتدا به حمام می‌روند و شسته می‌شوند، پس از آن معاينات پزشکی روی آنها صورت می‌گيرد و واکسينه می‌شوند و پيش از پيوستن به گله سگ‌ها يک ماهی به قرنطينه سگ‌ها سپرده می‌شوند.
اما محدوديت‌های مالی، مکانی و هدف اصلی اين پروژه که جلوگيری از کشتار سگ هاست موجب شده تا مسوولان پرديس تبريز از زاد و ولد کردن آنها جلوگيری کنند.
ژيلا پورايرانی در ادامه می‌گويد: «معمولا کارخانه دار‌ها، آنها که باغ و ويلا دارند مراجعه می‌کنند تا برای نگهداری ما سگ‌ها را واگذارکنيم، اما عده‌ای هم برای نگهداری و حمايت چه در خارج از ايران و چه در ايران باشند به ما مراجعه می‌کنند. سگ‌هايی که معلول هستند يا دستشان قطع شده يا پای آنها قطع شده، معمولا آنها را برای واگذاری نمی‌برند و ما در پناهگاه از آنها نگه داری می‌کنيم.»
در شرايطی که پناهگاه پرديس تبريز با مشکلات مالی و کوهی از کمبود منابع مالی وانسانی دست و پنجه نرم می‌کنند، صاحب زمينی که آن مجموعه در آن فعاليت می‌کند به تازگی خواستار باز پس گيری زمين خود شده است.
ژيلا پورايرانی در پايان می‌گويد: «امکانات مالی ما در اينجا بسيار محدود است، ای کاش مسوولين حداقل به ما زمينی بدهند و حمايت کنند.»
پناهگاه سگ‌های بی‌سرپرست پرديس تبريز از حاميان حيوانات خواسته است تا با اهدای وسايل مورد نياز سگ‌ها، مواد خوراکی و قبول سرپرستی سگ‌ها يا قبول پرداخت کمکهای مالی ثابت يا دوره‌ای به اين مجموعه کمک کنند.
