در واشينگتن، محافل سياسی و مطبوعاتی، گفتگوهای حامد کرزای، رئيس جمهوری افغانستان با باراک اوباما، رئيس جمهوری آمريکا و ديگر مقام های عاليرتبۀ آمريکا را مثبت ارزيابی کرده اند.
اکبر ايازی از مسئولان راديو اروپای آزاد – راديو آزادی نيز در گفتگو با راديو فردا، در واشنگتن می گويد: ابرهای تيره در روابط دو دولت برطرف شده است.
آقای ايازی در مورد گفت و گوی روسای جمهوری دو کشور می گوید: «به اعتقاد من هم اوباما و هم کرزای از کنفرانس مطبوعاتی مشترکشان خيلی راضی هستند. چون هر دوی آنها خوشبينانه صحبت کردند و نتيجه کنفرانس اين طور نشان می دهد که هر دو طرف از صحبت های خود، راضی هستند.»
يکی ديگر از مطالبی که در مطبوعات آمريکا به آن زياد پرداخته می شود، مسئله رشوه خواری در درون حکومت افغانستان است. آيا رشوه خواری به اين ميزانی که مطرح می شود در آنجا وجود دارد؟ و اگر وجود دارد، دولت آقای کرزای برای کنترل و رفع اين مشکل چه تدابيری انديشيده است؟
بله . فساد اداری در حکومت افغانستان وجود دارد. نه تنها رشوه خواری وجود دارد بلکه ميليون ها دلار برای اجرای پروژه های مختلف وارد افغانستان می شود و اکثريت اين پول ها به دست اشخاص مشخصی می رسد ، چه در درون حکومت و چه حتی بيرون از سيستم حکومت.
اين يکی از بزرگترين مشکلات افغانستان است. يکی از مسائلی است که پرزيدنت اوباما بر آن بسيار تاکيد دارد و معتقد است که بايد به اين موضوع هر چه سريعتر و بيشتر رسيدگی شده و حل شود.
آقای کرزای در اين اواخر يک کميسيونی برای رفع اين مشکل و از بين بردن فساد اداری و رشوه خواری تشکيل داد. اما تا آنجايی که من می دانم اين يک مشکل بزرگ در افغانستان است که گمان نمی کنم به اين سادگی حل شود.
دولت افغانستان نه تنها می گويد اين مشکل ماست ، بلکه معتقد است که اين مشکل جامعه بين المللی هم هست. چرا که به نظر حکومت افغانستان، جامعه بين المللی هم به شکلی از اشکال در اين رشوه خواری و فساد اداری به طور غير مستقيم راه دارد.
به اين دليل است که وقتی پولی به افغانستان می آيد اين پول مستقيما به دست حکومت افغانستان نمی رسد. به اين دليل است که به آن شکلی که بايد اين پول ها به مردم افغان برسد،به جامعه تزريق نمی شود.
در گفت و گويی که من با سخنگوی دولت آقای کرزای و همين طور خود آقای کرزای، رئيس جمهوری افغانستان، درجريان کنفرانس مشترک مطبوعاتی ايشان با آقای اوباما داشتم، ايشان گفتند که ظاهرا دولت افغانستان مشکلی با جمهوری اسلامی ايران ندارد؟ در حالی که بسياری از مقامهای آمريکايی، به ويژه فرماندهان نظامی، دولت ايران را به دخالت در امور جنگی افغانستان متهم می کنند. آقای ايازی، نظر شما در اين مورد چيست؟
مسئله ای که من هميشه رازش را درک نمی کنم اين است که حکومت افغانستان با وجود اينکه شواهدی دارد مبنی بر اين که حکومت ايران در مسائل افغانستان به شکی از اشکال، مداخله می کند. ولی بعضا حکومت افغانستان سعی دارد از آن چشم پوشی کند.
اگر هم چشم پوشی نمی کند، نمی خواهد که در ظاهر و در مظهر عام، به آن انتقاد کند. مثلا در مورد مسئله اعدام ۴۵ افغان در ايران که باعث تشنج مابين حکومت ايران و افغانستان شد، حکومت افغانستان آن گونه که مردم از او انتظار دارند، آن را با حکومت ايران مطرح نمی کند.
من راز اين مسئله را نمی فهمم. اما تا جايی که من از گزارش ها و شواهد موجود اطلاع دارم، می فهمم که ايران در مسائل داخلی افغانستان خيلی دخيل است.
البته، خوب. کمک های اقتصادی می کند. پروژه های خاصی در افغانستان دارد. اما مسائلی هم در کنارش وجود دارد که مردم افغانستان از آن راضی نيستند. مثلا در قلب افغانستان و در جنوب غرب اين کشور، بارها گزارش شده است که اسلحه ساخت ايران در اين منطقه ديده شده است.
يا اين که بارها گزارش شده است که حکومت ايران يا پاسداران انقلاب اسلامی، طالبان را تربيت می کنند. اين گزارشها وجود دارد. مسائل مربوط به مشکلات مهاجران افغان در ايران هم وجود دارد. و زندگی آنان با مشکلات زيادی مواجه است.
من فکر می کنم چون افغانستان در جنوب و در سمت پاکستان مشکلاتی دارد. از سويی با طالبان و القاعده درگير است. نمی خواهد با ايجاد يک جبهه ديگر در غرب افغانستان با ايران، روابطش را با ايران به حدی برساند که مداخله ايران از امروز بيشتر شود. ولی البته آمريکا و متحدانش از اين جهت انديشه ندارند (خيال کنم منظور ايشان اين بود که از اين جهت شک ندارند) که ايران در مسائل افغانستان مداخله می کند و دخيل است.
اکبر ايازی از مسئولان راديو اروپای آزاد – راديو آزادی نيز در گفتگو با راديو فردا، در واشنگتن می گويد: ابرهای تيره در روابط دو دولت برطرف شده است.
آقای ايازی در مورد گفت و گوی روسای جمهوری دو کشور می گوید: «به اعتقاد من هم اوباما و هم کرزای از کنفرانس مطبوعاتی مشترکشان خيلی راضی هستند. چون هر دوی آنها خوشبينانه صحبت کردند و نتيجه کنفرانس اين طور نشان می دهد که هر دو طرف از صحبت های خود، راضی هستند.»
يکی ديگر از مطالبی که در مطبوعات آمريکا به آن زياد پرداخته می شود، مسئله رشوه خواری در درون حکومت افغانستان است. آيا رشوه خواری به اين ميزانی که مطرح می شود در آنجا وجود دارد؟ و اگر وجود دارد، دولت آقای کرزای برای کنترل و رفع اين مشکل چه تدابيری انديشيده است؟
بله . فساد اداری در حکومت افغانستان وجود دارد. نه تنها رشوه خواری وجود دارد بلکه ميليون ها دلار برای اجرای پروژه های مختلف وارد افغانستان می شود و اکثريت اين پول ها به دست اشخاص مشخصی می رسد ، چه در درون حکومت و چه حتی بيرون از سيستم حکومت.
اين يکی از بزرگترين مشکلات افغانستان است. يکی از مسائلی است که پرزيدنت اوباما بر آن بسيار تاکيد دارد و معتقد است که بايد به اين موضوع هر چه سريعتر و بيشتر رسيدگی شده و حل شود.
آقای کرزای در اين اواخر يک کميسيونی برای رفع اين مشکل و از بين بردن فساد اداری و رشوه خواری تشکيل داد. اما تا آنجايی که من می دانم اين يک مشکل بزرگ در افغانستان است که گمان نمی کنم به اين سادگی حل شود.
دولت افغانستان نه تنها می گويد اين مشکل ماست ، بلکه معتقد است که اين مشکل جامعه بين المللی هم هست. چرا که به نظر حکومت افغانستان، جامعه بين المللی هم به شکلی از اشکال در اين رشوه خواری و فساد اداری به طور غير مستقيم راه دارد.
به اين دليل است که وقتی پولی به افغانستان می آيد اين پول مستقيما به دست حکومت افغانستان نمی رسد. به اين دليل است که به آن شکلی که بايد اين پول ها به مردم افغان برسد،به جامعه تزريق نمی شود.
در گفت و گويی که من با سخنگوی دولت آقای کرزای و همين طور خود آقای کرزای، رئيس جمهوری افغانستان، درجريان کنفرانس مشترک مطبوعاتی ايشان با آقای اوباما داشتم، ايشان گفتند که ظاهرا دولت افغانستان مشکلی با جمهوری اسلامی ايران ندارد؟ در حالی که بسياری از مقامهای آمريکايی، به ويژه فرماندهان نظامی، دولت ايران را به دخالت در امور جنگی افغانستان متهم می کنند. آقای ايازی، نظر شما در اين مورد چيست؟
مسئله ای که من هميشه رازش را درک نمی کنم اين است که حکومت افغانستان با وجود اينکه شواهدی دارد مبنی بر اين که حکومت ايران در مسائل افغانستان به شکی از اشکال، مداخله می کند. ولی بعضا حکومت افغانستان سعی دارد از آن چشم پوشی کند.
اگر هم چشم پوشی نمی کند، نمی خواهد که در ظاهر و در مظهر عام، به آن انتقاد کند. مثلا در مورد مسئله اعدام ۴۵ افغان در ايران که باعث تشنج مابين حکومت ايران و افغانستان شد، حکومت افغانستان آن گونه که مردم از او انتظار دارند، آن را با حکومت ايران مطرح نمی کند.
من راز اين مسئله را نمی فهمم. اما تا جايی که من از گزارش ها و شواهد موجود اطلاع دارم، می فهمم که ايران در مسائل داخلی افغانستان خيلی دخيل است.
البته، خوب. کمک های اقتصادی می کند. پروژه های خاصی در افغانستان دارد. اما مسائلی هم در کنارش وجود دارد که مردم افغانستان از آن راضی نيستند. مثلا در قلب افغانستان و در جنوب غرب اين کشور، بارها گزارش شده است که اسلحه ساخت ايران در اين منطقه ديده شده است.
يا اين که بارها گزارش شده است که حکومت ايران يا پاسداران انقلاب اسلامی، طالبان را تربيت می کنند. اين گزارشها وجود دارد. مسائل مربوط به مشکلات مهاجران افغان در ايران هم وجود دارد. و زندگی آنان با مشکلات زيادی مواجه است.
من فکر می کنم چون افغانستان در جنوب و در سمت پاکستان مشکلاتی دارد. از سويی با طالبان و القاعده درگير است. نمی خواهد با ايجاد يک جبهه ديگر در غرب افغانستان با ايران، روابطش را با ايران به حدی برساند که مداخله ايران از امروز بيشتر شود. ولی البته آمريکا و متحدانش از اين جهت انديشه ندارند (خيال کنم منظور ايشان اين بود که از اين جهت شک ندارند) که ايران در مسائل افغانستان مداخله می کند و دخيل است.
