رفیع پیتز روز چهارشنبه در نشست ویژه سینمای ایران در شصتمین دوره از جشنواره فیلم برلین با اشاره به زیرزمینی شدن ناگزیر بخشی از سینمای ایران به دلیل وجود ممیزی چنین اظهار نظر کرد که این سینما «تا ابد زیر زمین نخواهد ماند و روزی به سطح خواهد آمد.»
آقای پیتز که با فیلم شکارچی در بخش مسابقه این دوره از جشنواره برلین حضور دارد همچنین اشاره کرد که سینماگران و هنرمندان ایرانی نه تنها مسئله‌ساز نیستند، بلکه قصد دارند مسائل و مشکلات را به تصویر بکشند تا شاید از این طریق راه و چاره‌ای برای آنها یافت شود.
این فیلمساز ایرانی که از او پیشتر فیلم‌هایی چون فصل پنجم را دیده‌ایم این گفته ها را در نشستی ایراد کرد که با حضور چند فیلمساز و تهیه‌کننده ایرانی حاضر در این دوره از جشنواره در برلین به همت صندوق جهانی سینما برگزار شد.
دیگر سینماگران حاضر در این نشست عبارت بودند از محمد فرخ‌منش، تهیه‌کننده و کارگردان، رضا حائری، مستندساز، که امسال با فیلم مستند «لباس نو امپراتور» در این جشنواره حضور دارد و فردا، جمعه، در نهمین روز از جشنواره فیلمش به روی پرده خواهد رفت، و نادر داوودی که با فیلم مستند «قرمز، سفید و سبز» در جشنواره برلین حاضر است.
فیلم آقای داوودی تاکنون دو بار نمایش عمومی داشته و هر بار با استقبال کم‌نظیر منتقدان سینما و سینماروها در شهر برلین روبه‌رو شده است.
اما نشست سینمای ایران در روز چهارشنبه دو غایب بزرگ هم داشت: اصغر فرهادی که سال گذشته خرس نقره‌ای برلین را از آن خود کرد و برای غیبتش دلیلی ارائه نشد، اما گفته می‌شود که سرگرم ساختن فیلمی در ایران و آلمان است. و همین طور جعفر پناهی که ظاهرا با آن که مقامات ایران پاسپورت او را به او برگردانده‌اند، بار دیگر در فرودگاه مانع سفر او شده‌اند.
دیتر کاسلیک، مدیر جشنواره فیلم برلین، در آغاز نشست از غیبت جعفر پناهی ابراز تاسف کرد و گفت که «نگذاشته‌اند بیاید.»
در نشست سینمای ایران در این دوره از جشنواره برلین درباره نقش دولت و به طور کلی حاکمیت جمهوری اسلامی در کار سینما و فیلمسازی اشاره شد و برخی از فیلمسازان حاضر از جمله رفیع پیتز اشاره کردند که دولت جمهوری اسلامی علاوه بر حمایت کلی از فیلم‌های تجاری و روی خوش نشان ندادن به سینمای هنری بیشتر از فیلم‌هایی حمایت می‌کند که بتوانند اشاعه‌دهنده عقاید و باورهای این نظام باشند.
اما در این دوره از جشنواره برلین هر صحبتی از سینمای ایران لاجرم به حوادث پس از انتخابات منتهی می‌شود و این بیانگر میزان کنجکاوی مردم خارج از ایران، خارجی و ایرانی، نسبت به رویدادهای داخل کشور است.
رضا حائری با اشاره به تحریم جشنواره سینماحقیقت از سوی مستندسازان ایرانی که چند ماه پیش رخ داد قصد آنها از این کار را تاکید بر این امر دانست که واقعیت آن چیزی است که در حال حاضر در خیابان‌های تهران و دیگر شهرهای ایران می‌گذرد و مستندسازان برای تصویر کردن این واقعیت باید بتوانند و اجازه داشته باشند که به خیابان‌ها و به میان مردم بروند.
به گفته رفیع پیتز، سانسور و فشار موجود لاجرم فیلمسازان ایرانی را به سوی فعالیت زیرزمینی سوق می‌دهد و تکنولوژی‌های امروزی هم در این کار به آنها کمک بسیار می‌کند، اما «این آثار زیرزمینی روزی از زیر زمین بیرون خواهد آمد.»
صندوق جهانی سینما که از اکتبر سال ۲۰۰۴ به همت بنیاد فرهنگی آلمان و جشنواره برلین و موسسه گوته به راه افتاده هر سال بودجه‌ای را به چند فیلمساز ارائه می‌کند تا فیلمی را که دوست دارند بسازند.
این سازمان تاکنون ۷۰ پروژه را از میان ۱۱۶۵ طرح و ایده اولیه از آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین و خاورمیانه به ثمر رسانده که از آن جمله است فیلم شکارچی رفیع پیتز.
آقای پیتز که با فیلم شکارچی در بخش مسابقه این دوره از جشنواره برلین حضور دارد همچنین اشاره کرد که سینماگران و هنرمندان ایرانی نه تنها مسئله‌ساز نیستند، بلکه قصد دارند مسائل و مشکلات را به تصویر بکشند تا شاید از این طریق راه و چاره‌ای برای آنها یافت شود.
این فیلمساز ایرانی که از او پیشتر فیلم‌هایی چون فصل پنجم را دیده‌ایم این گفته ها را در نشستی ایراد کرد که با حضور چند فیلمساز و تهیه‌کننده ایرانی حاضر در این دوره از جشنواره در برلین به همت صندوق جهانی سینما برگزار شد.
دیگر سینماگران حاضر در این نشست عبارت بودند از محمد فرخ‌منش، تهیه‌کننده و کارگردان، رضا حائری، مستندساز، که امسال با فیلم مستند «لباس نو امپراتور» در این جشنواره حضور دارد و فردا، جمعه، در نهمین روز از جشنواره فیلمش به روی پرده خواهد رفت، و نادر داوودی که با فیلم مستند «قرمز، سفید و سبز» در جشنواره برلین حاضر است.
فیلم آقای داوودی تاکنون دو بار نمایش عمومی داشته و هر بار با استقبال کم‌نظیر منتقدان سینما و سینماروها در شهر برلین روبه‌رو شده است.
اما نشست سینمای ایران در روز چهارشنبه دو غایب بزرگ هم داشت: اصغر فرهادی که سال گذشته خرس نقره‌ای برلین را از آن خود کرد و برای غیبتش دلیلی ارائه نشد، اما گفته می‌شود که سرگرم ساختن فیلمی در ایران و آلمان است. و همین طور جعفر پناهی که ظاهرا با آن که مقامات ایران پاسپورت او را به او برگردانده‌اند، بار دیگر در فرودگاه مانع سفر او شده‌اند.
دیتر کاسلیک، مدیر جشنواره فیلم برلین، در آغاز نشست از غیبت جعفر پناهی ابراز تاسف کرد و گفت که «نگذاشته‌اند بیاید.»
در نشست سینمای ایران در این دوره از جشنواره برلین درباره نقش دولت و به طور کلی حاکمیت جمهوری اسلامی در کار سینما و فیلمسازی اشاره شد و برخی از فیلمسازان حاضر از جمله رفیع پیتز اشاره کردند که دولت جمهوری اسلامی علاوه بر حمایت کلی از فیلم‌های تجاری و روی خوش نشان ندادن به سینمای هنری بیشتر از فیلم‌هایی حمایت می‌کند که بتوانند اشاعه‌دهنده عقاید و باورهای این نظام باشند.
اما در این دوره از جشنواره برلین هر صحبتی از سینمای ایران لاجرم به حوادث پس از انتخابات منتهی می‌شود و این بیانگر میزان کنجکاوی مردم خارج از ایران، خارجی و ایرانی، نسبت به رویدادهای داخل کشور است.
رضا حائری با اشاره به تحریم جشنواره سینماحقیقت از سوی مستندسازان ایرانی که چند ماه پیش رخ داد قصد آنها از این کار را تاکید بر این امر دانست که واقعیت آن چیزی است که در حال حاضر در خیابان‌های تهران و دیگر شهرهای ایران می‌گذرد و مستندسازان برای تصویر کردن این واقعیت باید بتوانند و اجازه داشته باشند که به خیابان‌ها و به میان مردم بروند.
به گفته رفیع پیتز، سانسور و فشار موجود لاجرم فیلمسازان ایرانی را به سوی فعالیت زیرزمینی سوق می‌دهد و تکنولوژی‌های امروزی هم در این کار به آنها کمک بسیار می‌کند، اما «این آثار زیرزمینی روزی از زیر زمین بیرون خواهد آمد.»
صندوق جهانی سینما که از اکتبر سال ۲۰۰۴ به همت بنیاد فرهنگی آلمان و جشنواره برلین و موسسه گوته به راه افتاده هر سال بودجه‌ای را به چند فیلمساز ارائه می‌کند تا فیلمی را که دوست دارند بسازند.
این سازمان تاکنون ۷۰ پروژه را از میان ۱۱۶۵ طرح و ایده اولیه از آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین و خاورمیانه به ثمر رسانده که از آن جمله است فیلم شکارچی رفیع پیتز.
