جو بايدن، معاون رئيس جمهور آمريکا، در گفتگويی با مجله آمریکایی نيوزويک در مورد مسايل مختلف بين المللی از جمله ايران سخن گفته است. بخشی از اين مصاحبه به شرح زير است.
نيوزويک: حتما شما مقالات اخير را ديده ايد که نوشتند دولت آمريکا از تعهد خود به استفاده از تمام گزينه های ممکن برای جلوگيری از دستيابی ايران به سلاح هسته ای کمی عقب نشينی کرده است. قصد نداريم تمام بيانيه ها و گفته های شما و ساير مقامات دولت را اينجا دوباره نقل کنيم ولی حقيقت اين است که موضع گيری شما قبلا استفاده از تمام قدرت و امکانات آمريکا برای جلوگيری از توسعه سلاح های هسته ای توسط ايران بود ولی اکنون حدی از اين قاطعيت کاسته شده است.
بايدن: چنين چيزی حقيقت ندارد.
نيوزويک : پس فکر می کنيد که اين تفسير ديگران است؟
بايدن : اگر همه تفسير ديگران باشد ، آنها دارند چيزی را تفسير می کنند که در اصل وجود ندارد.
نيوزويک: بنابراين در تعهد دولت آمريکا به استفاده از تمام نيرو و امکانات موجود هيچ تغييری ايجاد نشده است؟اگر اينطور است پس چرا دولت آمريکا به عنوان مثال در مقايسه با کشورهايی نظير کره شمالی و پاکستان که هر دو صاحب سلاح هسته ای هستند، تا اين حد مسئله ايران را عمده کرده است؟
بايدن: به دو دليل. اول اينکه پاکستان و کره شمالی از سالها پيش صاحب سلاح هسته ای هستند. و نکته دوم اين است که اگر ايران واقعا به سلاح هسته ای دست پيدا کند و اگر بتواند اين نوع تسليحات را روی موشک هايی سوار کند که قادر اند خاک کشورهای ديگر را هدف بگيرند در آن صورت ظرف چندين سال آينده کشورهای ديگر در منطقه خاورميانه نيز به دنبال توليد سلاح هسته ای خواهند رفت. چنين وضعيتی نه فقط برای خود منطقه بلکه برای کل جهان خطرناک است.
نيوزويک: اما همانطور که خود شما هم می دانيد از نگاه ايران ماجرا به اين شکل نگريسته می شود که پاکستان و يا کره شمالی هم از اين خط قرمز عبور کرده اند. و اکنون حکومت های اين دو کشور به نسبت گذشته امنيت بيشتری احساس می کنند چون کسی به آنها حمله نخواهد کرد.
بايدن: من منطق و استدلال آنها را درک می کنم اما حقيقت اين است که منطقه و يا کل جهان نبايد تابع منطق آنها باشد. و ما هر کاری که بتوانيم انجام خواهيم داد.
ببينيد تا امروز ما چه کارهايی کرده ايم. در گذشته در برخورد با معضل ايران دولت آمريکا تنها و منزوی بود ولی اکنون ايران منزوی شده است. و با وجود همه کاستی هايی که وجود دارد حتی دولتهای چين و روسيه در تحريم ايران به ما پيوسته اند. تحريم های اقتصادی به شدت ايران را تحت فشار قرار داده اند، حتی محمود احمدی نژاد در مجلس ايران به اين موضوع اعتراف کرده است.
اما آيا می توان تضمين داد که ادامه اين تحريم ها باعث خواهد شد که حکومت ايران از برنامه های خود برای توليد سلاح هسته ای دست بکشد؟ من نمی توانم به هيچ عنوان چنين تضمينی بدهم . اما منتقدان ما طوری به ايران نگاه می کنند که گويا آن کشور نيرومند تر شده و ابتکار عمل را در دست گرفته است. حقيقت اين است که ايران به شدت تضعيف شده و اکنون ميزان نفوذ و قدرت آنها در منطقه بسيار کمتر از بيست سال گذشته است.
نيوزويک: حتما شما مقالات اخير را ديده ايد که نوشتند دولت آمريکا از تعهد خود به استفاده از تمام گزينه های ممکن برای جلوگيری از دستيابی ايران به سلاح هسته ای کمی عقب نشينی کرده است. قصد نداريم تمام بيانيه ها و گفته های شما و ساير مقامات دولت را اينجا دوباره نقل کنيم ولی حقيقت اين است که موضع گيری شما قبلا استفاده از تمام قدرت و امکانات آمريکا برای جلوگيری از توسعه سلاح های هسته ای توسط ايران بود ولی اکنون حدی از اين قاطعيت کاسته شده است.
بايدن: چنين چيزی حقيقت ندارد.
نيوزويک : پس فکر می کنيد که اين تفسير ديگران است؟
بايدن : اگر همه تفسير ديگران باشد ، آنها دارند چيزی را تفسير می کنند که در اصل وجود ندارد.
نيوزويک: بنابراين در تعهد دولت آمريکا به استفاده از تمام نيرو و امکانات موجود هيچ تغييری ايجاد نشده است؟اگر اينطور است پس چرا دولت آمريکا به عنوان مثال در مقايسه با کشورهايی نظير کره شمالی و پاکستان که هر دو صاحب سلاح هسته ای هستند، تا اين حد مسئله ايران را عمده کرده است؟
بايدن: به دو دليل. اول اينکه پاکستان و کره شمالی از سالها پيش صاحب سلاح هسته ای هستند. و نکته دوم اين است که اگر ايران واقعا به سلاح هسته ای دست پيدا کند و اگر بتواند اين نوع تسليحات را روی موشک هايی سوار کند که قادر اند خاک کشورهای ديگر را هدف بگيرند در آن صورت ظرف چندين سال آينده کشورهای ديگر در منطقه خاورميانه نيز به دنبال توليد سلاح هسته ای خواهند رفت. چنين وضعيتی نه فقط برای خود منطقه بلکه برای کل جهان خطرناک است.
نيوزويک: اما همانطور که خود شما هم می دانيد از نگاه ايران ماجرا به اين شکل نگريسته می شود که پاکستان و يا کره شمالی هم از اين خط قرمز عبور کرده اند. و اکنون حکومت های اين دو کشور به نسبت گذشته امنيت بيشتری احساس می کنند چون کسی به آنها حمله نخواهد کرد.
بايدن: من منطق و استدلال آنها را درک می کنم اما حقيقت اين است که منطقه و يا کل جهان نبايد تابع منطق آنها باشد. و ما هر کاری که بتوانيم انجام خواهيم داد.
ببينيد تا امروز ما چه کارهايی کرده ايم. در گذشته در برخورد با معضل ايران دولت آمريکا تنها و منزوی بود ولی اکنون ايران منزوی شده است. و با وجود همه کاستی هايی که وجود دارد حتی دولتهای چين و روسيه در تحريم ايران به ما پيوسته اند. تحريم های اقتصادی به شدت ايران را تحت فشار قرار داده اند، حتی محمود احمدی نژاد در مجلس ايران به اين موضوع اعتراف کرده است.
اما آيا می توان تضمين داد که ادامه اين تحريم ها باعث خواهد شد که حکومت ايران از برنامه های خود برای توليد سلاح هسته ای دست بکشد؟ من نمی توانم به هيچ عنوان چنين تضمينی بدهم . اما منتقدان ما طوری به ايران نگاه می کنند که گويا آن کشور نيرومند تر شده و ابتکار عمل را در دست گرفته است. حقيقت اين است که ايران به شدت تضعيف شده و اکنون ميزان نفوذ و قدرت آنها در منطقه بسيار کمتر از بيست سال گذشته است.
