«در تهران فضای عجيبی حاکم است. در پايتختی که معمولا بستر خبرهای داغ، شايعات و چرندگويی های فوتبال است، همه چيز سرجای خود نيست.»
جان دورن، مفسر فوتبال آسيا در سايت گل، که به ۱۶ زبان مختلف دنيا منتشر می شود و اخبار مربوط به فوتبال را در حدود ۲۰۰ کشور را پوشش می دهد، با مقدمه بالا به فوتبال حساس تيم ملی فوتبال ايران با تيم ملی فوتبال کره جنوبی در راه جام جهانی ۲۰۱۰ پرداخته است که بعداز ظهر چهارشنبه پيش رو در ورزشگاه آزادی انجام خواهد شد.
به عقيده نگارنده اصلا هيچ چيز در تهران پيش نمی رود. به نظر می آيد همه به تمامی در دنيای تيم ملی هستند.
در بين بازيکنان رده نخست فوتبال با گزارشگران، سرمربی، و فدراسيون فوتبال ايران از شيطنت های سياسی و درگيريهای رسانه های خبری اثری نيست.
در مورد آينده سرمربی تيم ملی هم جدا از داستانی که در اوايل سال نو ميلادی از استعفای علی دايی به ميان آمد، هيچ برآوردی به چشم نمی آيد. آن هم خيلی سريع از سوی خود علی دايی و فدراسيون فوتبال تکذيب شد.
اين کار هماهنگ در زمين هم آشکار است. کره جنوبی در حالی وارد تهران شد که در ۱۷ مسابقه قبلی خود شکست نداشته است. از هنگام رويارويی ۱۸ ماه پيش دو تيم در مرحله يکچهارم پايانی جام ۲۰۰۷ ملت های آسيا – که با ضربه های پنالتی به سود کره به پايان رسيد- ايران تا کنون در هيچ مسابقه رسمی شکست نداشته است. وقتی در فوريه سال پيش دايی برای سرمربيگری تيم ملی گزينش شد، مورد انتخاب همه نبود، اما نتايج او خوب بوده است.
اين موقعيت با يک پيروزی بر رقيب قديمی خيلی بهتر خواهد شد. سه امتياز ايران را پيشتاز گروه ب در نيمه راه رقابت های انتخابی می کند. شکست مورد بررسی قرار نگرفته است. ايران در حالی که هنوز دو سفر خطرناک به پيونگ يانگ و سئول را پيش رو دارد، شکست می تواند اين تيم را تا رده چهارم هم پايين بياورد.
احساسی وجود دارد که چنين نخواهد شد و بهترين نتيجه هنوز در راه است. ايران با وجود پيشينه ای خوب، هنوز نمايش به تمامی يکپارچه اش را در مرحله پايانی انتخابی جام جهانی بروز نداده است.
يک نيمه دوم خوب در رياض، يک امتياز معتبر در مسابقه نخست نصيب ايران کرد. يک نيمه نخست خوب در برابر کره ايهای شمالی به آنان برتری دو بر صفر داد . اين مسابقه پس از يک نيمه دومی که ميزبان کليد کرد و خشنود از سوت پايان مسابقه بود، دو بر يک به پايان رسيد. تساوی در امارات با نخستين امتيازی که برای ميزبان بدست آمد، نتيجه ای نااميد کننده و و همچنين حاصل يک بازی نااميد کننده بود.
به نوشته این سایت، چيزی که بيشتر چشمگير می نمايد، راهی است که دايی در مورد مرحله نقل و انتقال تيم و تغيير چهره آن بکار برد - گرچه بعضی ها هم اعتقاد دارند که بازيکنان معتبر قديمی خيلی سريع بدور ريخته شده اند. حذف ستارگانی چون مهدی مهدوی کيا، فريدون زندی و آندرانيک تيموريان همچنان عنوان سرخطهای مطالبی است که تا به امروز بکار برده می شود. وحيد هاشميان، مهاجم تيم ملی، همچنان می تواند درجا پرواز کند، اما هلی کوپتر نياز به آغاز گلزنی دارد.
شايد برای افزايش اعتماد به نفس در افکار جوانترهای تيم بوده باشد که دايی خطر پيش بينی شده از سوی کره ايها را آنچنان قبول ندارد و خيلی با اطمينان حرف می زند – نگرشی متفاوت از ماشين سابق گلزنی. او همچنين گفت که او انتظار دارد هر دو تيم ايران و کره جنوبی به جام جهانی راه يابند. از ديد او اساس کار برای رفتن به سوی آفريقای جنوبی سازمان يافته است.
دايی يکی دو امتياز بيشتر را برای رسيدن به هدف ترجيح می دهد، اما خيلی هم نگران رسيدن به هدف نخواهد بود. تا حالا او انتخابی جام جهانی را مطمئن پيموده است – يک برد در خانه و دو تساوی در خارج از ايران نتيجه خوبی است. به گفته دايی پس از تساوی صفر بر صفر در تايلند در دو هفته پيش، شما نمی توانيد هر مسابقه ای را ببريد، هرچه رسانه ها در تهران انتظار داشته باشند مهم نيست.
سایت گل می افزاید که مربيگری در ايران کاری مشکل است. تمام ملت روی هر نتيجه، شکل بازی و هر گفته ای حساس هستند. دايی يک «جنتلمن» است، اما هميشه عصبی نشان می دهد. در اوايل رهبری اش در تيم ملی از کوره در می رفت، ولی اين اواخر ارامتر شده است – هرچند دوران طولانی بی شکستی هم اعصاب او را آرام کرده و از استرس او کاسته است.
جان درون می نویسد که جواب آزمايش دايی وقتی می آيد که تيم او طعم نخستين شکست را بچشد. يک شکست در برابر کره ممکن است با بيرون آمدن چاقوها همراه نباشد، اما واکنش سخت خواهد بود. تاريخ هم به نوبه خود سخت است. کره هرگز در تهران پيروزی نداشته است و از گرفتن يک امتياز از ورزشگاه آزادی هم خشنود خواهد شد. کره جنوبی تا نوامبر گذشته تقريبا دو دهه بود که عربستان را شکست نداده بود، اما در اين ماه توانست عربستان را در رياض دو بر صفر مغلوب کند.
بزرگترين نبرد «سرمربی دايی»
به نوشته سايت گل اين مسابقه بزرگترين نبرد دوران مربيگری دايی تا به امروز است.
ستاره پيشين بايرن مونيخ معتقد است که ديگران کار خود را خيلی مشکلتر از آنی که هست انجام می دهند. پس از شکست چين در يک مسابقه دوستانه در دسامبر گذشته، دايی از رسانه ها گلايه کرد. او گفت: «ما عادت کرده ايم که پيروزی ها را کم ارزش کنيم و شکست ها را بزرگ. ما يکی از بهترين بازی های تيم ملی سال های اخير را در برابر تيم ايالت گاليسيا در اسپانيا انجام داديم، اما مفسران تلويزيونی و روزنامه ها، ما را نامنصفانه زير سوال بردند.»
دايی می داند که هيچ چيز قابل مقايسه با آن نيست که روياهای جام جهانی به خطر بيفتند. بهترين گلزن بين المللی جهان در پايان فاجعه بار جام جهانی ۲۰۰۶ با شديد ترين انتقادات از سوی رسانه ها و مردم بسيار ناراضی رو به رو شد.
مربيان در ايران، و به طور کلی در غرب آسيا معمولا دوام چندانی ندارند. دايی خوب عمل کرده است و وقتی سوال مهمی از او در مقايسه با موفقيتهايش به عنوان يک بازيکن مطرح شود، او بايد بتواند دوران موفقيت باری از مربيگری را هم پيش رو داشته باشد.
روز چهارشنبه بزرگترين آزمايش او فرا می رسد.
جان دورن، مفسر فوتبال آسيا در سايت گل، که به ۱۶ زبان مختلف دنيا منتشر می شود و اخبار مربوط به فوتبال را در حدود ۲۰۰ کشور را پوشش می دهد، با مقدمه بالا به فوتبال حساس تيم ملی فوتبال ايران با تيم ملی فوتبال کره جنوبی در راه جام جهانی ۲۰۱۰ پرداخته است که بعداز ظهر چهارشنبه پيش رو در ورزشگاه آزادی انجام خواهد شد.
به عقيده نگارنده اصلا هيچ چيز در تهران پيش نمی رود. به نظر می آيد همه به تمامی در دنيای تيم ملی هستند.
در بين بازيکنان رده نخست فوتبال با گزارشگران، سرمربی، و فدراسيون فوتبال ايران از شيطنت های سياسی و درگيريهای رسانه های خبری اثری نيست.
«مربيگری در ايران کاری مشکل است. تمام ملت روی هر نتيجه، شکل بازی و هر گفته ای حساس هستند. » سایت گل
اين کار هماهنگ در زمين هم آشکار است. کره جنوبی در حالی وارد تهران شد که در ۱۷ مسابقه قبلی خود شکست نداشته است. از هنگام رويارويی ۱۸ ماه پيش دو تيم در مرحله يکچهارم پايانی جام ۲۰۰۷ ملت های آسيا – که با ضربه های پنالتی به سود کره به پايان رسيد- ايران تا کنون در هيچ مسابقه رسمی شکست نداشته است. وقتی در فوريه سال پيش دايی برای سرمربيگری تيم ملی گزينش شد، مورد انتخاب همه نبود، اما نتايج او خوب بوده است.
اين موقعيت با يک پيروزی بر رقيب قديمی خيلی بهتر خواهد شد. سه امتياز ايران را پيشتاز گروه ب در نيمه راه رقابت های انتخابی می کند. شکست مورد بررسی قرار نگرفته است. ايران در حالی که هنوز دو سفر خطرناک به پيونگ يانگ و سئول را پيش رو دارد، شکست می تواند اين تيم را تا رده چهارم هم پايين بياورد.
احساسی وجود دارد که چنين نخواهد شد و بهترين نتيجه هنوز در راه است. ايران با وجود پيشينه ای خوب، هنوز نمايش به تمامی يکپارچه اش را در مرحله پايانی انتخابی جام جهانی بروز نداده است.
يک نيمه دوم خوب در رياض، يک امتياز معتبر در مسابقه نخست نصيب ايران کرد. يک نيمه نخست خوب در برابر کره ايهای شمالی به آنان برتری دو بر صفر داد . اين مسابقه پس از يک نيمه دومی که ميزبان کليد کرد و خشنود از سوت پايان مسابقه بود، دو بر يک به پايان رسيد. تساوی در امارات با نخستين امتيازی که برای ميزبان بدست آمد، نتيجه ای نااميد کننده و و همچنين حاصل يک بازی نااميد کننده بود.
به نوشته این سایت، چيزی که بيشتر چشمگير می نمايد، راهی است که دايی در مورد مرحله نقل و انتقال تيم و تغيير چهره آن بکار برد - گرچه بعضی ها هم اعتقاد دارند که بازيکنان معتبر قديمی خيلی سريع بدور ريخته شده اند. حذف ستارگانی چون مهدی مهدوی کيا، فريدون زندی و آندرانيک تيموريان همچنان عنوان سرخطهای مطالبی است که تا به امروز بکار برده می شود. وحيد هاشميان، مهاجم تيم ملی، همچنان می تواند درجا پرواز کند، اما هلی کوپتر نياز به آغاز گلزنی دارد.
شايد برای افزايش اعتماد به نفس در افکار جوانترهای تيم بوده باشد که دايی خطر پيش بينی شده از سوی کره ايها را آنچنان قبول ندارد و خيلی با اطمينان حرف می زند – نگرشی متفاوت از ماشين سابق گلزنی. او همچنين گفت که او انتظار دارد هر دو تيم ايران و کره جنوبی به جام جهانی راه يابند. از ديد او اساس کار برای رفتن به سوی آفريقای جنوبی سازمان يافته است.
دايی يکی دو امتياز بيشتر را برای رسيدن به هدف ترجيح می دهد، اما خيلی هم نگران رسيدن به هدف نخواهد بود. تا حالا او انتخابی جام جهانی را مطمئن پيموده است – يک برد در خانه و دو تساوی در خارج از ايران نتيجه خوبی است. به گفته دايی پس از تساوی صفر بر صفر در تايلند در دو هفته پيش، شما نمی توانيد هر مسابقه ای را ببريد، هرچه رسانه ها در تهران انتظار داشته باشند مهم نيست.
سایت گل می افزاید که مربيگری در ايران کاری مشکل است. تمام ملت روی هر نتيجه، شکل بازی و هر گفته ای حساس هستند. دايی يک «جنتلمن» است، اما هميشه عصبی نشان می دهد. در اوايل رهبری اش در تيم ملی از کوره در می رفت، ولی اين اواخر ارامتر شده است – هرچند دوران طولانی بی شکستی هم اعصاب او را آرام کرده و از استرس او کاسته است.
جان درون می نویسد که جواب آزمايش دايی وقتی می آيد که تيم او طعم نخستين شکست را بچشد. يک شکست در برابر کره ممکن است با بيرون آمدن چاقوها همراه نباشد، اما واکنش سخت خواهد بود. تاريخ هم به نوبه خود سخت است. کره هرگز در تهران پيروزی نداشته است و از گرفتن يک امتياز از ورزشگاه آزادی هم خشنود خواهد شد. کره جنوبی تا نوامبر گذشته تقريبا دو دهه بود که عربستان را شکست نداده بود، اما در اين ماه توانست عربستان را در رياض دو بر صفر مغلوب کند.
بزرگترين نبرد «سرمربی دايی»
به نوشته سايت گل اين مسابقه بزرگترين نبرد دوران مربيگری دايی تا به امروز است.
ستاره پيشين بايرن مونيخ معتقد است که ديگران کار خود را خيلی مشکلتر از آنی که هست انجام می دهند. پس از شکست چين در يک مسابقه دوستانه در دسامبر گذشته، دايی از رسانه ها گلايه کرد. او گفت: «ما عادت کرده ايم که پيروزی ها را کم ارزش کنيم و شکست ها را بزرگ. ما يکی از بهترين بازی های تيم ملی سال های اخير را در برابر تيم ايالت گاليسيا در اسپانيا انجام داديم، اما مفسران تلويزيونی و روزنامه ها، ما را نامنصفانه زير سوال بردند.»
دايی می داند که هيچ چيز قابل مقايسه با آن نيست که روياهای جام جهانی به خطر بيفتند. بهترين گلزن بين المللی جهان در پايان فاجعه بار جام جهانی ۲۰۰۶ با شديد ترين انتقادات از سوی رسانه ها و مردم بسيار ناراضی رو به رو شد.
مربيان در ايران، و به طور کلی در غرب آسيا معمولا دوام چندانی ندارند. دايی خوب عمل کرده است و وقتی سوال مهمی از او در مقايسه با موفقيتهايش به عنوان يک بازيکن مطرح شود، او بايد بتواند دوران موفقيت باری از مربيگری را هم پيش رو داشته باشد.
روز چهارشنبه بزرگترين آزمايش او فرا می رسد.
