در ميان افراد معروفی که در سال ۲۰۰۶ در گذشتند می توان از چندين سياست مدار، اقتصاددان، خبرنگار هنرمند، نويسنده و حتی ديکتاتور، جاسوس و تروريست نام برد.
نقطه مشترک اين افراد را می توان دو چيز دانست: معروف بودند و در سال ۲۰۰۶ به پايان خط زندگيشان رسيدند.
صدام حسین، رييس جمهوری سابق عراق، به جرم جنايت عليه بشريت در روز شنبه ۳۰ دسامبر اعدام شد.
پس از دادگاه نورنبرگ، که برای محاکمه رهبران حزب نازی آلمان به جرم جناياتشان در جنگ دوم جهانی برپا شد، دادگاه صدام حسين و ديگر رهبران حزب بعث عراق، اولين دادگاهی بود که در آن يک ديکتاتور و اعضای اصلی رژیم وی همراه با هم محاکمه می شدند.
به جز صدام حسین، چهار دیکتاتور دیگر در سال ۲۰۰۶ درگذشتند.
آگوستو پينوشه، ديکتاتور پيشين شيلی، اسلو بودان ميلوسوويچ، مرد قوی يوگوسلاوی و تا موک از رهبران خمر سرخ کامبوج، سه نفر دیگر از ديکتاتورهای معروف جهان بودند که در سال ۲۰۰۶ درگذشتند.
هر سه نفر متهم به ارتکاب جنايت عليه بشريت شده بودند ولی برای هيچکدام حکمی در اين رابطه از سوی دادگاه صادر نشد، اگر چه آقای ميلوسوويچ در زمان مرگش در دادگاه بين المللی لاهه در حال محاکمه شدن بود.
البته همه دیکتاتورها در زمان مرگ تحت تعقیب نبودند و یا در دادگاه محاکمه نشدند.
آقای نیازاف، دیکتاتور ترکمنستان، در اوج قدرت، در ۲۱ دسامبر، در اثر سکته قلبی درگذشت.
صفر مراد نیازاف، رییس جمهوری پیشین ترکمنستان، که به خود لقب «ترکمن باشی» يا «پدر ترکمن ها» داده بود از سال ۱۹۸۵ ميلادی، به مدت بيست و يکسال رهبر ترکمنستان بود.
مرگ تروريست ها
رهبر القاعده در عراق، ابوموسی الزرقاوی به دست نیروهای آمریکایی و يکی از رهبران جدايی طلب چچنی، شاميل باسايف، به دست ارتش روسیه کشته شدند.
ارتش آمريکا با حمله هوايی به مقر الزرقاوی وی را در هفت ژوئن به قتل رساند. آمريکا جايزه ای ۲۵ ميليون دلاری برای دستگيری و کشتن وی تعيين کرده بود. .
باسايف نيز مسووليت حملات تروريستی متعددی را به عهده گرفته بود. وی در نهم جولای توسط نيروهای روسيه کشته شد.
دولت های آمريکا و روسيه مرگ الزرقاوی و باسايف را پيروزی عليه تروريسم دانستند ولی با گذشت ماه ها از ناپديد شدن اين دو نفر، هم در جمهوری چچن و هم در عراق خشونت ادامه دارد.
«از روسيه با عشق»
مارکوس ولف، از مسوولان معروف سازمان اطلاعات آلمان شرقی پيش از فروپاشی بلوک شرق، در خانه اش در آلمان در سالگرد فروريختن ديوار برلين درگذشت.
مارکوس ولف، معروف به مرد بدون چهره بود. آقای ولف پس از اتحاد دو آلمان از روسيه تقاضای پناهندگی کرد ولی در خواستش رد شد.
مرگ الکساندر ليتوينکو، جاسوس سابق روسيه، در انگلستان خبرساز رسانه های جهان بود. وی که توسط پلونيوم ۲۱۰ مسموم شده بود، روز ۲۳ نوامبر در بيمارستانی در لندن گذشت.
جاسوس سابق روس از مخالفان سرسخت ولادیمير پوتين، رييس جمهوری روسيه بود.
تعداد زيادی خبرنگار نيز در سال ۲۰۰۶ به قتل رسيدند. آنا پوليکوسکايا خبرنگار روس، که از مخالفان سياست دولت روسيه در جمهوری چچن بود، در هفتم اکتبر در ساختمان محل سکونتش به قتل رسيد.
«روزهای خوش من در جهنم »
به گزارش خبرنگاران بدون مرز، بیش از۸۰ خبرنگار تاکنون در سال میلادی جاری کشته شدند. اگولساپار مورادوا خبرنگار بخش ترکمنستان راديو اروپای آزاد، یکی از این خبرنگاران است که در زندان ترکمنستان در شرايطی مرموز درگذشت.
پی ير جميل وزير ضد سوری دولت لبنان در ۲۱ نوامبر به قتل رسيد. مرگ اين سياستمدار مسيحی به تنش بين هواداران سوری و ضد سوری در لبنان افزود.
میلتون فریدمن و جان کنت گالبریت، دو نفر از بانفوذترين و معروفترين اقتصادان آمريکا، امسال درگذشتند.
ميلتون فريدمن برنده جايزه نوبل اقتصاد در سال ۱۹۷۶و از سمبل های اقتصاد آزاد در جهان بود. جان کنت گالبرايت، مشاور چهار رييس جمهوری آمريکا از جمله فرانکلين روزولت بوده و برخلاف فريدمن اعتقاد داشت که دخالت دولت در اقتصاد برای کاهش نتايج منفی سرمايه داری در جامعه، لازم است.
از دیگر درگذشتگان می توان ازنجيب محفوظ، نويسنده معروف مصری و برنده جايزه ادبی نوبل، رابرت آلتمن کارگردان معروف آمريکايی و گيورگی فالودی نويسنده مجار که خاطرات زندانش در زمان کمونيست ها به نام «روزهای خوش من در جهنم معروف» است، نام برد.
جيمز براون، پدر موزيک سول و جرالد فورد، سی و هشتمين رييس جمهوری آمريکا از جمله بزرگانی هستند که در سال ۲۰۰۶ در گذشتند.
