روزنامه خراسان چاپ مشهد روز دوشنبه، سوم مهر ماه، به نقل از علی نجفی مديرعامل سازمان مديريت پسماند شهرداری مشهد از کشتن هشت هزار و پانصد سگ به گفته او ولگرد در طی يک سال خبر داده است.
رادیو فردا در اين باره با شهرام امير شريفی مديرعامل ديده بان حقوق حيوانات در ايران گفت و گو کرده است:
بر اساس آماری که اعلام شده است در سال گذشته ۸ هزار و ۵۰۰ سگ در مشهد معدوم شده اند.
ما هيچ سندی هم در دست نداريم که بدانيم اين مسئله راست است يا دروغ؟ ما به صحبت خود دوستان در شهرداری مشهد در اين مورد استناد می کنيم.
اين سگ ها ظاهرا طبق آن چيزی که اعلام شده است شهری بوده اند.
آقای شريفی اساسا به طور مشخص آمار دقيقی در ارتباط با اين تعداد سگ به گفته اين افراد، ولگرد، وجود دارد؟
من در دو شاخه در اين مورد به شما پاسخ می دهم. يکی اينکه در مورد اين سگ ها لفظ ولگرد را به کار می برند که اين کلمه بار معنايی منفی دارد. ما ولگرد بودن حيوانات را قبول نداريم. تنها موجودی که می تواند ولگردی کند، انسان است.
بحث آماری هم بر اساس همين ۸ هزار و ۵۰۰ تا ما استناد می کنيم.بايد ببينيم آيا شهر مشهد قابليت پذيريش اين تعداد سگ را دارد يا خير؟
اگر ۸ هزار و ۵۰۰ سگ ساکنين مشهد را شاکی نمی کند، مشکل شيوع بيماری و اين قبيل مسائل را هم درپی ندارد، بايد اجازه بدهيم اين تعداد باقی بمانند.
سگ هم موجودی است مثل گربه، مثل قمری، مثل کلاغ و مثل گنجشک.
سگ يک حيوان شهری است. اگر تعدادش از حدی که از نظر علمی و بهداشتی قابل پذيرش است، بيشتر شد ما هم قبول داريم که بايد کنترل شود.
شکل کنترلی که در ايران صورت می گيرد به چه صورت است؟ يعنی افرادی که می گويند اين سگ ها را معدوم کرده اند از چه روش هايی استفاده کرده اند؟
اولين چيزی که به ذهنشان می رسد و مخصوص کشورهای به شدت عقب مانده ای مثل اکراين است، زدن حيوان با گلوله است. در طول اين چند سال اين روش خيلی باب بوده است.
الان که می خواهند خيلی متمدنانه برخورد کنند شکل مرگی است که اسمش را گذاشته اند« مرگ با ترحم.»
يعنی چکار می کنند در اين روش جديدی که به گفته خودشان مرگ با ترحم تلقی می شود؟
ادعا می کنند که حيوانان را با کچر به طور زنده شکار می کنند و بعد يک سری نژادهای خاصی مثل تازی يا افغانی را از ميان آنها پالايش کرده و از آنها نگهداری می کنند تا به عنوان سگ نگهبان تکثير شود و آنهايی را هم که به نظرشان از نژاد اصيل نيستند با تزريق مواد بيهوشی و واربيونيک و داروهايی از اين قبيل می خوابانند.
اين شکلی نيست که حيوان سالم را بگيريم و چون تعدادشان زياد شده است و دليل اين ازدياد هم خود ماييم، آنها را بکشيم.
اين کار قتل حيوانات است. به هر حال قتل بی درد يا قتل با بيهوشی است.
مقصر افزايش تعداد اينها اگر تعدادشان از حد کنترل و پذيريش جامعه بيشتر شده باشد ، محصول مستقيم اشتباهات بشری است.
ما زباله ها را درست دفع نمی کنيم. مواد غذايی که در زباله وجود دارد توسط سگ ، گربه ، کلاغ و ساير حيوانات شهری خورده می شود و مادام که اين زباله وجود دارد، جمعيت آن نوع از حيوان به حداکثر ممکن خواهد رسيد.
ما بايد ساعت ۹ زباله را بيرون از خانه ها بگذاريم که در آن ساعت نمی گذاريم و شهرداری هم به جای اينکه کار فرهنگی کند و هزينه کند تا مردم بياموزند که زباله را درست دفع کنند، درست جمع آوری کنند و بيرون نريزند، سگ را می کشد و در اين باره اعداد و ارقام عجيب و غريبی را اعلام می کند.
رادیو فردا در اين باره با شهرام امير شريفی مديرعامل ديده بان حقوق حيوانات در ايران گفت و گو کرده است:
بر اساس آماری که اعلام شده است در سال گذشته ۸ هزار و ۵۰۰ سگ در مشهد معدوم شده اند.
ما هيچ سندی هم در دست نداريم که بدانيم اين مسئله راست است يا دروغ؟ ما به صحبت خود دوستان در شهرداری مشهد در اين مورد استناد می کنيم.
اين سگ ها ظاهرا طبق آن چيزی که اعلام شده است شهری بوده اند.
آقای شريفی اساسا به طور مشخص آمار دقيقی در ارتباط با اين تعداد سگ به گفته اين افراد، ولگرد، وجود دارد؟
من در دو شاخه در اين مورد به شما پاسخ می دهم. يکی اينکه در مورد اين سگ ها لفظ ولگرد را به کار می برند که اين کلمه بار معنايی منفی دارد. ما ولگرد بودن حيوانات را قبول نداريم. تنها موجودی که می تواند ولگردی کند، انسان است.
بحث آماری هم بر اساس همين ۸ هزار و ۵۰۰ تا ما استناد می کنيم.بايد ببينيم آيا شهر مشهد قابليت پذيريش اين تعداد سگ را دارد يا خير؟
اگر ۸ هزار و ۵۰۰ سگ ساکنين مشهد را شاکی نمی کند، مشکل شيوع بيماری و اين قبيل مسائل را هم درپی ندارد، بايد اجازه بدهيم اين تعداد باقی بمانند.
سگ هم موجودی است مثل گربه، مثل قمری، مثل کلاغ و مثل گنجشک.
سگ يک حيوان شهری است. اگر تعدادش از حدی که از نظر علمی و بهداشتی قابل پذيرش است، بيشتر شد ما هم قبول داريم که بايد کنترل شود.
شکل کنترلی که در ايران صورت می گيرد به چه صورت است؟ يعنی افرادی که می گويند اين سگ ها را معدوم کرده اند از چه روش هايی استفاده کرده اند؟
اولين چيزی که به ذهنشان می رسد و مخصوص کشورهای به شدت عقب مانده ای مثل اکراين است، زدن حيوان با گلوله است. در طول اين چند سال اين روش خيلی باب بوده است.
الان که می خواهند خيلی متمدنانه برخورد کنند شکل مرگی است که اسمش را گذاشته اند« مرگ با ترحم.»
يعنی چکار می کنند در اين روش جديدی که به گفته خودشان مرگ با ترحم تلقی می شود؟
ادعا می کنند که حيوانان را با کچر به طور زنده شکار می کنند و بعد يک سری نژادهای خاصی مثل تازی يا افغانی را از ميان آنها پالايش کرده و از آنها نگهداری می کنند تا به عنوان سگ نگهبان تکثير شود و آنهايی را هم که به نظرشان از نژاد اصيل نيستند با تزريق مواد بيهوشی و واربيونيک و داروهايی از اين قبيل می خوابانند.
اين شکلی نيست که حيوان سالم را بگيريم و چون تعدادشان زياد شده است و دليل اين ازدياد هم خود ماييم، آنها را بکشيم.
اين کار قتل حيوانات است. به هر حال قتل بی درد يا قتل با بيهوشی است.
مقصر افزايش تعداد اينها اگر تعدادشان از حد کنترل و پذيريش جامعه بيشتر شده باشد ، محصول مستقيم اشتباهات بشری است.
ما زباله ها را درست دفع نمی کنيم. مواد غذايی که در زباله وجود دارد توسط سگ ، گربه ، کلاغ و ساير حيوانات شهری خورده می شود و مادام که اين زباله وجود دارد، جمعيت آن نوع از حيوان به حداکثر ممکن خواهد رسيد.
ما بايد ساعت ۹ زباله را بيرون از خانه ها بگذاريم که در آن ساعت نمی گذاريم و شهرداری هم به جای اينکه کار فرهنگی کند و هزينه کند تا مردم بياموزند که زباله را درست دفع کنند، درست جمع آوری کنند و بيرون نريزند، سگ را می کشد و در اين باره اعداد و ارقام عجيب و غريبی را اعلام می کند.
