يک مقام سازمان محيط زيست ايران علت کشته شدن يک دلفين در سواحل بوشهر را «ضربه وارده توسط صيادان سازمان شيلات به ناحيه جمجمه» اعلام کرده است و گفته است که اين اولين باری نيست که ماهيگيران شيلات با بی مبالاتی موجب تلف شدن اين گونه ارزشمند می شوند.
عبدالرضا کرباسی معاون محيط دريايی سازمان محيط زيست ايران در گفتگو با خبرنگار مهر در ادامه گفته است که همه ساله به دليل فعاليت های شيلاتی و رفتار بسيار بد ماهيگيران صنعتی و در رأس آن سازمان شيلات تعداد قابل توجهی از دلفين ها در تور ماهيگيران گير می افتند.
وی افزود:« از آنجايی که حضور دلفين ها نشان دهنده حضور تن ماهيان در يک مکان است بنابراين صيادان از اين نشانه استفاده کرده و بدون توجه به حضور دلفين ها با ضربات محکم تور درآن ناحيه موجب تلف شدن آنی و يا گيج شدن دلفين ها و به گل نشستن آنها می شوند.»
ادامه مرگ دلفين ها در سواحل خليج فارس بدست صيادان سازمان شيلات ايرانی در حالی است که پس از گزارش رسانه های ايران در مهر ماه ۱۳۸۷ مبنی بر تلف شدن ۷۹ دلفين در آبهای خليج فارس و اظهار بی اطلاعی سازمان شيلات، سرانجام مشخص شد که اين گونه های آبزی در معرض خطر انقراض در آبهای شرقی شهرستان جاسک در خليج فارس توسط يک کشتی صيادی اين سازمان و با ضربات صيادان کشته شده اند.
چند ماه بعد، مهرداد کتال محسنی، مدير کل محيط زيست استان هرمزگان، در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس اعلام کرد که بر اساس گزارش ارسالی دلفين‌شناسان اتحاديه جهانی حفاظت از حيات وحش (IUCN) درباره علت مرگ دلفين‌های خليج فارس علت مرگ ۷۹ دلفينی که سوم مهر به ساحل شرق جاسک آمده بودند «فعاليت‌های صيادی» عنوان شد که شکستگی پوزه، سر و برخی از علائم ظاهری و داخلی بدن نشانگر اين موضوع بوده است.
بگفته وی، صيادان در خليج‌فارس همزمان با عمليات صيادی، دلفين‌ها را نيز همراه ماهی‌های ديگر شکار کرده و پس از خروج آنها از آب و ايجاد «لطمه» دوباره آنها را وارد دريا کرده‌اند که اين موضوع باعث مرگ آنها شده است.
يک ماه بعد حادثه تلف شدن ۷۹ دلفين، دوباره ۷۲ دلفين در آبهای ساحلی خليج فارس در روستای چاه مبارک کشته شدند که علت مرگ آنها «عوامل طبيعی » اعلام شد.
نهايتا سازمان محيط زيست از کارشناسان اتحاديه جهانی حفاظت از حيات وحش (IUCN) برای بررسی و ريشه‌يابی علت مرگ دلفين‌ها در خليج فارس دعوت به عمل آورد و يک تيم دلفين‌شناس وارد ايران شد.
پروفسور آنتونيو فرناندز، متخصص بيماری‌ها و مرگ و مير پستانداران دريايی و دلفين‌ها و يکی از کارشناسان بين‌المللی IUCN علت مرگ دلفين‌ها را فعاليت‌های صيادی اعلام کرد اما مسئولان محيط زيست اين اعلام نظر را «غيررسمی» اعلام کردند و اعلام علت مرگ را به دريافت گزارش نهايی از تيم دلفين‌شناس و آزمايشگاه‌های دامپزشکی و دانشگاه منوط کردند.
رسانه های ايران در سال ۱۳۸۴ نيز از مرگ ۶۴ دلفين به دست صيادان سازمان شيلات خبر داده بودند.
در هيچ کدام از موارد ياد شده، سازمان شيلات مسئوليت کشتار دلفين ها را قبول نکرده است.
کرباسی، معاون محيط دريايی سازمان محيط زيست درباره مورد اخير به خبرگزاری مهر گفته است که هنگامی که يک دلفين صدمه می بينيد با ايجاد صدا های خاص تعداد زيادی از دلفين ها را به سمت خود می کشاند که هين امر گاهی منجر به گل نشستن دسته جمعی دلفين ها می شود.
کرباسی در خصوص گونه دلفين تلف شده در سواحل بوشهر توسط صيادان گفت: اين گونه از نوع بينی بطری با طول بدنی معادل ۲۳۴ سانتيمتر است و اگر چه در ظاهر سالم است ولی علت مرگ آن ضربه وارده به جمجمه توسط ماهيگيران شيلات است.
در حال حاضر تمامی گونه‌های پستانداران دريايی در ليست عهدنامه گونه‌های مهاجر و عهدنامه CITES قرار گرفته و در دسته‌بندی سازمان حفاظت از طبيعت و منابع طبيعی IUCN به عنوان گونه‌های در معرض خطر انقراض معرفی شده‌اند.
هم اکنون ۹ گونه دلفين در آبهای خليج فارس و دريای عمان شناسايی شده اند.
